سین سیتی - SIN CITY

سال تولید : ۲۰۰۵
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : الیزابت ایولن
کارگردان : فرانک میلر، روبرت رودریگس و کوئنتین تارانتینو
فیلمنامه‌نویس : فرانک میلر
فیلمبردار : رودریگس
آهنگساز(موسیقی متن) : جان دبنی، گریم رول و رودریگس
هنرپیشگان : جسیکا آلبا، رُزاریو دوسن، بنیسیو دل تورو، مایکل کلارک دانکن، جاش هارتنت، روتگر هاوئر، مایکل مدسن، کلایو اوئن، بروس ویلیس، میکی رورک، جیمی کینگ و ایلایجا وود
نوع فیلم : سیاه و سفید و رنگی، ۱۴۷ دقیقه


̎مارو̎ (رورک) بزن‌بهادر خیابانی، مستأصلانه به این‌در و آن‌در می‌زند تا قاتل خیابان‌گردی به نام ̎گلدی̎ (کینگ) را پیدا کند و این جست‌وجوها سروکارش را به تیره‌وتارترین گوشه‌های شهر می‌کشاند. در یکی از این گوشه‌ و کنارها، ̎دوایت̎ (اوئن) زندگی می‌کند. ̎دوایت̎، عکاسی است که با بسیاری از زنان مشکوک ̎شهر گناه̎ آشناست. سردستهٔ این زنان ̎گیل̎ (دوسن) است که پس از درگیر شدن با پلیس فاسدی به نام ̎جکی بوی̎ (دل تورو)، مشکلات فراوانی ایجاد کرده است. یکی دیگر از ساکنان این ̎شهر گناه̎، ̎هارتیگان̎ (ویلیس) است که قبلاً پلیس بوده و حالا مشکل قلبی دارد و به هر ترتیب که شده می‌خواهد از زنی به نام ̎نانسی̎ (آلبا) محافظت کند.
● رودریگس یک منبع الهام محشر پیدا می‌کند: رمان‌های تصویری میلر... و به هدف می‌زند. فیلم سه اپیزودی سین سیتی برمبنای چند تا از رمان‌های میلر، از جذاب‌ترین و دوست‌داشتنی‌ترین فیلم‌های چند سال نخست هزارهٔ سوم و محصول تکنولوژی روز است و مضامین قدیمی را در قالبی تازه تصویر می‌کند: ماجرای همان شوالیه‌های نه‌چندان ظاهرالصلاحی که لااقل در راه رسیدن به عشق‌شان، صادق و البته بی‌رحم هستند. ساختار بصری فیلم با استفاده از گرافیک کامپیوتری، آن را به شبیه‌ترین فیلم به جنس رمان‌های تصویری تبدیل کرده و این نکته نه‌تنها در شکل ظاهری آدم‌ها و اشیا، که در ریتم و بافت‌ تصاویر هم رعایت شده است. اغراق در همه چیز، شاید نخستین ویژگی است که پس از تماشای این فیلم به ذهن تماشاگر می‌رسد و جادوی سین سیتی از همین‌جا اغاز می‌شود. اپیزود دوم با بازی رورک در نقش هیولای سنگدل که زندگی‌اش را صرف انتقام گرفتن از آدم‌هائی می‌کند که زن یک‌شبهٔ زندگی‌اش را کشته‌اند، قلب را سوراخ می‌کند. بسیاری از قاب‌های فیلم، تطابق نعل به نعل با نقاشی‌های تأثیرگذار رمان‌های میلر دارند که باعث شده تعدادی از تصاویر غریب دنیای رآل/ سوررآل میلر، هنگام تبدیل به فیلم، از میان نروند و کم اثر نشوند. به‌رغم حضور میلر به‌عنوان هم‌کار کارگردان، مالک معنوی این مجموعه رمان هوش‌ربای گستاخ، تارنتینو است که نامش به‌عنوان کارگردان مهمان ذکر شده است. ایده‌های سیاسی نهان فیلم، مُهری از دنیای تارانتینو را بر خود دارند. سین سیتی ثابت می‌کند که تا سینما سینماست، نوآر هم زنده است، حتی اگر این همه قالب عوض کند و لباس یک داستان مصور عامه‌پسند را بپوشد.