شلپ شلوپ آب تنی

هوا که اولین نشانه‌های گرمای خود را عیان می‌کند، بازار آب‌تنی و شنا و استخرهای روباز و مسقف هم پا به پای هوا گرم می‌شود
اگر روزی سفری به مصر داشتید و سری به غار «شناگران» در جنوب غربی این کشور زدید، می‌توانید روی دیوارهای این غار نقاشی‌هایی از انسان‌های اولیه در حال شناکردن را بینید و رد این ورزش را در روزگاران خیلی‌خیلی گذشته پیدا کنید. در طول تاریخ آشنایی با شنا معمولا یک مزیت محسوب می‌شده و به‌دلیل ارتباط این ورزش با حفظ حیات و سلامت، در اسلام هم به آموزش شنا به فرزندان توصیه فراوانی شده است.
به شنا‌کردن نمی‌توان تنها به‌عنوان یک رشته ورزشی نگاه کرد، بلکه بیشتر افراد به خاطر جنبه تفریحی‌اش این فعالیت را انتخاب می‌کنند. دلایل بسیاری وجود دارد که برای شنا کردن تشویق شویم و راه استخرها را پیش بگیریم. شنا یکی از ورزش‌های هوازی است که به‌دلیل تحرک مداوم بدن، ماهیچه‌ها به اکسیژن نیاز دارند. این ورزش برای قلب بسیار مفید است و اگر شدت حرکات زیاد باشد می‌توان آن را با دویدن (در مصرف انرژی و سوزاندن کالری) در یک تراز قرار داد. به علاوه شنا، قدرت بدنی را بالا می‌برد و باعث قوی شدن شانه‌ها و ماهیچه‌ها و عضلات پشت و کمر می‌شود. وقتی بدن وارد آب می‌شود آب از آن محافظت می‌کند و به استخوان‌ها و مفاصل کمترین فشار وارد می‌آید، به همین خاطر برای کاستن درد کمر می‌توان شنا را انتخاب کرد. در واقع شنا یکی از بهترین فعالیت‌های ورزشی به حساب می‌آید که برای سلامت روح و جسم بسیار مفید است. این ورزش برای کاهش اثرات استرس و فشارهای عصبی و بازیابی توان بدن بعد از دوره‌های بیماری، بسیار توصیه می‌شود.
شناکردن نه‌تنها برای عموم، بلکه برای بیماران خاص (مثلا افرادی که به هموفیلی مبتلا هستند) که نمی‌توانند فعالیت‌های سخت و سنگین انجام دهند، یکی از رشته‌های بسیار خوب و مفید محسوب می‌شود.
اگر تا به حال برای خوش‌اندام شدن و تنظیم وزن بدنتان فقط می‌دویدید یا از وسایلی مثل تردمیل استفاده می‌کردید، مدتی هم شنا را امتحان کنید. شنا، ورزشی است که باید برای یادگیری آن زمان بگذارید اما نتایج آن آنقدر خوب و راضی کننده است که به زحمت، هزینه و وقتی که صرف آن کردید، پشیمان نخواهید شد.
● بیماری‌های شنا
آب، محیط خوبی برای رشد بسیاری از باکتری‌ها، قارچ‌ها، ویروس‌ها و انگل‌ها است. اختلالات روده‌ای مانند حصبه، اسهال، ناراحتی‌های گوارشی و معده، عفونت چشم، گوش و بیماری‌های پوستی مثل عفونت‌های قارچی و زرد زخم ممکن است از طریق آب منتقل شوند. هپاتیت A هم بیماری است که احتمال ابتلا به آن در استخرهای آلوده وجود دارد. ویروس این بیماری نه‌تنها در آب آلوده بلکه از طریق رختکن‌ها، حمام‌های موجود در استخر و دمپایی‌های مشترک و یا حوله‌ها و مایوهای اجاره‌ای آلوده منتقل شود.
