آنچه باید درباره هومیوپاتی بدانید

ساموئل هانه‌مان (۱۸۴۵-۱۷۵۵) پزشك برجسته آلمانی، در روش درمانی ابداعی خود سه قانون دارد: ۱) شبیه، شبیه را معالجه می‌كند. ۲) هر چه مقدار داروی تجویز شده كمتر باشد درمان موثرتر است. ۳) تنها یك درمان، در یك زمان معین برای هر فرد مناسب است.
هر سه این قوانین، اصول بدیهی و قوانین طب كنونی را زیر پا می‌گذارند. با این حال برای بسیاری از پزشكان و بیماران كل‌گرا جذابند . این نوع درمان كه به آن هومیوپاتی گفته می‌شود، از دهه ۱۹۷۰ به بعد برای نسل جدید پزشكان و بیماران جذابیت بسیاری یافت. هانه‌مان این قوانین را زمانی كشف كرد كه می‌خواست علت تاثیر خوردن پوست خشكیده تنه درخت گنه‌گنه را دردرمان مالاریا توضیح دهد. طب آن زمان، <تلخی> پوست گنه‌گنه را عامل موثر در درمان می‌دانست اما هانه‌مان با این نظریه موافق نبود و تقریبا به تمام روش‌های درمانی عصر خود به دیده تردید می‌نگریست. وی تصمیم گرفت داروی تهیه شده از پوست خشك گنه‌گنه را خود مصرف كند تا ببیند چه اثراتی بر بدن دارد.
ابتدا احساس سرما، سپس بی‌حالی و خواب‌آلودگی كرد و بعد از آن دچار تپش قلب شد. در انتها نیز به طور باور نكردنی حملات اضطراب، لرزش و سفتی اندام در او پدیدار شد. اینها همه علایم بیماری مالاریا بودند كه گفته می‌شد <گنه‌گنه> درمان آن است. پس از این موضوع، هانه‌مان فرضیه‌ای ارائه داد كه گنه‌گنه چون همان علایم بیماری مالاریا را به وجود می‌آورد، راه مداوای بیماری مالاریا است و نتیجه گرفت <مشابه> مشابه را درمان می‌كند یا به صورت دیگر <ماده‌ای كه علایم خاصی در فرد سالم ایجاد می‌كند، می‌تواند بیماری فردی را كه از همین علایم رنج می‌برد درمان كند.> قانون اول هانه‌مان شاید از لحاظ منطقی غیرقابل دفاع بود، ولی بقراط و پاراسلسوس نیز مدت‌ها پیش از او به این نتیجه رسیده بودند كه <بیماری از راه استعمال مشابه قابل‌ علاج است.>
طبق قانون دوم، هر چه یك دارو رقیق‌تر شود قدرت درمانی آن بالاتر می‌رود. به عنوان مثال اگر بیماری مالاریا با یك دهم گنه‌گنه درمان نشد، باید رقت دارو را به یك صدم یا حتی یك هزارم رساند.
بر اساس قانون سوم، تنها یك معالجه اختصاصی مختص به فرد برای هر تابلوی بیماری وجود دارد. متخصص هومیوپاتی پس از تشخیص تابلوی بیماری‌، با استفاده از سوالاتی كه از بیمار می‌پرسد و با مراجعه به كتاب داروشناسی ، دارویی را انتخاب می‌كند كه تابلوی آن به تابلوی بیمار نزدیك است. امروزه بیش از دو هزار ماده معدنی، گیاهی و حیوانی مورد استفاده هومیوپات‌ها است. هومیوپات‌ها یك بخش از ماده را با ۹ بخش آب و الكل مخلوط می‌كنند و آن را با ماده دیگری (قند شیر یا لاكتوز) مخلوط كرده و به صورت قرص كوچكی درمی‌آورند. این قرص روی زبان آب می‌شود. عمل رقیق كردن ممكن است به طور نامحدود ادامه یابد. از مواد بسیار رقیق شده برای درمان ناراحتی‌های مزمن و از مواد كمتر رقیق شده برای بیماری‌های حاد استفاده می‌شود. چرا و چگونگی تاثیر هومیوپاتی هنوز جزو اسرار است. برخی هومیوپات‌ها از انتقال ارتعاش ماده یا از تغییر عمقی در ساختمان ملكولی قند موجود در قرص سخن می‌گویند اما هنوز هیچ یك از این ادعاها به اثبات نرسیده است. باید در این زمینه تحقیقات زیادی صورت گیرد تا صحت و سقم آن مشخص شود.‌

سمیه مقصودعلی

منبع : روزنامه سلامت