زن همیشه گریانست !

"حوا" مادر انسان در بهشت گریه کرد. زیرا برای نخستین بار خود را عریان دید و نیز برای نخستین بار بانگ خدارا شنید که با خشم و غضب به او می گفت :" چون بر خلاف مشیت من ازمیوه ی بهشت خوردی ، پس همیشه با درد و رنج میزائی و بمردان مشتاق و محتاجی و مرد بر تو آقائی می کند! " هنوز هم زن می گرید و با رنج و درد می زاید و بمرد محتاج و مشتاقست و مرد آقای اوست و تا "میوه خوردنی" هست و تا زندگی ادامه دارد و گرسنگی نیز ادامه دارد ، حال زن بدین منوال خواهد بود.
"مریم مجدلیه" که خطا کرده بود بگریست. او نیز مثل "تائیس" فتنه عصر و شهره روزگارخود بود. از اشگهای توبه سینه اش تر شد و هر چه از لکه نقص و خطا بر بدنش بود سترده گشت و خدا گناهان او را بخشید و تابلوی او را درموزه های جهان بعنوان نمونه ابدی جمال و توبه برای همیشه بیادگار ماند و اشگ های او نیز تا کنون نمونه اندوه زن ، گریه ی زن و غفران ، آمرزش خدا ، رحمت و بخشایش بی منتهای اوست.
"اگریا" مادر نرون امپراتور ظالم روم هنگامی که دید پسرش سربازان خود را برای کشتن او فرستاده ، بی اختیار بزاری افتاد و دست به دامن آنها شد که هرچه زودتر بضربه ی خنجر کارش را بسازند و در حالیکه اشک حسرت از گوشه چشمش فرو می ریخت بسربازان گفت: این شکم معلون مرا که نخستین جایگاه آن وحشی درنده بوده است بدون هیچ تاسف واندوهی از هم بدرید زیرا خراب کردن لانه عقرب کار ناشایستی نیست!"
"فلورانس نایتینگل" در جنگ کریمه بگریست و بریتانیای کبیر از گریه او بلرزه در آمد و نخستین سپاه مرکب از زنان تشکیل یافت تا همچون فرشتگان رحمت در روی زمین بپرستاری از رنجوران جنگ بپردازند . هنوز هم زن از رنج دیگران می گرید و زن "فرشته" نیز در جهان یافت می شود.
"ماری ترز" ملکه اتریش هنگامی که خاندان "هوهترلرن" سلسله هاسبورگ را منقرض کردند ، گریه کرد. هنوز هم چه بسیار ملکه ها مثل ملکه آلبانی و هلند بر شکست و هزیمت کشور خود می گریند.
" ماری آنتوانت" در کالسکه ای که او را از وین به پاریس می آورد ، در روزی که چهارده سال بیشتر نداشت و بعقد ازدواج لوئی شانزدهم که از عالم "مردی" بوئی نبرده بود ، در آمد بگریست و بار دیگر هنگامی که با پادشاه در تاریکی شب از پاریس فرار کرد و در مرز فرانسه با شوهرش دستگیر شد ، گریه کرد. در ژانویه ۱۷۸۳ نیز هنگامی که جلاد سر شوهرش را قطع کرد ، بگریست و چند ماه بعد نیز به هنگام گرفتار شدن بسرنوشتی که شوهرش پیدا کرده بود، گریان شد.... و هنوز هم زن بخاطر مرگ شوهر و سرنوشت شوم خود می گرید.
"ادیت کاول" هنگامی که آلمان ها متهم به جاسوسیش کردند ، بگریست و هنوز هم چه بسیار زنانی بیگناه که به دست مردم ظالم از پای در می آیند.
" ژوزفین" زن صمیمی و وفادار ناپلئون هنگامی که آن سردار بعلت عقیم بودن طلاقش داد ، بگریست و هنوز هم زن مثل بنده ی زر خرید بکمترین تقصیری حتی تقصیر غیر عمد ، رانده و طرد می شود و هنوز هم مرد نسبت به زن روش ناپلئون را دارد.

اطلاعات هفتگی ، شماره ۱۰۹، ص ۱۰ ، بیستم خرداد، ۱۳۲۲
مریم ابدالی