گوش از اعضایی است که ممکن است در معرض آسیب ناشی از عوامل عفونی داخل آب‌های آلوده قرار بگیرد. مجرای خارجی گوش و گوش میانی قسمت‌هایی هستند که بیشتر آسیب‌پذیر هستند.
برخی از بیماری‌ها بر اثر استفاده نادرست و نامناسب از کلر در استخرها و تماس با پوست یا بلعیدن آب به وجود می‌آیند. که از بین آنها می‌توان به کونژنکتیویت، تراخم، لپتوسپیروز، شیستوزو میازیس و ژیادریوزیس، خارش پای شناگر، بیماری‌های دستگاه فوقانی تنفسی نظیر عفونت سینوس‌ها، گلودرد عفونتی، التهاب مکرر پوشش‌های مخاطی چشم‌ها، گوش‌ها و گلو اشاره کرد. کاربرد بیش از اندازه کلر و تنظیم نبودن PH آب، سبب التهاب، تحریک، خارش و عفونت می‌شود.
● استخرهای استاندارد
اگر از کارشناسان و متخصصان بپرسید که یک استخر خوب چه استخری است؟ می‌گویند: استخری که استانداردهای معمول را در حجم و ابعاد، ساختمان، تجهیزات ایمنی و بهداشتی، آب مورد استفاده در آن و... رعایت کرده باشد.
شاید از افرادی که برای تفریح یا حفظ تندرستی ورزش شنا را انتخاب می‌کنند و در واقع شناگران آماتور یا تفریحی محسوب می‌شوند نتوان انتظار داشت که از همه جزئیات یک استخر استاندارد مطلع باشند یا اینکه بتوانند تک‌تک این جزئیات را در استخرها جست‌وجو کنند ولی می‌توان انتظار داشت که به تندرستی خود بیشتر اهمیت بدهند و با نگاهی کنجکاوانه و دقیق‌تر استخرهای شنا را انتخاب کنند. مثلا می‌توان دید:
▪ آب استخر بی‌رنگ است یا سبز؟
▪ آب، شفاف و تمیز است یا ذرات آلودگی و مواد چربی حاصل از انواع کرم‌ها روی آن وجود دارد؟
▪ کلر آب آنقدر زیاد است که چشم و مخاط بینی را اذیت می‌کند یا آنقدر کم که بوی آن اصلا تشخیص داده نمی‌شود؟
▪ مربی و نجات غریق در کنار استخر حاضر هستند؟
▪ سرویس‌های بهداشتی موجود و مواد شوینده آن، شرایط مناسبی دارد؟
▪ دمای آب چیزی حدود ۲۵ تا ۲۸ درجه سانتی گراد و دمای محیط اطراف استخر ۲، ۳ درجه گرم‌تراست؟
▪ در هر سانس چند نفر در استخر حضور دارند و فضا برای شنا کردن به اندازه کافی (۵/۱ مترمربع در سطح برای هر شناگر) وجود دارد؟
▪ اینکه برای خردسالان و کودکان استخر جدا، همراه با مربیان و مراقبان ویژه وجود دارد؟
البته به همان اندازه که در انتخاب استخر نباید بی‌دقت بود، وسواس بی‌مورد هم نباید به خرج داد، چون خیلی بعید است بتوانید استخری پیدا کنید که دقیقا مطابق استانداردهای فدراسیون جهانی شنا باشد!
● خوردنی‌های فصل شنا
خوردن غذاهای سنگین و چرب قبل از هر ورزشی، خطرناک و مضر است. شنا هم از این قاعده مستثنی نیست. وقتی شما غذا می‌خورید خون از اندام‌های مختلف به اطراف دستگاه گوارش می‌آید تا به هضم غذا کمک کند، بنابراین امکان اینکه خون به مغز کمتر برسد و شما را دچار مشکل کند، زیاد است. ضمن اینکه غذایی که هنوز کامل هضم نشده ممکن است موقع شنا به نای شما برگردد و راه تنفستان را ببندد. بنابراین ۳، ۴ ساعت قبل از شنا غذای سنگین نخورید و در طول شنا باتوجه به اینکه قند خون کاهش می‌یابد بد نیست مایعات کم‌شیرینی بنوشید. بعد از شنا هم تا نیم ساعت بدن شما به مواد قندی و املاح نیاز دارد (این نیاز در افراد مختلف، متفاوت است) شما می‌توانید از مایعات شیرین برای تأمین قند و از نمک یا پودر او.آر.اس برای تأمین املاح بدنتان استفاده کنید.
