جهان فردا

● كارشناسان ارشد مخابرات از سال ۲۰۰۷ می‌گویند
آنچه در ادامه می‌خوانید، نتایج گفت‌وگوی شرکت MCI (زیرمجموعه مؤسسه Informa) با چند تن از کارشناسان برجسته مؤسسه Informa است که در مورد رویدادها و پیش‌بینی‌های مهم مخابراتی سال ۲۰۰۷ انجام شده است. این مطلب در عین حال که به روندهای سال جدید اشاره می‌کند، رویدادهای پیشین مخابرات جهانی را نیز بررسی می‌کند.
در سال ۲۰۰۶، رشد صنعت مخابرات بسیار چشمگیر بوده است؛ به‌ طوری که پیشرفت‌های فراوان این صنعت را می‌توان در اغلب تیترها و عناوین مهم رسانه‌های خبری این سال مشاهده کرد. در اواسط سال ۲۰۰۶، شبکه GSM حدود ۲میلیارد مشترک داشت که در پایان سال، حدود ۲۰۰میلیون مشترک دیگر نیز به این تعداد اضافه شد.
اما به طور کلی، گسترش یک یا چند فناوری خاص در صنعت مخابرات، موجب یکنواخت شدن روند عرضه خدمات و محصولات وابسته به آن فناوری خواهد شد که این مسأله می‌تواند رشد و توسعه صنعت مخابرات را با تهدید مواجه کند.
برخلاف سال‌های گذشته که کارآیی و عملکرد اپراتورها در کانون توجه قرار داشت، در سال ۲۰۰۶، عملکرد سازندگان و فروشندگان تجهیزات مخابراتی، توجه همگان را به خود معطوف کرد. موضوع ادغام این شرکت‌ها، در سال‌های گذشته نیز مطرح بوده است، اما این رویداد در سال ۲۰۰۶، به وقوع پیوست.
● سال ۲۰۰۶، سال ادغام‌ها
در این سال چندین شرکت مخابراتی مهم، با هم ادغام شدند؛ از آن جمله می‌توان به شرکت نوکیا اشاره کرد که شبکه‌های نه‌ چندان کارامد شرکت زیمنس را خریداری کرد؛ البته تاکنون فقط نام این دو شرکت با هم ادغام شده است. شرکت آلکاتل نیز، قبل از آنکه موفق به در اختیار گرفتن فناوری UMTS شرکت Nortel شود، با شرکت لوسنت ادغام شد.
این اقدامات حاکی از آن بود که سازندگان و فروشندگان تجهیزات مخابراتی نتوانسته‌اند به فشارهای مالی شدیدی که از سوی مشتریان به آنها وارد شده بود، واکنش مناسب نشان دهند و در نتیجه، میانگین درآمد ناشی از هر کاربر در هر شرکت، تدریجاً کاهش یافته است. از سوی دیگر، عملکرد موفقیت‌آمیز شرکت چینی هواوی نیز، مشکل شرکت‌های غربی را دوچندان کرده بود.
افزایش عرضه خدمات چندگانه در میان اپراتورها نیز روند ادغام شرکت‌های سازنده تجهیزات مخابراتی را تحت تأثیر قرارداد و این دقیقاً زمانی بود که این شرکت‌ها، برای از بین بردن شکاف ایجاد شده در روند عرضه محصولات خود تلاش می‌کردند. در حقیقت، در سال ۲۰۰۶ بود که اپراتورها برای تثبیت موقعیت خود در عرضه خدمات چهارگانه (صدا، تصویر، دیتا و تلویزیون)، وارد عمل شدند. برای مثال، اپراتورFrance Telecom ، با تغییر نام همه خدمات خود به Orange به عرضه خدمات چهارگانه روی آورد و شرکت NTL نیز با خریداری شرکت Virgin، علاقه خود را به عرضه خدمات چهارگانه نشان داد.
هرساله‌، شاهد هستیم که اپراتورها برای کسب درآمدهای جدید و قابل اطمینان، به عرضه خدمات جدید می‌پردازند. در این میان، در پی انتقاد شدید یکی از مأموران کمیته ISVR به درآمدهای بسیار زیاد رومینگ اپراتورها در اروپا، لزوم تحقیق و بررسی فوری در این زمینه، دوچندان شد؛ در نتیجه، میان اپراتورهای شبکه GSMA و این کمیته، مناقشه لفظی طولانی‌ای درگرفت.
در سال ۲۰۰۶، نخستین عرضه تجاری خدمات تلویزیونی به روی تلفن همراه نیز آغاز شد که که می‌توانست انتظارات کاربران را که با نزدیک شدن به پایان سال افزایش می‌یافت، پاسخ دهد. در انگلستان، شرکت ودافون با شرکت Sky که ازکانال‌های ماهواره‌ای متعلق Rupert Mardoch به کاربران خود خدمات ارائه می‌کرد، قرارداد همکاری امضا کرد.
