اجرای نقش - Performance

سال تولید : ۱۹۷۰
کشور تولیدکننده : انگلستان
محصول : سنفورد لیبرسن
کارگردان : نیکلاس روگ و دانلد کامل
فیلمنامه‌نویس : کامل
فیلمبردار : روگ
آهنگساز(موسیقی متن) : جک نیچه
هنرپیشگان : جیمز فاکس، مبک جاگر، آنیتا پالنبرگ، میشل برتون، جانی شانن، آنتونی و والنتاین، آن سیدنی، جان بردن و استنلی مدوز.
نوع فیلم : رنگی ۱۰۵ دقیقه.


«کاس دولین» (فاکس)، گردن کلفت تشکیلات تجاری «هاری فلاورز» (شانن) است و از مزایای شغلی خود راضی به‌نظر می‌رسد پس از ترسناندن مدیر یک بنگاه کرایه ماشین که از «هاری» حمایت نکرده، روی رولزرویس و راننده وکیلی که «هاری» را تهدید کرده، اسید می‌پاشد. «هاری» که می‌داند «کاس» نسبت به «جوی مداکس» (والنتاین)، صاحب بنگاه شرط‌بندی، کینه‌ای شخصی دارد، او را از روبه‌رو شدن با «جوی» برحذر می‌دارد، ولی «کاس» نافرمانی می‌کند و پس از یک کتک‌کاری شدید، «جوی» را می‌کشد. در گریز از جنگ پلیس و افراد تشکیلات «هاری»، «کاس» به تالار ناتینگ هیل می‌رود و خود را یک شعبده‌باز بی‌کار جا می‌زند صاحب تالار «ترنر» (جاگر) یک خواننده بازنشسته پاپ است که با دوستان خود، «فربر»، (پالنبرگ) و «لوسی»، (برتون) زندگی می‌کند و چون حدس زده که «کاس» تحت تأثیر مواد مخدر از خود بی‌خود می‌شود و «ترنر» تصمیم دارد با او هم‌کاری کند. اما مردان «هاری» سر می‌رسند و «کاس» مجبور می‌شود «ترنر» را که اصرار دارد با او برود، بکشد. حالا آدم‌های «هاری» او را به سمت ماشینی می‌برند که منتظرش ایستاده است...
* اجرای نقش در سال 1968 ساخته شد و سپس نمایش آن معقول ماند و کمپانی برادران وارنر هفت تدوین‌گر را مسئول کار روی آن کرد. نتیجه یکی از پیچیده‌ترین و درخشان‌ترین آثار روگ است. محور فیلم ایده رمزآمیز تبادل هویت‌هاست، طوری که به جای یک رشته تقارن میان «ترنر» و «کاس»، تماشاگر خود را در تالار آینه‌ای می‌بیند که پُراز تصاویر منعکس شده است. ایده یک گنگستر نقش باز مذکر و ستاره پاپ افول کرده دو جنسیتی که هر یک در می‌یابند دیگری هم زاد او است، ایده‌ای جالب است که با ظرافت پرورش یافته است. نکته‌های جالب دیگری هم وجود دارند: این واقعیت که هر یک خود را خارج از حالت ایده‌آل‌شان می‌یابد، این که هر دو نقش باز هستند و در خدمت برآوردن امیال و خواست‌های دیگران در طول فیلم معلوم می‌شود که هویت‌ها ساختگی‌اند و این تله‌ای گریزناپذیر است که تنها راه نجات از آن، مرگ است. فکر اصلی فیلم از آثار خورخه لوئیس بورخس گرفته شده، اگرچه کامل به تأثیر هرمان هسه، نورمن اُ براون و آنتونن آرتو نیز اشاره کرده است نکته ستایش برانگیز این است که کامل و روگ توانسته‌اند زبان سینمائی نابی برای بیان افکار خود بیابند. اجرای نقش فیلم‌نامه‌ای هوشمندانه دارد و از لحاظ بصری نیز خیره کننده است بخش «تریلر» آغازین عمداً شکیل نیست و از زمان ورود «کاس» به قلمروی «ترنر» سبک بصری، مثل بازتابی از محیط زندگی زیباتر او، ملایم‌تر می‌شود. در میان بازی‌ها، جاگر به تناوب اغواگر، اهریمنی و بی‌نواست و صدای مسحورکننده آن هم که جای خود دارد و فاکس با بازی فوق‌العاده‌ای، دگرگونی‌های هویت «کاس» را به خوبی مجسم می‌کند.