اکنون زمان مذاکره است

هیچ یک از ما وقت نداریم در تمام برخوردهایمان به مذاکره بپردازیم ولی آن را با روش خودمان انجام می دهیم. والدین خود می دانند که چه موقع این کار را انجام دهند. سوال این نیست که «من باید حتماً گفت وگو کنم» بلکه سوال این است که «من چه موقع و کجا باید صحبت کنم؟»
به خاطر داشته باشید که بعضی مسائل قابل گفت وگو و مذاکره نیستند، مثل حس امنیت که فرزند شما در خانه دارد، مثل سلامتی و البته گاهی اوقات، مسائلی که قابلیت گفت وگو دارند ولی ما زمانی را به آنها اختصاص نمی دهیم. «اسکات براون» نویسنده «چگونه با کودکان گفت وگو کنید حتی زمانی که فکر می کنید نباید این کار را انجام دهید» در کتاب خود آورده است؛ شما می گویید؛ «موقع خوابیدن است»، «زمان رفتن است»، «موقع انجام تکالیف است»، «موقع خوردن شام است» اما فرزند شما می گوید؛ «چند دقیقه دیگر» و شما از گفتن کلمه «نه» خسته شده اید، همین طور از بحث و مشاجره کردن، خب چه باید کرد؟
● تسلیم شوید، از عصبانیت منفجر شوید، یا گفت وگو کنید؟
زندگی با کودکان حتی اگر نخواهیم گاهی ما را وارد گفت وگوها و مذاکره هایی می کند. به اعتقاد «اسکات براون» گفت وگو و مذاکره بین والدین و فرزندان می تواند حقیقتاً تجربه زندگی برای فرزندان باشد. اگر شما با فرزندتان گفت وگو نکنید وی ممکن است هرگز یاد نگیرد که چگونه به طور مثبت و سازنده یی با مغایرت ها روبه رو شود. اگر شما به آنها یاد ندهید که چگونه با شما کنار بیایند آنها هرگز یاد نخواهند گرفت که با دیگران چگونه باید کنار بیایند. بنابراین مذاکره با کودکان اغلب مرحله یی چالشی است و والدین باید به فرزندان یاد دهند که چگونه احساسات و رفتار خود را مدیریت کنند. چیزی که ما از انجام گفت وگو با تمامی سنین می دانیم این است که وقتی هیجانات و احساسات آنها بالاست، مهارت در گفت وگو و مذاکره کردن به وضوح پایین می آید.
● پیشنهاد چند استراتژی برای حل موضوع
▪ با یک گفت وگوی ساده شروع کنید نه با یک بحث و جدل.
▪ درخواست خود را طوری بیان کنید و آن را در یک عبارت مناسب بگنجانید که فرزندتان بتواند به آن جواب مثبت دهد.
▪ اگر شما بگویید «آیا دوست داری بشقاب ها و قاشق ها را بچینی؟» خیلی دوستانه تر می تواند حس همکاری شما را نشان دهد تا زمانی که بگویید «میز را بچین، همین حالا.»
▪ نظرات و تصمیمات خود را به طور کامل توضیح دهید. شما می گوید؛ «ما باید به خانه برگردیم، دیگر وقت نداریم که در پارک بمانیم، من باید شام درست کنم.» فرزند شما می گوید؛ «به من مربوط نیست. من که گرسنه نیستم.» برای او توضیح دهید که؛ «ولی من گرسنه هستم، برادرت هم همین طور. پس بهتر است که برویم.»
● گفت وگو به معنای تسلیم شدن نیست
وقتی شما در مورد خرید یک ماشین جدید مشورت می کنید، تسلیم تصمیم کسی نمی شوید بلکه یک دادوستد انجام می دهید، نظری می دهید و نظر دیگران را دریافت می کنید.
▪ به خاطر داشته باشید که گفت وگو کردن برد و باختی ندارد.
▪ به انتقادها به صورت معقول پاسخ دهید.
اگر فرزندتان از شما می خواهد که دست از غر زدن در مورد تمیز کردن اتاقش یا حتی حمام کردن وی بردارید، شما بگویید؛ «تو خودت چگونه می خواهی این مسائل را انجام دهی؟ دوست داری این کارها را چه موقع انجام دهی؟»
▪ راه حل ها را روی کاغذ بیاورید. تمام اعضای خانواده را گردهم جمع کنید و نظرات همه را بنویسید. به طور واضح بحث کنید ولی اجازه ندهید در مورد نظر کسی، انتقادی شود. در این صورت می توانید نظر و ایده خود را هم در متن نوشته شده، بگنجانید.
▪ به کودکان اجازه دهید گاهی اوقات برنده شوند. عاقلانه نبرد کنید و به خاطر داشته باشید که ایجاد تغییراتی در فکر و ذهن شما به معنی بازنده شدن نیست.
▪ به خاطر داشته باشید که حرف آخر را شما می زنید ولی خب مجبور نیستید به این دلیل که تصمیم آخر با شماست، از روی اجبار و ناعادلانه تصمیمی بگیرید که فرزندان تان تمایلی به انجام آن نداشته باشند ولی مجبور به قبول آن شوند.

www.kidshealth.com
ترجمه؛ مریم حاجی رحیمی

منبع : روزنامه اعتماد