تکرار خاطره یک توپ طلای تمام آلمانی/ژرمن ها فراموش می شوند

این روزها به راحتی می توان به وسیله اینترنت و دنیای دل انگیز «چت»، با چند نفر در عین حال صحبت كرد. فرانتس بكن بائر هم با تمام حامیان مالی خصوصی اش كه حتی با حامیان باشگاه متبوعش در رقابت هستند، با در اختیار گرفتن چند اپراتور می تواند پا روی پا بیندازد و حتی زحمت تایپ كردن را هم به خودش ندهد. اما در سال ۱۹۷۲ تكنولوژی اجازه ایجاد چنین ارتباطی را نمی داد. تلفن تنها راه تبریك گفتن به دوستان بود. تلفن منزل بكن بائر با وجودی كه در لیست قرمز قرار داشت بدون وقفه زنگ می خورد. لیبرو باشگاه بایرن مونیخ برای نخستین بار در دوران حرفه ای خود موفق به تصاحب «توپ طلا» شده بود و باران تبریكات باریدن گرفته بود. همان روز بكن بائر به مرحوم هانس بلیكن شدروفر رابط آن روزهای نشریه «فرانس فوتبال» در آلمان گفته بود: «با این توپ طلا، باز هم مجبور هستم شماره تلفن خود را عوض كنم.» جالب اینكه خبرنگاران روزنامه «بیلد» به او پیشنهاد نصب خطوطی ویژه را داده بودند. در آن دوران، اهدای توپ طلا به بكن بائر بازتاب گسترده ای در جمهوری آلمان فدرال سابق داشت. البته این برای اولین بار نبود كه یك آلمانی به چنین عنوانی دست پیدا می كرد. چرا كه گرد مولر ملقب به بمب افكن (Der Bomber) در سال ۱۹۷۰ توپ طلا را به خانه برده بود. درست پس از آنكه در جام جهانی همان سال در مكزیك با به ثمر رساندن ۱۰ گل به عنوان آقای گلی مسابقات دست یافت اما جریان توپ طلای ۱۹۷۲ خیلی فرق داشت. آلمان ها مطمئن بودند كه جایزه ارزشمند «فرانس فوتبال» به یكی از هموطنانشان تعلق خواهد گرفت. اعضای تیم ملی غرورآفرینی كه در یك چهارم نهایی جام ملت های اروپا، انگلیس را در «ویمبلی» سه بر یك از پیش رو برداشت و در نهایت مرحله نهایی مسابقات برگزار شده در بلژیك را فتح كرد. گونتر نتزر اینچنین خاطره پیروزی آلمان در لندن را به خاطر می آورد: «آه! این اولین پیروزی در ویمبلی، چقدر خاطره شیرینی است. یكی از بهترین بازی های ملی من بود. فكر می كنم آلمان سال ۱۹۷۲ بهترین تیمی است كه تاكنون داشته ایم. تیم آن سال از نظر تكنیكی واقعاً نسبت به آلمان قهرمان جهان سال ۱۹۷۴ برتری فاحشی داشت.»در سال ۱۹۷۲ آژاكس آمستردام كه ستاره ای به نام یوهان كرویف را در اختیار داشت دومین سال پیاپی عنوان قهرمانی جام قهرمانی اروپا را از آن خود كرد اما در آن سال ها فتح جام قهرمانان تاثیر لیگ قهرمانان امروزی را نداشت. در واقع این تیم های ملی بودند كه برندگان توپ طلا را معرفی می كردند. بدین ترتیب بود كه آلمان ها در آن سال از انتخاب یك «خودی» مطمئن بودند.
•سرخوردگی بزرگ
در آن سال ها، در تمام كشور و در مقیاس كوچك تر تیم ملی فوتبال آلمان، رقابتی واقعی میان بایرین مونیخ و بورسیا مونشن گلادباخ وجود داشت. گردمولر، بكن بائر و سپ مایر سنگربان تیم باواریایی و یوپ هاینكس و گونتر نتزر عضو تیم حریف بودند اما سال ۱۹۷۲ از هر نظر برای نتزر رویایی سپری شده بود او در سن ۲۸ سالگی موفق به ارائه قله هنر بازیگری خود در بوندسلیگا و البته همراه تیم « هانشافت» (ملی آلمان) شده بود و با شایستگی تمام عنوان بازیكن برتر سال آلمان را كسب كرد: به همین دلیل مدعی جدی كسب توپ طلا نیز محسوب می شد. اما هوست برونلیشت یكی از كارشناسان صاحب رای فرانس فوتبال برای دفاع از حیثیت ملی آلمان شرقی سابق نام او را بالاتر از كرویف، مولر و بكن بائر قرار نداد اما در همین حال هانس بلیكن شدروفر اهل آلمان غربی هم نام بكن بائر را بالاتر از نتزر قرار داده بود تا نهایت بكن بائر با تنها ۲ امتیاز برتری (۸۱ امتیاز برابر ۷۹) توپ طلا را از دستان هموطنش برباید اما مولر كوچك ترین حسادتی نسبت به موفقیت هم تیمی خود نداشت: «پیش از این با یك توپ و دو كفش طلا از من قدردانی شده بود. اما هیچ یك از گل هایم را بدون حضور فرانتس نمی توانستم به ثمر برسانم. به همین دلیل است كه به او به خاطر كسب این عنوان تبریك می گویم. او آن را ندزدید بلكه انتظار آن را از مدت ها پیش می كشید.» برنده خوشبخت هم این حقیقت را كه مدت ها در پی توپ طلا بوده، پنهان نمی كرد: «شش سال تمام انتظار چنین روزی را می كشیدم. از جام جهانی ۱۹۶۶ به بعد همیشه بین ۵ نفر اول قرار داشتم. نمی توانستم باور كنم كه توپ طلا مانند یك تكه صابون برای همیشه از دست من بگریزد.»
