فولکلور

موسیقی رایج درشهر قزوین تفاوت چندانی با موسیقی دستگاهی ایران ندارد. در گذشته، این آواز ها و دستگاه ها در مكتب های متفاوت از جمله "مكتب خراسان " ، "مكتب تهران " و ... اجرا می شد . در آن زمان ، مكتب دیگری تحت عنوان " مكتب قزوین " وجود داشت كه امروزه فراموش شده است . این مكتب تا اواخر دوران قاجاریه رایج بود. در آن زمان ، اقبال سلطان ملقب به " اقبال آذر" كه از اساتید مسلم آواز ایران به حساب می آید ، از قزوین به شهر تبریز مهاجرت كرد و در آن جا با تلفیق این شیوه آوازی و موسیقی آذری ، "مكتب تبریز" را پایه گذاری می نماید . در مناطق دیگر استان قزوین ، موسیقی " مقامی " رایج است . بیشترین كاربرد موسیقی در این استان ، به هنگام مراسم عروسی است و سازهای مورد استفاده عبارتند از :
▪ سرنا ،
▪ دهل،
▪ دایره
▪ نی.
مقاماتی كه در هنگام مراسم عروسی نواخته می شوند عبارتند از:
▪ قاسم آبادی :
برای رقص قاسم آبادی نواخته می شود
▪ هوبل بانو :
برای نوعی رقص دسته جمعی نواخته می شود.
▪ شیرین لیلی:
آهنگی است برای نوعی رقص به همین نام .
▪ هینبا :
برای نوعی رقص دسته جمعی نواخته می شود.
▪ ساز غم :
هنگام بردن عروس از منزل پدرش نواخته می شود و سوزناك است.
▪ رایی :
نوعی آهنگ هنگام چوب بازی نواخته می شود .
▪ سوزه سوز:
برای نوعی رقص جمعی به همین نام نواخته می شود .
▪ شتر برخیزان :
نوازندگان موسیقی محلی منطقه پس از آن كه مدت زیادی از زمان نواختن یك قطعه می گذرد ، با نواختن قطعه شتر برخیزان مجددا به مقام اول بازگشته ، آن را دوباره تكرار می كنند و یا مقام دیگری را آغاز می كنند . در مناطق مختلف این استان ، تعزیه خوانی نیز رواج دارد و در آن بیشتر گوشه های موسیقی دستگاهی اجرا می شود . تعزیه خوان ها بدون آن كه اطلاعی از نام دستگاه ها و گوشه ها داشته باشند ، شیوه های خواندن را سینه به سینه از پدران خود آموخته اند.

منبع : سازمان ایرانگردی و جهانگردی قزوین