کارشناسان اظهار داشته‌اند که کاربران خدمات محتوایی این شرکت، که برای دسترسی به این خدمات ماهانه مبلغ ۱۰ پوند می‌پردازند، به طور متوسط فقط ۱۰ دقیقه در هر ماه از برنامه‌های این کانال‌ها استفاده می‌کنند؛ یعنی به ازای هر دقیقه، ۱ پوند پرداخت می‌کنند که به عقیده کارشناسان، نمی‌توانند در درازمدت از عهده پرداخت چنین هزینه‌ای برآیند.
در آمریکا نیز، شرکت Verison با شرکت YouTube یک قرارداد همکاری امضا کرده است؛ YouTube یک سایت ویدئویی آنلاین است که امکان ارسال تصاویر ویدیویی شخصی را برای کاربران فراهم می‌کند. در واقع، این‌گونه تصاویر، نقش پشتیبان را برای Mobile-TV ایفا می‌کنند. در ابتدا به نظر می‌رسید که این روند یک مدل تجاری ایده‌آل باشد، اما گزارش‌ها حاکی از آن است که این مدل تاکنون آنطور که پیش‌بینی می‌شد، سودآور نبوده است.
هزینه‌های عرضه این خدمات بسیار قابل توجه است؛ علاوه بر آن، در بعضی موارد، فقط ۲۰درصد از فیلم‌های ارسالی، مناسبِ پخش بوده‌اند و بقیهٔ آنها، یا کیفیت‌شان بسیار پایینی بوده است یا جزو برنامه‌های مستهجن و غیر‌اخلاقی محسوب ‌شده‌اند. مسلماً عرضه خدمات سودآورتر، به شبکه‌های پرسرعت‌تری نیاز دارد؛ در نتیجه در سال ۲۰۰۶، بهبود شبکه‌های مبتنی بر GSM و CDMA به اوج خود رسید. طرفداران فناوری Wimax نیز برای گسترش این فناوری، رقابت خود با شبکه‌های GSM و CDMA را تشدید کردند؛ به‌طوریکه توسعه روزافزون Wimax سیار، برای این دو شبکه یک تهدید محسوب می‌شد.
اپراتورها در پاسخ به این روند، طرح ۳GLTE را مطرح کردند؛ حتی یک کانون تفکر چینی نیز پا را فراتر نهاده و پیش‌بینی کرده است که بزرگ‌ترین بازار مخابراتی جهان (چین)، نسل سوم را پشت‌سر خواهد گذاشت و به سمت گسترش نسل چهارم پیش خواهد رفت. گزارش اپراتورها مبنی بر استقبال فزاینده از فناوری WCDMA در سال ۲۰۰۶، ممکن است تا حدی گمراه‌کننده باشد؛ بسیاری از تلفن‌های پیشرفته که در بازارهای توسعه‌یافته کنونی در دسترس هستند، از قابلیت ارائه خدمات نسل سوم برخوردار هستند.
تعداد قابل توجهی از این گوشی‌ها که هم‌اکنون در بازار وجود دارد، یا به درخواست خود مشترکان عرضه شده است یا اینکه به عنوان وسیله‌ای در جهت بهبود امکانات در دسترس قرار گرفته است و این بدان معنا نیست که کاربران از تمام مزایای خدمات پیشرفته‌ای که این گوشی‌های جدید فراهم می‌کنند بهره‌مند می‌شوند. سال۲۰۰۶، از نظر توسعهٔ فناوری‌های جدید، سال بسیار پرباری بود. در این سال سرمایه‌گذاری‌های زیادی در بخش مخابرات انجام شد و از تمام فناوری‌ها، استراتژی‌ها و خدمات گوناگون استفاده شد که البته تمام این اقدامات با هدف کسب درآمد بیشتر در سال ۲۰۰۷، صورت گرفته است.
اما پیامد این اقدامات چه خواهد بود؟ آیا عرضه سرویس Mobile-TV در بازارهای اشباع‌شده کنونی، با موفقیت همراه خواهد بود؟ آیا شرکت‌های جدید تازه‌‌ادغام‌شده می‌توانند با کاهش هزینه‌های خود، پاسخگوی تقاضاهای روزافزون مشتریان اپراتور خود باشند؟ شرکت MCI، به منظور پاسخ به سوالات مطرح‌شده در زمینه صنعت مخابرات در سال ۲۰۰۷ و بررسی نقاط روشن و مهم این سال، نظر چند تن از کارشناسان خبره Informa را جویا شده است.
