کسب و کار جاسوسی

در وب سایت MI۶ (سرویس اطلاعات خارجی بریتانیا) آمده است: «داستان جیمزباند، همان گونه كه یان فلمینك به تصویر كشیده، بر واقعیت استوار است.» بی شك این جمله برای جذب جوانان طالب هیجان نوشته شده است، اما ممكن است این جاسوسان احتمالی كه فریب درخشش و جذابیت جدیدترین فیلم جیمزباند (كازینو رویال) را خورده اند، در مواجهه با واقعیت ها دچار یأس و سرخوردگی شوند. داشتن مجوزی برای كشتن و سوار شدن به خودروی ساخت كارخانه Aston Martin هیچ مزیتی دربرندارد.
MI۶ خود اعتراف می كند كه این گونه فیلم ها، فاصله بین واقعیت و خیال را افزایش داده است، اما این فیلم جدید و جاسوسان واقعی در یك موضوع بسیارمهم اشتراك دارند: هردو می كوشند تا به اصول اولیه رجعت كنند. امروزه به جای تكیه بر اعجاز فناوری پیشرفته، بیشتر تأكیدها به طورعمده روی مهارت های قدیمی جاسوسی است؛ مهارت هایی كه با صرف هزینه بیشتر، تقویت شده و به نسل های بعدی جاسوسان منتقل می شود. سرویس های اطلاعاتی بریتانیا (هم MI۶ و هم همتای داخلی آن یعنی MI۵) بیش از گذشته پول دریافت می كنند.
تا سال ،۲۰۰۸ بودجه آنها ۴۰ درصد بیشتر ازبودجه سال ۲۰۰۴ خواهدبود.به ظاهر بخش اعظم این بودجه اضافی، صرف جذب نیرو و استخدام افراد جدید خواهدشد. دلیل (یا درواقع بهانه) این افزایش بودجه، گسترش فعالیت های تروریستی در جهان و احتمال حمله تروریست ها به انگلستان اعلام شد.
روز ۱۵ نوامبر (۲۴ آبان ماه)، MI۶ در اقدامی غیرمنتظره و بی سابقه به جوانان علاقه مند اجازه داد تا از طریق شبكه رادیویی BBC با دو تن از جاسوسان حرفه ای مصاحبه كنند. البته این دو جاسوس برای شناسایی نشدن، صدایشان را تغییر داده بودند.
هدف از این كار، جذب علاقه مندان به حرفه جاسوسی و استخدام نیروهای جدید بود. از سویی، MI۵ نیز اعلام كرد كه قصد دارد تعداد كاركنان خود را تا سال ۲۰۰۸ به ۳هزار و ۵۰۰ نفر افزایش دهد. این رقم تقریباً دوبرابر تعداد كاركنان این سازمان در سال ۲۰۰۱ است. درحال حاضرMI۶ از طریق
وب سایت خود مشغول جذب نیروهای جدید است.
سرویس های اطلاعاتی و امنیتی انگلستان برای جذب نیروهای جدید و درعین حال، نشان دادن قدرت و توانایی جاسوسان خود، از سینما و تلویزیون استفاده می كنند.مجموعه فیلم های جیمزباند و مجموعه ای تلویزیونی به نام Spooks، ازجمله برنامه های ازپیش طراحی شده ای هستند كه به همین منظور ساخته و پرداخته شده اند.
با این حال حتی مسئولان امنیتی انگلستان نیز از این نوع فیلم ها و شخصیت هایی همچون جیمزباند، ناخشنوداند. یكی از این افراد به طوربی سابقه اعلام كرد كه در زندگی واقعی، مسائل امنیتی (آن گونه كه در فیلم ها نشان داده می شود) به سادگی قابل حل نیستند. او فیلم های جیمزباند را عاملی برای گمراهی جوانان دانست. او همچنین این نوع فیلم ها را وسیله ای برای اغراق در توان نیروهای امنیتی و بیش از حد خطرناك نشان دادن دشمنان خیالی دانست و گفت كه برخی مسئولان امنیتی برای جذب بودجه بیشتر دست به هركاری می زنند.
در ایالات متحده، سرویس های امنیتی از افشای میزان بودجه و تعداد كاركنان خود امتناع می ورزند. عده ای دلیل این امر را هراس سازمان های امنیتی از واكنش افكارعمومی عنوان كرده اند، برخی دیگر معتقدند كه افشای این موارد، یك نقطه ضعف به شمار می رود، اما بركسی پوشیده نیست كه سازمان سیا و ۱۶ سرویس امنیتی دیگر در آمریكا از امكانات گسترده ای برخوردارند. پس از فروپاشی اتحادجماهیر شوروی كه به برهم خوردن توازن قوانین بلوك های شرق و غرب انجامید و به بیش از چهاردهه «جنگ سرد» پایان بخشید، سرویس های امنیتی به تكاپو افتادند تا جاسوسان بیكارشده بلوك شرق (و به طورعمده روس) را جذب كنند. در آن زمان تعدادی بنگاه به صورت غیررسمی تأسیس شدند كه كارشان یافتن جاسوسان شرقی و معرفی آنها به سرویس های اطلاعاتی غربی بود. هرچند امروزه اثری از این بنگاه ها به چشم نمی خورد، اما شواهد حكایت از تداوم روند «خرید وفروش جاسوس» دارند؛ روندی كه سود كلانی نصیب گردانندگان آن كرده است.

برگردان: علی كورعباسلو
منبع: اكونومیست

منبع : روزنامه ایران