معیشت فراموش شده

دوران زمامداری دولت نهم از نیمه گذشت و نه تنها چندان تغییر مثبتی در وضعیت اقتصادی و معیشتی مردم ایجاد نشد; بلکه نارضایتی از عدم تحقق وعده های شیرین رئیس جمهور را در میان اغلب مردم می توان یافت. این را من نمی گویم; فقط کافیست یکی دوساعتی به میان مردم بروید و به حرفها و درددل های آنها گوش دهید تا واقعیت را دریابید. برای تکمیل اطلا عات، می توان به آمار رسمی هم رجوع کرد تا دلیلی باشد بر صحت این مدعا.
بانک مرکزی نرخ تورم را در تیرماه سال جاری ۱۴/۸ درصد اعلا م کرده که نسبت به فروردین ماه دو درصد افزایش نشان می دهد و بالا ترین نرخ تورم از زمان آغاز به کار دولت نهم است. در حقیقت در یک سال گذشته طبق آمار بانک مرکزی، نرخ تورم به طور مداوم سیر صعودی داشته است. حال، بگذریم از آمار اعلا م شده از سوی مرکز پژوهش های مجلس یا آمار اکونومیست که نرخ تورم را چندرقمی بالا تر از نرخ رسمی آن که از سوی بانک مرکزی و البته با تغییر سبد محاسبه نرخ تورم- احتمالا به منظور کم کردن رقم تورم- اعلا م شده، نشان می دهد. تداوم سیر صعودی نرخ تورم در شرایطی صورت می گیرد که دولتمردان دولت نهم با وعده کاهش نرخ تورم کار خود را آغاز کرده اند، اما هم اکنون، اوضاع آنگونه که آنها پیش بینی می کردند پیش نمی رود.
همواره، انگشت گذاشتن روی مهمترین مشکل مردم، یعنی مشکل اقتصادی، بهترین راهکار برای جلب اطمینان و جذب آرای مردم بوده است. دولت نهم هم با شعارهای اقتصادی روی کار آمد و وعده داد که وضع معیشتی مردم را بهبود بخشد. در حقیقت، احمدی نژاد در شرایطی رای اکثریت را از آن خود کرد و به عنوان ششمین رئیس جمهوری اسلا می ایران انتخاب شد که در طول دوره ریاست جمهوری سیدمحمد خاتمی، طیف محافظه کار - که به مرور، نام اصولگرا به خود گرفت - با کوبیدن بر طبل مشکلا ت معیشتی مردم، نقش حامی دلسوز حقوق مردم را به خود گرفته و با استفاده از رسانه هایی که در اختیار داشتند - از صداوسیما گرفته تا روزنامه ها و خبرگزاری ها - به بزرگنمایی مشکلا ت اقتصادی مردم می پرداختند.
البته حرف من این نیست که در دوره اصلا حات، مشکلات اقتصادی وجود نداشت. همه می دانیم که در آن دوران، هم مشکل گرانی وجود داشت و هم تورم یک رقمی نشده بود. اما بزرگنمایی این مشکلا ت از سوی اصولگرایان، به ویژه در دوره دوم ریاست جمهوری خاتمی که به دلیل توقیف رسانه های اصلا ح طلب و از تکثر رسانه ای آنان کاسته شده بود، تنها با یک هدف صورت می گرفت و آن هم تسخیر مجلس هفتم و نشستن یک رئیس جمهور اصولگرا بر صندلی ریاست جمهوری بود. هر چند در انتخابات مجلس هفتم به دلیل رد صلا حیت های گسترده اصلاح طلبان، اصولگرایان توانستند اکثریت پارلمان را از آن خود کنند اما در انتخابات ریاست جمهوری علا وه بر رد صلا حیت ها، همان انگشت گذاشتن روی مشکلا ت معیشتی مردم به کمک حامیان احمدی نژاد آمد و او در انتخابات پیروز شد.
اکنون بیش از دو سال از آن انتخابات سپری شده و همین که مشکلا ت معیشتی مردم نه تنها حل نشده بلکه افزایش یافته، نشان می دهد که یا دلسوزی اصولگرایان برای معیشت مردم، صادقانه نبوده، یا این که اگر هم دلسوزی های آنها صادقانه بوده، برای حل این مشکلا ت برنامه مدونی در اختیار ندارند که نرخ تورم روز به روز افزایش می یابد. اینجاست که مشخص می شود رای آوردن با تکیه بر حل مشکلا ت معیشتی مردم کار چندان مشکلی نیست. مشکل آن است که فردی بر حفظ کرامت انسانی و حقوق شهروندی، تشکیل جامعه مدنی و تحقق توسعه سیاسی در جامعه تاکید کند و بتواند رای اکثریت را از آن خود کند. آن هم نه یک بار، بلکه دوبار و بار دوم با آرایی بیش از بار اول; کاری که خاتمی انجام داد.
اگرچه وعده اصلی اصلا ح طلبان، هیچ گاه حل مشکلا ت معیشتی مردم نبوده - هر چند که در این راه انتقاداتی هم بر عملکرد آنها وارد است - اما حداقل وضع اقتصادی و معیشتی مردم در دوره اصلا حات، بهتر از دو سال اخیر بوده است. این موضوع را، هم می توان در گفت وگویی بی پرده با عامه مردم دریافت و هم از آمارهای موجود درباره نرخ تورم به آن پی برد.

نویسنده : حمیدرضا شکوهی

منبع : روزنامه مردم سالاری