•دور از گذشته
اما بر عكس مولر، گونتر نتزر كوچك ترین واكنشی از خود نشان نداد و هر چند امروزه به خاطر صراحت خود بسیار معروف است اما در آن دوران ترجیح داده بود سرخوردگی خود را پشت سر سكوتی طولانی پنهان كند. ناراحتی او آنجایی بیشتر می شد كه بدانیم حتی یك روزنامه آلمانی سه روز قبل از اعلام نتیجه رسمی نظرسنجی فرانس فوتبال، از پیروزی نتزر خبر داده بود.گونتر نتزر كه این روزها با روبرلویی درفوس در سهام شركت «In front sport & Media» شریك است، از اینكه هیچ بازیكن آلمانی میان ۵۰ بازیكن برتر رده بندی توپ طلای ۲۰۰۴ حضور ندارد، كاملاً شگفت زده شده: «باید به تصمیم هیات تحریریه و نظر كارشناسان فوتبال اروپا احترام گذاشت. درست است كه كان، بالاك و غیره را در اختیار داریم. درست است كه نایب قهرمان جهان هستیم اما در یورو ۲۰۰۴ چهره درخشانی نداشتیم.» گرد مولر در این مورد حساس نظر بسیار متفاوتی نسبت به همبازی سابق خود ندارد، هر چند مواضع سرسختانه تری دارد: «هیات تحریریه فرانس فوتبال برای تهیه فهرست ۵۰ نفره خود به نتایج جام ملت ها و جام های باشگاهی اروپا توجه می كند. این در حالی است كه آلمان نقش بسیار كم رنگی در تمامی این عرصه ها داشت. در عوض در سال ۱۹۷۲ جام ملت های اروپا را فتح كرد آن هم در شرایطی كه قبل از آن در خاك انگلیس به پیروزی دست یافته بود. در آن مقطع بدون شك از نظر تكنیكی بهترین تیم ملی تمام ادوار را در اختیار داشتیم. به همین دلیل سه آلمانی، سه سكوی اول را از آن خود كردند.»تسلط كامل یك كشور بر توپ طلای اروپا برای نخستین بار در سال ۱۹۷۲ روی داد اما این آخرین بار نبود. آلمان ها در سال ۱۹۸۱ باز هم مثلث صدر را با كارل هاینس رومنیگه (بایرن) پل برایتنر (بایرن) و برند شوستر (بارسلونا) در اختیار گرفتند. اما در سال ،۱۹۸۸ سه هلندی به نام های ماركو فان باستن، رودگولیت و فرانك ریكارد صدر جدول برترین های قاره سبز را به خود اختصاص دادند. اما این بار هر سه بازیكن در یك باشگاه توپ می زدند: «میلان».با وجود تمام دشواری هایی كه تیم ملی آلمان با آنها رودررو است، فرانس بكن بائر كاملاً امیدوارانه به آینده نگاه می كند: «در آن دوران، آلمان برتری كاملی نسبت به رقبایش داشت و همین امر رده بندی سال ۱۹۷۲ را به خوبی توجیه می كند. هر چند آلمان ها در سال جاری ضربات بدی را پذیرا شدند اما قرار نگرفتن حتی یك بازیكن ژرمن میان ۵۰ بازیكن برتر را ناعادلانه می دانم. این فقدان، انعكاس دهنده جایگاه واقعی فوتبال ما نیست كه از مهره هایی ارزشمند مانند بالاك، كان و جوانانی كه به درخشش آنها در جام جهانی ۲۰۰۶ امیدوارم، سود می جوید. كافی است مردانی را كه یورگن كلینزمن در تیم ملی استفاده می كند را از نزدیك زیر نظر بگیرید، به نحوه بازی آنها و نتایج شان دقت كنید تا متوجه شوید آلمان مستحق چنین چیزی نبوده است.» البته باید تا تابستان سال آینده منتظر به حقیقت پیوستن پیش بینی های قیصر باقی ماند.

منبع : روزنامه همشهری