● شنا در برنامه روزانه
اگر می‌خواهید به‌طور مستمر یا برای یک دوره زمانی شنا کنید، بهتر است برای شنا کردن هدفی انتخاب کنید تا برایتان مفیدتر باشد. بسته به هدفی که شما از انجام این فعالیت دارید، راه‌های مختلفی برای اضافه کردن آن به برنامه روزمره‌تان وجود دارد. اگر فقط برای حفظ سلامت عمومی‌تان شنا می‌کنید، می‌توانید ۳۰ تا ۴۵ دقیقه در روز و ۳ یا ۴ بار در هفته این ورزش را با شدتی متوسط انجام دهید که البته به مرور زمان و عادت‌کردن بدن شما به حرکات شنا، می‌توانید شدت این حرکات را بالاتر ببرید. بهتر است همراه شنا ورزش دیگری نیز انجام دهید؛ مثلا یک روز در میان شنا کنید و روزهای بین آن ورزش دیگری انجام دهید. به یاد داشته باشید اصلا نیازی نیست همیشه و به‌طور یکنواخت یک حرکت شنا را انجام دهید. می‌توانید برای ممانعت از خستگی و دلزدگی در شرایط مختلف حرکات متفاوتی را انجام دهید.
با تشکر از آقای دکتر رضا کیاسالار
● اگر غرق شدید!...
▪ اگر فردی در آب (استخر، رودخانه یا دریا) در حال غرق شدن بود، خیلی زود با وسایلی مثل حلقه نجات، تکه الوار یا طناب بلند به یاری او بشتابید. تنها زمانی برای نجات فرد غریق وارد آب شوید که از قدرت بدنی خود مطمئن یا با فنون غریق نجاتی آشنا باشید و یا حداقل شنا بلد باشید، در غیر این‌صورت ممکن است خودتان هم غرق شوید.
▪ اگر مصدوم، بیهوش بود، بعد از خروج از آب بلافاصله به وضعیت تنفس او توجه کنید و اگر گل و شن در اطراف دهان او وجود دارد، دهانش را تمیز کنید. اگر مصدوم نفس نمی‌کشید، خیلی سریع تنفس دهان به دهان را شروع کنید.
▪ اگر در فضای روباز هستید، مصدوم را از معرض وزش باد دور کنید تا کمتر لرز کند.
▪ تنها زمانی به ماساژ خارجی قلب بپردازید که مطمئن شدید مصدوم نبض ندارد.
▪ اگر در طول عملیات احیا، مصدوم استفراغ کرد، زود او را به پهلو برگردانید تا مواد خارج شده به ریه‌هایش برنگردد.
▪ اگر فردی در آب‌های کم‌عمق شیرجه زده و با سر به زمین برخورد کرده باشد، ممکن است دچار شکستگی مهره‌ها، قطع‌نخاع، ضربه مغزی و فلج اندام‌ها شده باشد. در هنگام مواجه شدن با چنین شرایطی عملیات احیا و جابه‌جایی مصدوم را با احتیاط فراوان انجام دهید و تا جای ممکن او را حرکت ندهید.
▪ فراموش نکنید فرد غریق پس از نجات و انجام اقدامات اولیه،‌ حتی اگر کاملا هوشیار باشد و وضعیت عمومی خوبی داشته باشد، باید خیلی زود به نزدیک‌ترین مرکز بهداشتی، درمانی مراجعه کند. چون آب جذب شده می‌تواند عوارض خطرناک و کشنده‌ای برای مصدوم داشته باشد.

مریم صالح

منبع : روزنامه تهران امروز