درپی شکست های متواتر و کاهش محبوبیت حزب کارگر براون در لبه پرتگاه

ششم تیر سال گذشته هنگامی که “گوردون براون” با لبخند مرموزانه خود وارد کاخ باکینگهام شد تا کلید خانه شماره ۱۰داونینگ استریت را از ملکه الیزابت دوم بگیرد همه براین باور بودند که حزب کارگر پس از افول در دوران “ تونی بلر” جان تازه ای خواهد گرفت و خواهد توانست دوباره به صدر آمار نظرسنجی های انتخاباتی بازگردد.اما اکنون و پس از گذشت قریب به یک سال از سرکار آمدن گوردون براون ، وزیر خزانه داری سابق بریتانیا ، نه تنها اوضاع برای حزب کارگر بهبود نیافته بلکه هوا در خیابان دهم کمی تا قسمتی ابری گزارش شده است. اخیرا و پس از شکست های متوالی حزب کارگر در انتخابات پارلمانی و شهرداری ها در انگلیس و از دست دادن کرسی کلیدی و سنتی کلاسکو در انتخابات میاندوره‌ای پارلمانی درشرق اسکاتلند، وطن مادری براون،اوضاع حزب کارگر به شدت بحرانی است.در جدیدترین اخباری که از لندن مخابره می شود اوضاع از این قرار است که سران عالی رتبه حزب کارگر برای تضمین برد در انتخابات سراسری سال۲۰۱۰ تصمیم خود را در مورد قربانی کردن براون گرفته اند.در واقع براون مهره سوخته حزب کارگر است واکنون گزینه های جدیدی همچون” دیوید میلیبند “ وزیر امورخارجه انگلیس و “جک استراو “ وزیر دادگستری انگلستان بر روی پیشخوان تصمیم گیری حزب کارگر قرار دارد.اخیرا مشخصات کاندیدای آینده تصدی حزب کارگر معین تر شده است.
میلیبند در مقاله ای که در روزنامه گاردین چاپ گشته عملا بر لزوم تغییرات بنیادین در حزب کار گر تکیه کرده است و با این کار حواشی پیرامون خود را افزایش داده است. البته همان‌طور که پیش تر اشاره شد از گزینه های دیگری همچون “استراو” ، “آلن جانسون “وزیر بهداشت و سلامت و شخصیت‌های دیگری چون “جیمز پورنل “و “جان کروداس” به عنوان جانشینان احتمالی براون یاد می شود. اما باید به این نکته نیز توجه کرد که تاریخ مصرف حزب کارگر در انگلستان به پایان آمده و سران عالی رتبه این حزب کم کم باید به فعالیت یک دهه ای سیاسی مستمر خود پایان دهند و کارها را به افراد تازه نفسی همچون “دیوید کامرون “رهبر حزب محافظه کار بریتانیا واگذار کنند.اغلب کارشناسان براین باورند که حزب حاکم یعنی حزب کارگر در صورتی که حتی انتخابات درون حزبی نیز برگزار کند نمی تواند تغییرعمده ای را در سیاست‌های خود ایجاد کند و دور از ذهن نیست که رهبر تازه نفس بعدی حزب کارگر نیز به سرنوشتی همچون سرنوشت بلر و براون دچار گردد.
چالش های پیش روی حزب کارگر اکثرا چالش های بنیادی هستند و دولت براون و یا دولت جدید نخوهد توانست به این مشکلات پایان دهد. بر اساس آخرین نظرسنجی‌های انجام شده در انگلیس حزب کارگر این کشور با گوردون براون یا بدون گوردون براون، شانسی برای پیروزی در انتخابات عمومی آینده نخواهد داشت. بر اساس آخرین نظرسنجی‌های انجام‌شده از سوی موسسه پاپیولوس که نتایج آن روز سه‌شنبه منتشر شد، اکثر مردم معتقدند که حزب کارگر نمی‌تواند با رهبری براون حمایت عمومی را برای انتخابات بعدی جلب کند. انتخابات پارلمانی انگلیس باید تا قبل از ژوئن۲۰۱۰ برگزار گردد.