‏‌اگر قانون، ‏کودکی‌ام‌ را تضمین‌ کند...‏

‏ چهرهِ عریان كار كودكان و نمونه های تاسف بار اعمال خشونت علیه كودكان را همه، هر روز، ‏هزاران بار در كوچه ها و خیابان های طولانی شهر و در لابه لای صفحات روزنامه ها می بینند و ‏همه، هر روز، شاید هزاران كه بیشتر بار، حكایت دیده های خود را دهان به دهان نقل ‏می كنند.‏‏ درحالی كه هیچ یك از كارشناسان، خلا قوانین كارآمد و ضمانت های اجرایی لازم برای اعمال ‏آنها را در بروز چنین وقایعی، بی تا ثیر نمی دانند، اخیراً مركز پژوهش های مجلس در گزارشی ‏مدعی كفایت قوانین موجود در این زمینه شده است.‏ كارشناسان دفتر مطالعات حقوقی مركز پژوهش های مجلس شورای اسلامی گفته و نوشته اند كه ‏قانون هست، حقوق كودكان نیز در این قانون محفوظ است. گفته اند و آورده اند كه آنچه در ‏این شرایط، گره ابروها را محكم تر می كند، نحوه اجرای این قوانین است و بس!‏‏ و باز سؤ الی تكراری سعی دارد صفحهِ ذهن مان را از پس ابهام شرایط حاكم، به آن روشن كند ‏كه آیا به راستی هنوز هم، بخت همه چیز را از كودكان كار و خیابان نگرفته است؟‏ پیمان جهانی حقوق كودك، خواندن، آموختن، گفت وگو كردن منهای هرگونه تبعیض را حق ‏كودكان در سراسر جهان می داند. براساس این پیمان نامه، كشورهای عضو باید حق ذاتی تمام ‏كودكان را برای زندگی به رسمیت شناخته، بقا و رشد كودك را تا حد امكان تضمین كنند.‏نسرین ستوده، حقوقدان و مسئول كمیته حقوقی انجمن دفاع از حقوق كودكان، می گوید: ‏پافشاری بر این عقیده درست نیست كه قوانین مربوط به تضمین حقوق كودكان، از هیچگونه ‏كم و كاستی برخوردار نیست. چنانچه براساس قانون مسئولیت كیفری، مجازات های شدید از ‏قبیل شلاق و اعدام علیه كودكان اعمال می شود.همچنین مفاد مادهِ ۲۲۰ قانون مجازات اسلامی كه صراحت بر این دارد كه اگر پدر یا جدپدری ‏فرزندش را بكشد، مستحق قصاص نیست، نمونه دیگری از كم لطفی های قانون در حمایت از حقوق ‏كودكان است.این حقوقدان می افزاید: بخش دیگری از مشكلات در زمینه حقوق كودكان از عدم توجه مسئولان ‏ارشد قوه قضاییه ناشی می شود. به طور مثال در چند ماه گذشته، انجمن حمایت از حقوق ‏كودكان با همراهی حدود ۱۰ سازمان غیردولتی فعال حقوق بشر خواستار توقف اجرای احكام ‏اعدام برای افراد زیر ۱۸ سال شده است. توقف احكام این چنینی، مستلزم صدور بخشنامه ای ‏رسمی از سوی مسئولان طراز اول قوه قضاییه به واحدهای قضایی است. اما متا سفانه تاكنون ‏چنین بخشنامه ای صادر و ابلاغ نشده است.‏ستوده، ضمن ابراز نگرانی نسبت به مسا له پایمال شدن حقوق كودكان در ایران معتقد است ‏كه حقوق كودكان در ایران هم در عمل و هم در اجرا دچار خلا و ایراداتی است.‏
وظیفه حمایتی دولت از كودكان تاكجا‏‏
مساله ضعف یا كاستی قوانین در زمینه مشكلات كودكان، یك بحث است و برنامه هایی كه دولت ‏و نهادهای مسئول و قانون گذار در حمایت از كودكان باید در پیش بگیرند بحثی جداگانه است. ‏این درست همان چیزی است كه گمان می رود در كشور ما دوروی یك سكه باشند.‏‏ نقی سبحانی، دانش آموخته جامعه شناسی ضمن اعتقاد بر این باور، می گوید: در كشورهای ‏مختلف، نظامی با نام رفاه كودك وجود دارد كه در ساختارهای این نظام، كودكان به عنوان ‏سرمایه های انسانی شناخته می شوند كه برای رسیدن آنان به سن بهره وری، وظایفی برای ‏خانواده ها، دولت و نهادهای اجتماعی و حمایتی تعریف شده است.‏ وی می افزاید: كار كودكان براساس پیمان نامه جهانی حقوق كودك غیرقانونی است ولی به ‏نظر می رسد در قوانین هیچ تكلیف تنبیهی درمورد والدین كودكان كار و خیابان پیش بینی ‏نشده است. برای همین هم هست كه در كشور ما، كودكان به عنوان سرمایه های انسانی تا قبل ‏از رسیدن به بهره وری، از بین می روند.‏‏ سبحانی ضمن تا كید بر اینكه در قانون اساسی، آموزش حق اساسی كودكان عنوان شده است ‏می گوید: به راحتی می توان عملكرد دستگاه های مختلف و مسئول در باب حقوق اساسی كودكان ‏از جمله آموزش، بهداشت و دیگر نیازهای اساسی آنها را سنجش كرد.‏ وی می افزاید: رسیدگی به مسائل و مشكلات حقوقی كودكان، نیازمند به كارگیری و اتخاذ یك ‏سیاست كلان است و همچنین راهكاری اجرایی نیاز دارد كه متناسب با فرهنگ و شرایط ‏اقتصادی و اجتماعی جامعه، فضا را برای تحقق مواد و اهداف پیمان نامه جهانی حقوق كودك ‏آماده و مهیا كند.‏

منبع : هفته نامه آتیه