روزهایی پرافتخار برای دی استفانو

«آلفردو دی استفانو» سمبل رئال مادرید در رقابت های لیگ قهرمانان است. این مهاجم آرژانتینی در ۵ فینال پیاپی رقابت های لیگ قهرمانان بین سال های ۱۹۶۰-۱۹۵۶ در ترکیب تیم بود و در هر کدام از آنها برای سفیدپوشان رئال مادرید امتیاز کسب کرد. بهترین درخشش او در بازی مقابل اینتراخت فرانکفورت همراه با «فرانک پوشکاش» همتیمی اسپانیایی خود بود که توانستند ۷ گل به ثمر برسانند. به نظر دی استفانو این پیروزی یکی از ماندگارترین خاطرات زندگی حرفه ای اش بوده است. آلفردو در مصاحبه ای که با سایت یوفا انجام داد، درباره روزهای پرافتخاری که همراه با قوهای سفید اسپانیا در فینال لیگ قهرمانان داشت، سخن گفت.
● ۱۳ ژوئن ،۱۹۵۶ پارک دوپرنس پاریس
▪ رئال مادرید ۴- رمس ۳
«اولین حضور خود را در رقابت های لیگ قهرمانان تجربه می کردیم و هیچ کس نمی دانست که این شروع پرافتخاری برای رئال مادرید خواهد بود. بازی های سختی را برگزار کردیم و توانستیم حریفان قدری را پشت سر بگذاریم. بالاخره با تلاش فراوان به فینال رقابت ها رسیدیم. فرانسوی های زیادی برای تماشای مسابقه به ورزشگاه آمده بودند و تیم خود را تشویق می کردند.
از همان اوایل بازی فشار زیادی روی ما بود اما باید تمرکز خود را روی بازی حفظ می کردیم. پیروزی ۴ بر ۳ مقابل رمس آن هم در پاریس، کار بسیار مشکلی بود. قبل از بازی در رختکن با خود عهد بستیم که به خاطر هوادارانی که برای تشویق ما از اسپانیا آمده اند، آرامش و تمرکز خود را حفظ کرده و فقط به پیروزی فکر کنیم. در رقابت های چند سال اخیر فشار طرفداران روی تیم به حدی تأثیرگذار شده است که اگر پیروز میدان نباشید، با انتقاد شدید آنها روبرو می شوید. اگرچه این رقابت ها فقط بازی هایی هستند که برگزار می شوند اما پیروزی در این رقابت ها افتخاری بزرگ برای هر تیمی و طرفدران آن خواهد بود.»
● ۳۰ می ،۱۹۵۷ ورزشگاه برنابئو مادرید
▪ رئال مادرید ۲- فیورنتینا صفر
«فینال در اواسط تابستان بود و بازی زیر خورشید سوزان برگزار می شد. هوا واقعاً گرم بود. فیورنتینا رقیبی سرسخت با سیستم دفاعی قوی مانند همه تیم های ایتالیایی بود. بازی را با اعتماد به نفس آغاز کردیم. شکستن خط دفاعی رقیب کار مشکلی بود اما بالاخره موفق به شکست آنها شدیم. اگر چه به خاطر بازی های آن فصل جایزه بهترین فوتبالیست سال را گرفتم اما آن را با همه همتیمی هایم تقسیم کردم؛ معتقدم هرگز یک نفر نمی تواند بهترین باشد زیرا فوتبال رقابتی بین ۲ تیم ۱۱ نفره است که هر کدام از آنها با همکاری هم پیروز می شوند. پیروزی تیم به خاطر سعی و تلاش همه بازیکنان است.» (آلفردو دی استفانو برنده جایزه بهترین فوتبالیست سال های ۱۹۵۷ تا ۱۹۵۹ شد)
● ۲۹ می ،۱۹۵۸ استادیوم هیسل بروکسل
▪ رئال مادرید ۳- میلان ۲
«سخت ترین فینالی که داشتیم همین سومی بود که توانستیم جام را از دست میلان بگیریم. میلان سخت ترین رقیب ما به خاطر داشتن بازیکنان بزرگی مانند مالدینی، لیدهولم، چیافینو که از اسطوره های فوتبال ایتالیا و جهان هستند، بود. تا زمانی که «گنتو» در وقت اضافه گل برتری ما را به ثمر رساند، هیچ وقت تصور پیروزی نداشتیم اما توانستیم برای سومین سال پیاپی قهرمان جام شویم. هیچ گاه آن بازی را فراموش نمی کنم؛ میلان تیم خوبی بود که در خط دفاع و حمله بسیار عالی کار کرد. زمانی که به هر کدام از رقابت های لیگ قهرمانان نگاه می کنید، همواره میلان را خواهید دید که یکی از حاضرین در رقابت ها بوده که برای هر تیمی رقیب سرسختی تلقی شده است.»
● ۳ ژوئن ،۱۹۵۹ استادیوم نکایر اشتوتگارت
▪ رئال مادرید ۲- رمس صفر
«من یک مهاجم بودم و یکی از کارهایی که یک مهاجم باید انجام دهدامتیازگیری از حریف است. بهترین گلی که در تمام دوران زندگی حرفه ای ام به ثمر رساندم، گلی بود که در فینال چهارم به تیم آلمانی اشتوتگارت زدم. ما با نتیجه ۲ بر صفر پیروز شدیم و گل دوم را هم من به ثمر رساندم که برای سفیدپوشان مادریدی گلی پیروزی بخش و خوشحال کننده ای بود. «رمس» تیم بزرگی بود که بازیکنان بااستعداد زیادی در اختیار داشت. تیم فرانسوی در آن سال ها در اوج قرار داشت و بازی سختی داشتیم زیرا «کوپا» یکی از بازیکنان کلیدی تیم به دلیل مصدومیت نتوانسنت در رقابت ها حاضر شود و باید بدون حضور او در فینال بازی می کردیم.»
● ۱۸ می ،۱۹۶۰ همپدن پارک گلاسکو
ژ رئال مادرید ،۷ اینتراخت فرانکفورت ۳
«این فینال با وجود رقابت سخت بین ۲ حریف، از بقیه فینال ها ساده تر بود. اولین گل بازی توسط یکی از مهاجمان اینتراخت زده شد که بعد از آن هم آنها حمله دیگری روی دروازه ما انجام دادند اما دروازه بان تیم مانع از به ثمر رسیدن گل دوم حریف شد. این علامت خطری برای ما بود؛ بنابراین با تمرکز روی بازی و کنترل آن توانستیم گل تساوی را به ثمر رسانده و روحیه خود را برای ادامه بازی و حملات بعدی تقویت کنیم.
با مهاجمان زیادی که در تیم بودند، روی حریف فشار زیادی وارد کردیم و بالاخره توانستیم با نتیجه پرگل ۷ بر ،۳ برنده پنجمین فینال پیاپی لیگ قهرمانان شویم. زدن ۱۰ گل در فینال، غیرقابل باور و کار مشکلی بود اما معتقدم سخت ترین فینال مقابل میلان بود. رئال مادرید تیمی پرستاره بود که هر تیمی از رویارویی با آن وحشت داشت و مقابل تیم هایی به پیروزی رسید که هیچ کس انتظار پیروزی قو های سفیدپوش اسپانیایی را نداشت.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی