غزه و تراژدی شورای امنیت

در جریان تهاجم صهیونیست‌ها به غزه، سکوت طولانی اعضای شورای امنیت و همچنین حمایت‌های همه جانبه آمریکا و کشورهایی نظیر فرانسه و انگلیس از مواضع صهیونیست‌ها موجب شد که یک بار دیگر مسئله ناکارآمدی و ناتوانی شورای امنیت در برقراری صلح و امنیت جهانی مورد چالش جدی واقع شود.
سازمان ملل متحد که فلسفه ایجاد آن پیشگیری از وقوع هرگونه جنگ و نزاع در عرصه بین‌المللی و منطقه‌ای است، هیچ گاه نتوانسته به اهداف خود دست یابد؛ به نحوی که بارها پس از تشکیل سازمان ملل تا کنون جنگ ها و نزاع های مختلفی در سراسر جهان رخ داده که در همه آنها شورای امنیت در برقراری صلح ناتوان بوده است، از جمله نمونه های بارز چنین امری می توان به هشت سال جنگ تحمیلی ایران و عراق اشاره کرد.
بر این اساس، با وجود آن که شورای امنیت، در جنگ تحمیلی شاهد تجاوز عراق به مرزهای ایران بود، هرگز به محکومیت تهاجم نظامی عراق مبادرت نورزید.
اگر چه در طول جنگ شورای‌ امنیت، دبیرکل و مجمع‌ عمومی‌ تلاش های‌ زیادی‌ انجام دادند و در نهایت این تلاش ها زمینه‌ پذیرش‌ قطعنامه‌ ۵۹۸ از سوی‌ دولت های ایران و عراق‌ را فراهم ساخت، با این حال فعالیت های فوق با تاثیرپذیری از شرایط‌ موجود منطقه‌ای‌ و جهانی نتیجه ای عادلانه در بر نداشت.
علت اصلی چنین امری ساختار شورای امنیت و حضور کشورهایی است که خود را قدرتمند می نامند و به همین سبب نیز تنها منافع خود را پیگیری می کنند.
در جریان تهاجم صهیونیست ها به غزه، سکوت طولانی اعضای شورای امنیت و همچنین حمایت های همه جانبه آمریکا و کشورهایی نظیر فرانسه و انگلیس از مواضع صهیونیست ها موجب شد که یک بار دیگر مسئله ناکارآمدی و ناتوانی شورای امنیت در برقراری صلح و امنیت جهانی مورد چالش جدی واقع شود.
تصویب قطعنامه برقراری آتش بس در غزه که پس از ۱۴ روز حملات وحشیانه صهیونیست ها با ۱۴ رای مثبت و رای ممتنع نماینده آمریکا صورت گرفت نیز از جهات گوناگون با چالش مواجه است.
نخست آنکه قطعنامه فوق، بدون محکوم کردن اقدامات جنایتکارانه رژیم صهیونیستی در غزه، تنها بر ضرورت برقراری آتش بس فوری تاکید کرده است.
همچنین در مورد بند مربوط به عقب نشینی نیروهای صهیونیستی از مناطق اشغال شده غزه که مورد مناقشه طرف های مذاکره کننده در شورای امنیت بود، اجرای آن به برقراری آتش بس منوط شده است.
از سوی دیگر در قطعنامه مذکور از کشورهای درگیر خواسته شده است تا با حمایت از برقراری آتش بس پایدار مانع از ورود اسلحه به غزه شوند که این امر نیز به نفع صهیونیست هاست.
مهمترین نکته و چالشی که قطعنامه شورای امنیت با آن مواجه می باشد، عدم وجود تضمین برای اجرای قطعنامه و برقرای آتش بس است؛ چنان که از زمان صدور قطعنامه به بعد، بر حملات جنایتکارانه صهیونیست ها افزوده شده است؛ در نتیجه تصویب چنین قطعنامه ضعیفی نه تنها نمی تواند حقوق مردم ستمدیده غزه را بازگرداند و صلحی پایدار در غزه ایجاد کند، بلکه حکایت از ناتوانی شورای امنیت نیز دارد.
در واقع شورای امنیت سازمان ملل متحد، در جریان کشتار مردم بی گناه غزه از سوی صهیونیست ها، یک بار دیگر نشان داد که توان برقراری صلح در سراسر جهان را ندارد و تنها ابزاری در خدمت قدرتمندان و زورگویان است.

منبع : شبکه خبر دانشجو