مایک رابرتز ، کارشناس ‌ارشد در امور فناوری و زیرساخت‌های مخابراتی در سال ۲۰۰۶، چندین توافق‌نامه تجاری مهم، میان شرکت‌های بزرگ مخابراتی امضا شد و همانطور که پیش‌بینی می‌شد، ادغام دو شرکت بزرگ نوکیا و زیمنس با یکدیگر شروع شده است. شرکت‌های آلکاتل و لوسنت نیز دو شرکت بزرگ دیگر بودند که با یکدیگر ادغام شدند و اکنون، شبکه UMTS شرکت Nortel را نیز در اختیار دارند.
ادغام شرکت‌های آلکاتل، لوسنت و Nortel، یکی از چالش‌های مهمی را که هر شرکت تازه‌ادغام‌شدهٔ مخابراتی با آن مواجه می‌شود، نشان داد؛ این چالش از تطبیق‌ناپذیری و هم‌تراز نبودن خدمات و محصولات متنوع شرکت‌های ادغام‌شده ناشی می‌شود که باید در قالب یک شرکت واحد، که همزمان از فناوری‌های مختلفی چون UMTS و WCDMA استفاده می‌کند، عرضه شوند. قطعاً یک شرکت تازه‌تأسیس‌شده، برای کاهش هزینه‌های جاری خود ناچار است که یا محصولات را با هم ادغام کند یا یکی از آنها را حذف کند؛ این تصمیم باید به‌گونه‌ای اتخاذ شود که تعداد زیادی از مشتریان را از دست ندهند.
در سال ۲۰۰۷، شرکت موتورولا نیز با تغییرات زیادی مواجه خواهد بود. این شرکت با در اختیار گرفتن بخش CDMA شرکت Nortel، با مشکلاتی مواجه خواهد بود که به نظر نمی‌رسد بتواند از پس حل آنها برآید. پیش از این، شرکت موتورولا با شرکت هواوی همکاری می کرد که اگر این همکاری به دلایل سیاسی نبود، منطقی بود که موتورولا شبکه‌های خود را برای سرمایه‌گذاری مشترک در معرض فروش قرار می‌داد؛ اما با شرایط فعلی، به نظر نمی‌رسد که شرکت هواوی نیز برای این همکاری آمادگی لازم را داشته باشد.
هم‌اکنون، شرکت هواوی مرحله‌ رقابت بر اساس قیمت را پشت سر گذاشته است و برای بهبود کیفیت خدمات خود تلاش می‌کند؛ احتمالاً این روند در سال ۲۰۰۷ نیز ادامه خواهد یافت. به نظر می‌رسد روند توسعهٔ بیشتر این شرکت، در آیندهٔ نیز ادامه یابد. به طور حتم، این مسأله سبب می‌شود که شرکت‌های نه‌چندان‌پیشرفتهٔ سازندهٔ تجهیزات مخابراتی، تحت فشار مضاعف قرار گیرند.
با ادامهٔ این روند، امکان خرید شرکت‌های کوچک غربی توسط شرکت‌های چینی سازندهٔ تجهیزات مخابراتی، فراهم می‌شود که البته این امر تا حد زیادی به مسائل سیاسی و فرهنگی بستگی دارد. البته در اینصورت، هزینه‌های شرکت‌های چینی زیاد خواهد شد و حاشیهٔ سود آنها کاهش خواهد یافت.
به نظر می‌رسد بهترین فرصت برای توسعهٔ شرکت‌های سازندهٔ تجهیزات مخابراتی، همگرایی فناوری‌ها و محصولات است؛ زیرا همهٔ این شرکت‌ها برای رسیدن به سطح درآمدی مطلوب با یکدیگر در رقابت هستند؛ به عنوان مثال، شرکت موتورولا در زمینهٔ فروش محصولات به بنگاه‌های بزرگ و تجهیزات باند وسیع ثابت ، موفقیت زیادی داشته است؛ اما در بخش ارتباطات سیار، کم‌رنگ ظاهر شده است؛ بنابراین، این شرکت برای همگرا شدن، نیاز دارد که بخش تلفن همراه خود را نیز تقویت کند.
یا شرکت اریکسون که در بخش ارتباطات سیار برتری قابل‌ توجهی ‌دارد، ولی در بخش ارتباطات ثابت بسیار کم‌فعالیت بوده است‌؛ این شرکت نیز برای توسعهٔ بیشتر، باید به تقویت بخش ثابت خود، چه از دیدگاه شرکت‌های مخابراتی و چه در زمینهٔ IP بپردازد. بنابراین سازندگان تجهیزات مخابراتی، برای توسعه و گسترش همه‌جانبه در بازارهای مختلف، باید در تمام بخش‌های مخابراتی همگرا شوند.
