چهارشنبه, ۱۵ اسفند, ۱۴۰۳ / 5 March, 2025
مجله ویستا
سیلک‌وود - Silkwood
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : مایک نیکولز و مایکل هاسمن
کارگردان : نیکولز
فیلمنامه‌نویس : نورا افران و آلیس آرلن.
فیلمبردار : میروسلاف اوندریچک
آهنگساز(موسیقی متن) : ژرژ دلرو
هنرپیشگان : مریل استریپ، کورت راسل، شِر، کریگ ت. نلسن، دایانا اسکاروید، فرد وارد، ران سیلور، سودی باند، چارلز هالاهن و جوزف سامر.
نوع فیلم : رنگی، ۱۳۱ دقیقه.
اوکلاهما، اوایل دهه 1970. «کارن سیلک‌وود» (استریپ) در کارخانه تولید پلوتونیم کر - مک‌گی کار می‌کند که تنها صنعت در شهر محل زندگی‌اش است. او با همکار و محبوبش، «درو استیونز» (راسل) و «دالی پلیکر» (شر) زندگی می‌کند. در یک تعطیلی آخر هفته او ناگهان به یادش می‌آید که «درو» ترتیبی داده تا آخر هفته را با بچه‌هایش در تکزاس بگذراند. پس بلافاصله نوبت کاری‌اش را با یکی از همکارانش عوض می‌کند. شوهر سابقش از اینکه «کارن» بدون مشورت با او، بچه‌ها را بیرون برده، عصبانی می‌شود و می‌گوید که به‌زودی او و بچه‌ها از این شهر خواهند رفت. در بازگشت به کار، «کارن» به خاطر کوتاهی در انجام وظایفش، توبیخ و بعدتر با سرکارگر «مورگان» (وارد) دعوایش می‌شود. در اینجا «تلما» (باند) یکی از همکاران سن و سال‌دار «کارن» در معرض رادیواکتیو قرار می‌گیرد. تنش در محل کار باعث می‌شود تا «کارن» با «دالی» دعوا کند و بعدتر خود او نیز در معرض اشعه قرار بگیرد. «کارن» به بخش دیگری تحت نظارت «وینستن» (نلسن) منتقل می‌شود و کمی بعد می‌فهمد که او در میزان اشعه ایکس دستکاری می‌کند. با آگاهی بیشتر از خطرات پلوتونیم، «کارن» به جنبش‌های کارگری می‌پیوندد و قرار می‌شود به‌عنوان نماینده اتحادیه، برای شهادت در برابر کمیسیون انرژی اتمی به واشینگتن برود. او با «پل استون» (سیلور)، گرداننده اتحادیه، رابطه برقرار می‌کند و «درو» با فهمیدن این ماجرا و نظریات سیاسی «کارن» ترکش می‌کند. اما رابطه‌اش با «پل» هم دوامی ندارد. «کارن» دیگر به‌طور کامل مسموم می‌شود و همراه با «دالی» و «درو» (که حالا دوباره برگشته) برای آزمایش به لوس آلاموس می‌رود. اما دکترها می‌گویند که میزان اشعه خیلی زیاد نیست. حالا او تصمیم می‌گیرد با خبرنگار «نیویورک تایمز» درباره خرابکاری در اشعه ایکس در کارخانه کر - مک‌گی گفتوگو کند اما در بین راه، در اثر تصادفی عجیب می‌میرد.
* فیلمی مثلاً افشاگرانه، اما ملال‌انگیز و گاه تحمل‌ناپذیر که سعی می‌کند با نمایش صِرف روزمرگی زندگی طبقه کارگر آمریکا، غیر هالیوودی جلوه کند. نیکولز با خام‌دستی نمی‌گذارد توجه تماشاگر به تراژدی‌های فردی و خصوصی جلب شود و حرف‌های به ظاهر «سیاسی» و مهمش را شعاری و پُر تأکید ادا می‌کند. با این همه فیلم فرصتی برای یکی از بازی‌های جسورانه استریپ فراهم می‌آورد که با تأکید بر جزئیات بکر و غیر منتظره، نقش خود را متمایز می‌کند و حسی موثق از دردمندی و ناکامی القا می‌کند. بازگشت نیکولز پس از هشت سال سکوت، بیشتر چنته‌ای خالی را نشان می‌دهد تا تغییر مسیری ناشی از تأملی طولانی.
ایران مسعود پزشکیان دولت چهاردهم پزشکیان مجلس شورای اسلامی محمدرضا عارف دولت مجلس کابینه دولت چهاردهم اسماعیل هنیه کابینه پزشکیان محمدجواد ظریف
پیاده روی اربعین تهران عراق پلیس تصادف هواشناسی شهرداری تهران سرقت بازنشستگان قتل آموزش و پرورش دستگیری
ایران خودرو خودرو وام قیمت طلا قیمت دلار قیمت خودرو بانک مرکزی برق بازار خودرو بورس بازار سرمایه قیمت سکه
میراث فرهنگی میدان آزادی سینما رهبر انقلاب بیتا فرهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سینمای ایران تلویزیون کتاب تئاتر موسیقی
وزارت علوم تحقیقات و فناوری آزمون
رژیم صهیونیستی غزه روسیه حماس آمریکا فلسطین جنگ غزه اوکراین حزب الله لبنان دونالد ترامپ طوفان الاقصی ترکیه
پرسپولیس فوتبال ذوب آهن لیگ برتر استقلال لیگ برتر ایران المپیک المپیک 2024 پاریس رئال مادرید لیگ برتر فوتبال ایران مهدی تاج باشگاه پرسپولیس
هوش مصنوعی فناوری سامسونگ ایلان ماسک گوگل تلگرام گوشی ستار هاشمی مریخ روزنامه
فشار خون آلزایمر رژیم غذایی مغز دیابت چاقی افسردگی سلامت پوست