کرفس

گیاهی است دوساله به ارتفاع تا ۱۰۰ سانتی متر با رایحه ای قوی و شاخص و ساقه گوشتی و توپر. برگ ها یك یا دو بار شانه ای، قطعات برگ ها مثلثی، لوزی یا سرنیزه ای در حاشیه لوب دار و دندان اره ای یا دالبر. چترها با پایه ای كوتاه یا بدون پایه، میوه تخم مرغی پهن است. میوه های رسیده گیاه استفاده دارویی دارد. میوه ها به رنگ قهوه ای، بیضوی بدون بال، دارای خطوط برجسته و سفید و دارای دو زائده شاخك مانند هستند. میوه های كرفس دارای بوی معطر مخصوص و مزه متمایل به تلخ است. بهترین زمان جمع آوری میوه ها به هنگام رسیدن كامل آن یعنی در ماه های مرداد و شهریور است. مهمترین مواد موثر میوه های كرفس روغن فرار آن است. از جمله تركیبات مهم اصلی موجود در اسانس كرفس لیمونن و سلنین هستند. از كرفس به عنوان آرامبخش، ضدعفونت ادراری و در آرتریت روماتوئید به عنوان داروی ضدالتهاب استفاده می شود. در طب گذشته به عنوان مدر و ضدنفخ مورد استفاده قرار می گرفته است. این گیاه در قاره های آسیا، اروپا، آمریكا و آفریقا كشت داده می شود. كرفس در ایران علاوه بر كشت در مناطق مختلف در شمال شرقی كشور در سمنان، در شرق و جنوب شرقی در سیستان و بلوچستان و زابل یافت می شود. میوه های آن باید دور از نور مستقیم و رطوبت و در ظروف سربسته غیرپلاستیكی نگهداری شود.

سحر شهنازی

منبع : روزنامه شرق