البته کارشناسان معتقدند با افزایش اعتراض ها علیه براون و احتمال کناره‌گیری وی از قدرت، برگزاری انتخابات زودهنگام پارلمانی بسیار محتمل است. بر اساس نظر سنجی پاپیولوس ، تعداد کسانی که معتقدند حتی با جابه جایی در رهبری حزب کارگر ، این حزب شانسی برای موفقیت ندارد نسبت به ماه های گذشته سه درصد افزایش یافته و به ۴۴ در صد رسیده است. حتی ۵۵ در صد از شرکت کنندگان در این نظر سنجی اعلام کرده اند که انجام تغییرات اساسی در اعضای کابینه نیز نمی تواند کمک چندانی به تقویت موقعیت حزب کارگر کند. در واقع معضلات پیش روی حزب کارگر چیزی بیش از یک شکست ساده انتخاباتی است.
افزایش قیمت مواد سوختی و خوراکی ، نابسامانی در بازار مسکن انگلیس رکود اقتصادی ، اتخاذ رویکردهای غیر شفاف و منقح پیرامون حضور نظامیان انگلیسی در عراق و اظهارات ناشیانه براون در مورد برنامه هسته ای کشورمان در پارلمان اسرائیل ( کنیست ) همه و همه نشان از عمیق بودن چالش های مقابل براون دارد.درواقع این مشکلات ناشی از سیاست‌های نادرست افرادی است که خود را وارثان پدر سیاسیشان وینستون چرچیل می دانند.پیگیری رویکرد استعمارگرایانه قرن بیستم انگلستان که با نقابی تازه در دهه اول از هزاره سوم میلادی صورت می گیرد در حقیقت دلیل اصلی به صدا در آمدن ناقوس شکست حزب کارگر در انگلیس است. اما به هرصورت باید گفت بعید نیست تا پیش از فرارسیدن پاییز سران عالی رتبه حزب کارگر تصمیم به تغییر براون بگیرند.درواقع خطر بازگشت دیوید کامرون و حزب محافظه‌کار بیخ گوش حزب کارگر است و بعید به نظر می رسد که حزب کارگر دست روی دست بگذارد و شاهد افزایش آمارهای انتخاباتی حزب رقیب شود.اما نهایتا باید گفت اوضاع سیاسی انگلستان در آینده ای نه چندان دور دستخوش تغییرات متعددی خواهد شد.
آنچنان که تونی بلر مجبور به ترک مقام تصدی گری خود شد براون نیز به همین سرنوشت دچار خواهد شد.البته باید گفت این تقدیر اختصاصا بر روی پیشانی براون و بلر حک نشده و این ناکامی حزب کارگر در تغییر تاکتیک و راهبرد است که مهره های سیاسی این حزب را یکی پس از دیگری به دالان مرگ فرو می فرستد.انگلیس همواره سعی داشته است حمایت خود از سیاست های میلیتاریستی نومحافظه کاران را در هاله ای از اقدامات بشر دوستانه قرار دهد.درواقع اقدامات حزب کارگر مصداقی از ضرب المثل ایرانی (یکی به میخ یکی به نعل ) است و این استراتژی تاکنون عاقبتی جز ایجاد شکاف و انشقاق میان پایگاه‌های اجتماعی حزب کارگر و سران این حزب نداشته است. البته فارغ از اینکه سعی داشته باشیم حوادث تروریستی چند سال پیش لندن را که موجی از اسلام هراسی را در سراسر جهان به وجود آورد به سیاستمداران انگلستان نسبت بدهیم باید بگوییم که بعضا حزب کارگر برخی از ترفندهای نخ نما همچون واقعه ۱۱ سپتامبر را به دستمایه ای برای فعالیت های خود تبدیل کرده است و حال که جو رعب و وحشت از این حادثه از بین رفته افکار عمومی خواهان پایان جنگ خونین افانستان و عراق هستند که البته این جنگ ها نیز به اسم “مبارزه با تروریسم “ در حال پیگیری هستند.به هر صورت باید گفت فراسوی روشنی در انتظار نخست وزیر انگلیس وجود ندارد و مدت مدیدی نخواهد گذشت که همقطاران براون وی را از لبه پرتگاه به پایین دره بفرستند.

محمد اسکندری

منبع : روزنامه رسالت