امام‌زاده عبداللّه ، نطنز

در كوی علیای شهر نطنز، بر فراز تپه‌ای مشرف بر استخری از آب قنات كه پیرامون آن را درختان بید و چنار در بر گرفته‌اند، گنبدی سبز دیده می‌شود كه بر مزار امام‌زاده عبداللّه، فرزند حضرت علی (ع)، و فرزندان و برادرزادگان و یارانش شهرت یافته است.
درِ ورودی محاذیِ استخر، با طی 15 پله سیمانی نسبتاً عریض به حیاط نخستین می‌رسد. شرق و غرب این حیاط را اتاق‌هایی فرا گرفته كه محل سكونت خادم و آرامگاه‌های خانوادگی است. در دیوار شمالی حیاط، سه طاق‌نما و داخل طاق‌نماها، سنگ‌قبرهایی از جمله سنگ‌قبر حاج ملامحمد ادیبی نصب شده است.
رواق امام‌زاده، مربع‌شكل و طول هر ضلع آن 4/95 متر است. سقف آن، نقوشی هندسی از نوع یزدی‌بندی ساده دارد كه با رنگ و روغن تزئین داده شده است. ازاره دیوار رواق با ارتفاع 105 سانتی‌‌متر با كاشی‌های الوان پوشیده شده است.
ضریح در سمت شمال شرقی رواق، و روی یك چهار دیواری با پوشش سنگ «تراورتن» به ارتفاع 67 سانتی‌متر نصب شده است. قبر برجسته‌ داخل ضریح، به دیواره شرقی چهاردیواری زیر ضریح متصل است و به اندازه دیواره زیر ضریح ارتفاع دارد و سه جبهه‌ آن با كاشی‌های آبی شش‌بر ساده تزئین شده است. روی قبر نیز كاشی‌های شش‌بر سبز رنگ نصب شده كه فواصل بین آن‌ها را كاشی‌های معرق طلایی پوشانده است. كاشی‌كاری پوشش گنبد در سال 1347 تجدید شده و كتیبه ساقه‌ آن با «آیه‌الكرسی» و سوره «قدر» و جمله «لا اله الا اللّه» به خط كوفی بنایی تزئین یافته است.