بر باد رفته‌ها، در یاد مانده‌ها

جام جهانی به مراحل حساس خود نزدیک می‌شود و در یک میان ستارگان بزرگی جلوی چشم هزاران عاشق هوادار فوتبال درخشیده و به آسمان افتخارات فوتبال دنیا می‌چسبند. آنچه در پی می‌خوانید معرفی تیم منتخب جام و در ادامه ۱۱ ستاره ناکام است که در بازی‌های اول موفق به ارائه یک نمایش مطلوب نشدند.
● تیم منتخب
▪ شاکاهیسلاپ (ترینیداد و توباگو)
تنها ۷ دقیقه با رکورد بسته نگه داشتن دروازه در ۲ بازی‌ پیاپی فاصله داشت. دروازه‌بان ثابت تیم چهل و هفتم رنکینگ فیفا، ”کولین جک“ نام داشت که در اوایل بازی نخست مقابل سوئد آسیب دید. هیسلاپ در آن بازی ۴ دفع تماشائی داشت. ”شاکا“ در بازی دوم چشمان خود را کاملاً باز نگه داشته بود و به ‌خوبی می‌دانست مقابل سوپراستارهای جزیره چه کار دشواری پیشرو دارد.
▪ زدنیک گریگرا (جمهوری چک)
او یک مدافع طلائی و برخاسته از مکتب آژاکس محسوب می‌شود، پست بازی وی در مرکز خط دفاع تعریف می‌شود، اما در تیم ملی یک مدافع راست است.
”گریگرا“ تاکنون عملکرد رضایت‌بخشی ارائه داده است. سانتر زیبائی که وی برای کولر ارسال کرد، سبب‌ساز گل سوم چک شد.
▪ فابیو کاناوارو (ایتالیا)
غنا نمی‌توانست از خط دفاعی ایتالیا بگذرد و این موضوع تنها به خاطر حضور کاپیتان بزرگی به‌نام کاناوارو بود. او قدرتمندانه خط دفاعی لاجوردی‌ها را رهبری کرد. شاید بازی‌های آینده مقابل تیم‌هائی با قدرت تهاجمی اندک، آسانتر باشد. سنت دفاعی فوتبال ایتالیا باعث شد کاناوارو بیش از پیش در معرض دید قرار بگیرد.
▪ ایوان هورتادو (اکوادور)
اگر اکوادور در بازی پایانی مقابل آلمان به تساوی برسد، با عنوان سرگروه به دور دوم راه خواهد یافت. مهم نیست این هدف تحقق یابد یا خیر، چرا که تا اینجای کار نیز درخشش هورتادو و یارانش چشم‌ها را خیره کرده است. اگر در خط حمله ”آگوستین دلگادو“ بازیکن سابق ساوتهمپتون گلزنی می‌کند، در جمع مردان دفاعی، ”هورنادو“ مردی با سابقه ۱۳۲ بازی ملی علاوه بر شناخته شدن به‌عنوان پرسابقه‌ترین اکوادوری، برای سایر نقاط خط دفاع نیز مهره قابل اتکائی است.
▪ فیلیپ لام (آلمان)
او در بازی افتتاحیه نمایش تأثیرگذاری ارائه داد. عده‌ای اعتقاد داشتند مصدومیت ”لام“ بر توانائی‌های وی در این تورنمنت تأخیر خواهد گذاشت، اما این مدافع چپ نفوذی بر آسیب‌دیدگی غلبه کرده و مقابل کاستاریکا بازی مطلوبی ارائه داد. ”لام“ در صورت حفظ آمادگی کامل از تأثیرگذارترین بازیکنان نه تنها آلمان که سراسر جام خواهد بود.
▪ آندر آپیرلو (ایتالیا)
او در تیم ملی ایتالیا و میلان جائی بین مدافعان و هافبک‌ها دارد و وظیفه اصلی او بازسازی است. پیرلو بازیکن آزاد ایتالیا محسوب می‌شود. پیرلو نه فقط از لحاظ تکنیکی، بلکه از نظر شخصیت بازی در سطح فوق‌العاده بالائی است. این بازیکن ۲۷ ساله قادر است در مواقع لزوم نقش اصلی را بر عهده گرفته و به مانند بازی با غنا گلزنی کند.
▪ میشل اسین (غنا)
او در ترافیک هافبک‌های چلسی جایگاه ثابتی یافته و هر گاه در تیم ملی کشور خود بازی می‌کند، بهترین نمایش‌ها را ارائه می‌دهد. میشل روی هوا تسلط ویژه‌ای دارد و در بازی اول مقابل ایتالیا علاوه بر اثبات این موضوع از سایر جنبه‌ها نیز ۴ دفاع ایتالیا را آزار داد. اگر اسین کمی در شوت‌های خود دقت به خرج دهد، آفریقائی‌ها در بازی آخر همگان را انگشت به دهان خواهند کرد. نسخه ”دقت“ برای تمام هم‌تیمی‌های او نیز قابل تجویز است.
