مرد خاموش - Le Silencieux

سال تولید : ۱۹۷۳
کشور تولیدکننده : ایتالیا و فرانسه
محصول : آلن پوآره
کارگردان : کلود پینوتو
فیلمنامه‌نویس : ژان لوپ دابادی و پینوتو، برمبنای رمانی نوشته فرانسیس ریک.
فیلمبردار : ژان کولومب
آهنگساز(موسیقی متن) : ژاک داتن.
هنرپیشگان : لینو ونتورا، لیو جن، روبر هاردی، لئا ماساری، سوزان فلون، ژان میشل لوکنت و برنار دران.
نوع فیلم : رنگی، ۱۱۸ دقیقه.


یکی از اعضای هیأت دانشمندان روسی که از انگلستان بازدید می‌کنند، ظاهراً در تصادفی کشته می‌شودد و پس از آنکه جسدش را به سفیر شوروی نشان می‌دهند، ظاهراً آن را می‌سوزانند. اما این مرد - که نام واقعی‌اش «کلمان تیبر» (ونتورا) است یک دانشمند فرانسوی است که از سال‌های پیش مجبور شده برای روس‌ها کار کند - زنده و در چنگال M.I.5 است که در مقابل اطلاعات درباره جاسوس‌های انگلیسی، به او قول آزادی داده‌اند. «تیبر» بالاخره در اخرین لحظه اطلاعات را می‌دهد و با هویتی تازه آزاد می‌شود. به زحمت از چنگ مأموران کا. گ. ب می‌گریزد و به پاریس می‌رود، و آنجا می‌فهمد که پدرش مرده و به خانه دوست قدیمی‌اش، «ژان» (فلون) می‌رود که برای کمک به او، با سرویس مخفی فرانسه تماس گرفته است. مأمور محافظت از او به دست مأموران کا. گ. ب. کشته می‌شود و «تیبر» به ژنو می‌گریزد تا در آنجا ثابت کند که یک رهبر ارکستر روس به‌نام «بوریس کورودین» (لوکنت)، جاسوس روس‌هاست و بعد جان خود را در مقابل جان «کورودین» با روس‌ها معامله کند. سر راه به «گرونوبل» می‌رود و همسر سابقش، «ماریا» (ماساری) را می‌بیند که حالا با کس دیگری ازدواج کرده، و بعد با رسیدن مأموران کا. گ. ب فرار می‌کند. در ژنو به اتاق «کورودین» راه پیدا می‌کند و صفحات نت او را برای سازمان اطلاعات فرانسه می‌فرستد. با کشف رمز نهفته در صفحات نت، «کورودین» دستگیر می‌شود و مبادله او و «تیبر» هم انجام می‌شود. پس از آن، «تیبر» ناپدید می‌شود.
* یکی تریلر کوچک و جمع و جور که اسمش برازنده آن به‌نظر می‌رسد، برمبنای یک رمان از «سری‌سیاه». پینوتوی کارگردان آنقدر مجذوب سیاه‌اندیشی سرد و مُد فیلم‌های جاسوسی است که فرصت نمی‌کند از قهرمان معمولی‌اش، شخصیتی جالب یا غیرعادی بسازد. پانزده دقیقه اول که طی آن شخصیت ونتورا وارد انگلستان می‌شود، سازمان M.I.5 او را می‌رباید و سپس حاضر می‌شود برای آزادی‌اش اطلاعاتی را مبادله کند، بسیار جذاب است ولی از آن پس چیزی جز گریزهای مداوم «تیبر» که تقلید رنگ پریده‌ای از «جیمز باند»هاست، برای دنبال کردن وجود ندارد. پینوتو در فضاسازی موفق می‌نماید ولی حادثه‌پردازی‌ها، نمی‌گذارند مایه مرد تک‌افتاده که هیچ‌کس به سرنوشت او علاقه یا توجهی ندارد، تأثیر کافی بر تماشاگر بگذارد.