به نظر می‌رسد دو شرکت برتر، یعنی اریکسون و نوکیا-زیمنس بتوانند در کوتاه‌مدت، وضعیت بی‌خطری داشته باشند. مرحلهٔ بعد در جهت توسعهٔ این شرکت‌ها طی سال‌های آینده، تمرکز بر عرضهٔ خدمات نرم‌افزاری است که انتظار می‌رود بیشترین میزان درآمد این شرکت‌ها، از بهبود امکانات نرم‌افزاری حاصل گردد. اپراتورها برای خدمات مبتنی بر فناوری HSPA به طور حتم از وجود شرکت‌های تأمین‌کنندهٔ محصولات فعلی خود بهره خواهند برد.
در کنار ادغام شرکت‌های "آلکاتل، لوسنت و Nortel" و شرکت‌های "نوکیا و زیمنس"، رویداد مهم دیگری که ممکن است در مدت زمان کوتاهی اتفاق افتد، این است که شرکت اریکسون می‌تواند سهم قابل توجهی از بازار تجهیزات سیار را به‌دست آورد؛ زیرا این شرکت از خط تولید باثبات و قدرتمندی بهره‌مند است و همچنان می‌تواند به دور از چالش‌های ناشی از ادغام شرکت‌ها، بر بازار عرضهٔ محصولات سیار، کنترل و تمرکز داشته باشد.
● نیک لین ، کارشناس ارشد در امور کاربردها و ارایه محتوا در ارتباطات سیار
امضای قرارداد همکاری میان دو شرکت ودافون و Sky که به موجب آن، عرضهٔ سرویس Mobile-TV آغاز شد، مهمترین رویداد سال ۲۰۰۶ بود؛ بر طبق این قرارداد، شرکت‌ Sky به پخش برنامه کانال‌های ماهواره‌ای برای مشترکان تلفن همراه ودافون اقدام می‌کند. البته عرضهٔ این سرویس هنوز به مرحلهٔ سودآوری نرسیده است.
اما این پرسش همچنان باقی است که آیا عرضهٔ خدمات محتوایی بر روی تلفن همراه می‌تواند سهم عمده‌ای از بازار را به خود اختصاص دهد؟ در سال ۲۰۰۷، شاهد خواهیم بود که اپراتورهای بیشتری، این خدمات جدید را به مشترکان خود عرضه خواهند کرد و به آنها در مورد استفاده از خدمات فعلی مانند نرم‌افزارهای بازی، موسیقی و برنامه‌های تلویزیونی، آموزش‌های لازم را نیز ارائه خواهند داد. به تدریج اپراتورها، معرفی مفاهیم جدیدی چون جستجو و محتوا به همراه تبلیغات را آغاز خواهند کرد. در سال ۲۰۰۷، همزمان با امضای قراردادهای تجاری، روند مفاهیم جدید نیز آغاز می‌شود.
اما این موضوع نیز با نگرانی‌های خاص خود همراه است؛ زیرا زمانی شبکهٔ پرسرعت HSPA در دسترس کاربران قرار می‌گیرد که کاربران تجربه کافی برای استفاده از این امکانات را ندارند؛ بنابراین، اپراتورها باید تجربهٔ آنان را در استفاده از این خدمات محتوایی، تا حد زیادی افزایش دهند و تا آن زمان، انتظارات درآمدی خود را در حد پایینی نگه‌ دارند.
در سال ۲۰۰۷، استفاده از آگهی‌های بازرگانی به عنوان وسیله‌ای برای تأمین بودجهٔ خدمات محتوایی، گسترش خواهد یافت؛ در واقع برای عرضهٔ بیشتر این خدمات، آگهی‌های بازرگانی بسیار مؤثر خواهد بود.
طی یک تحقیق و بررسی که از دوهزار استفاده‌کننده خدمات محتوایی در انگلستان به‌ عمل آمد، مشخص شد که ۵۶درصد از این کاربران، از وجود ارایه سرویس Mobile-TV آگاه بودند و حدود ۵درصد نیز، از موبایل خود برای دیدن برنامه‌های تلویزیونی استفاده می‌کنند که این رقم بسیار در خور توجه است.
اما در حدود ۶۳درصد از پاسخ‌دهندگان به این نظرسنجی، تمایلی برای استفاده از سرویس Mobile-TV نداشتند. ۱۵درصد نیز علاقه‌مند به‌کارگیری این سرویس بودند؛ اما اعلام کردند که توان پرداخت هزینه‌های آن را ندارند. این بررسی نشان می‌دهد که فقط ۲۰درصد از کاربران خدمات محتوایی در انگلستان، برای استفاده از سرویس Mobile-TV آمادگی دارند و فقط یک‌درصد از این میزان، در ازای دسترسی به این خدمات آماده پرداخت ماهانه مبلغ ۱۰ پوند هستند. با توجه به این موارد، اگر بخواهیم سرویس MobileTV را به طور رایگان در اختیار مشترکان انگلیسی قر&#

مترجم: مهدیه قربانی

منبع : اخبار فناوری اطلاعات ایتنا