▪ خوان رومن ریکلمه (آرژانتین)
خیلی‌ها آرزو داشتند بازیساز آرژانتینی به هنرنمائی بپردازد و با توانائی‌های شگفت‌انگیزش هواداران را به وجد بیاورد. خوب یا بد، انگلیسی‌ها او را با نوع نمایشی در بازی دوستانه اخیر ۲ تیم به یاد می‌آورند. هافبک ویارئال در سمت راست یک قدر قدرت مطلق محسوب می‌شود.
▪ توماس روسیچکی (جمهوری چک)
۲ گل او مقابل آمریکا صحت انتخاب آرس ونگر، مربی آرسنال را اثبات کرد.
بازیکن سابق دورتموند از فصل آینده در لباس تویچی‌های لندن به ادامه فوتبال حرفه‌ای می‌پردازد. خرید ۸/۶ میلیون پوندی تیم لندنی تنها یک گلزن نیست. نقش تهاجمی او بیشتر در قالب یک گلساز رخ می‌نماید. کارل بروکنر، سرمربی چک به این مهره تهاجمی دلبستگی خاصی دارد.
▪ آرین روبن (هلند)
او یکی از بازیکنان نیمکت‌نشین باشگاهش (چلسی) است.
قدرت و سرعت روبن از او یک بازیکن ویژه ساخته، هر چند ممکن است از سایر فاکتورهای خاص یک مهاجم بی‌بهره باشد. به ثمر رساندن گل پیروزی مقابل صربستان بر اعتماد به نفس او افزوده، اما مردی که به‌عنوان یکی از بهترین مهاجمان دنیا شناخته می‌شود، بیشتر در کناره‌ها بازی کرده و نقش یک پاسور را بر عهده دارد.
▪ فرناندو تورس (اسپانیا)
پدیده فوتبال اسپانیا همواره با این سؤال بزرگ مواجه شده که چرا از آتلتیکو مادرید جدا نمی‌شود.
باشگاه‌های بزرگی خواهان او هستند، او ”ال نینه“ تاکنون رنگ لباس خود را عوض نکرده است. او پیش از این هرگز در تورنمنت‌های بزرگ شرکت نکرده، اما در اولین بازی، درخشش فوق‌العاده‌ای بروز داد. شوت تماشائی ”تورس“ تنها، شایستگی قرارگیری در گوشه‌تور دروازه را داشت که اینگونه نیز شد.
● بدترین‌ها
▪ مارک شوارزر (استرالیا)
گلی که او از ”شونسوکه اکامورا“ دریافت کرد، توجیه‌کننده حضورش در این لیست است. از دروازه‌بان میدلزبرو انتظار بیشتری داشتیم.
▪ آبدولایه میته (ساحل عاج)
ناکامان بزرگی از این کشور مشاهده کردیم اما این یکی بدتر از همه بود.
▪ ولادیسلاو و اشچوک (اوکراین)
آنقدر بد بازی کرد که اوکراینی‌ها پیش خود گفتند اگر او اخراج نمی‌شد نیز اوضاع تیره و تار آنها بهبود نمی‌یافت.
▪ روبرتو کارلوس (برزیل)
کارلوس آلبرتو پریه‌را از این پس سعی خواهد کرد توضیح بدهد چرا مدافع چپ به اصطلاح ”جلو زن“ تیم نمی‌تواند به‌اندازه کافی بدود.
▪ کریستیانو رونالدو (پرتغال)
اگر سرآلکس فرگوسن و لوییز فیلیپه اسکولاری از این پس کوچکترین ناکامی را تجربه کنند، مقصر تنها رونالدو خواهد بود.
▪ آندریاس اسونسون (سوئد)
او را به‌عنوان تنها سوئدی ناکام جام می‌شناسیم. به خاطر سبک بازی توضیح بیشتری لازم نیست.
▪ پاتریک ویه‌را (فرانسه)
حضور او در ترکیب اصلی یک اشتباه بزرگ بود، با این وجود هنوز به درخشش کاپیتان سابق آرسنال امید داریم.
▪ ابی اسمولارک (لهستان)
تیم او فاجعه بود. اسمولارک هرگاه به‌عنوان مهاجم کاذب پا به توپ شد، در واقع بر مصائب تیم خود می‌افزود.
▪ رونالدو (برزیل)
اگر احساس گیجی می‌کرد، به خاطر بی‌خانمانی‌اش نبود. او ناآماده بود و به‌نظر می‌رسد این جام جهانی جام وی نباشد.
▪ تیه‌ری آنری (فرانسه)
بازی ضعیف او دلایلی غیر از سن و سال بالایش داشت. پس چطور به خود اجازه داد به‌خاطر یک اشتباه جزئی به سر فرانک ریبری فریاد بکشد؟

منبع : روزنامه ابرار ورزشی