روش‌های انرژی درمانی (آشنایی)

از هزاران سال پیش، تمدن‌های كهن، در درمان امراض و بیماری‌ها همواره به عوامل غیرمادی و باطنی توجه داشته‌اند. متون قدیمی هند،‌ چین، تبت، مصر باستان، یونان قدیم، روم باستان، در زمینه مان، همگی گویای توجه حكیمان و درمانگران آن زمان به عناصر غیرمادی‌اند. در بیشتر این متون، اگرچه با نام های متعدد، اما با مفهومی مشترک با یک چیز مواجه می‌شویم و آن تاكید بر وجود یک انرژی جاری در جهان و بدن و اثر آن بر زندگی انسان و بر سلامت جسمی و روانی اوست. همگی این تمدن‌ها به شكلی معتقدند كه در بدن انسان جریانی حیاتی هست، كه اگر سیر آن دچار توقف یا كاستی شود موجب عدم توازن در نیروهای درونی و در نتیجه اثرات سوءجسمی و روانی می‌گردد؛ و بسیاری از روش‌های درمانی این درمانگران نیز بر پایه اصلاح این انرژی و جریان طبیعی آن بنیان نهاده شده است. لذا از انواع این سیستم‌ها با عنوان انرژی‌درمانی یاد می‌شود. همان‌طور كه ذكر شد انرژی‌درمانی اشكال و صور گوناگونی دارد. شاید به دلیل سر و كار داشتن این درمانگران با ابعاد غیرمادی مؤثر در بهبود بیماران،‌ گاهی به اشتباه این درمانگران را شفاگر نامیده‌اند و از این‌رو موضوع شفاگری و درمانگری در حیطه‌هایی مانند انرژی‌درمانی به هم آمیخته است. ممكن است در نگاه اول،‌ اهمیت یا به‌عبارتی مضرات این درهم‌آمیختگی به چشم نیاید اما با نگاهی دقیق‌تر متوجه صدمات و محرومیتی می‌شویم كه در اثر این تصورات اشتباه، انسان دچار آن می‌گردد. انواع درمان،‌ چه درمان‌های متداول، چه درمان‌های غیرمعمول مانند انرژی‌درمانی، به هر حال به عوامل و اجزائی بیرونی وابستگی دارند و در هر حال روش‌های زمینی(اگرچه نامتعارف) به حساب می‌آیند اما شفا منشایی الهی و آسمانی داشته و تفاوت‌های بسیاری با انرژی‌درمانی دارد.
جهت شناخت برخی از این روش‌ها و رفع توهمات حول آنها، در این گفتار، به معرفی بعضی از روش‌های انرژی‌درمانی كه دارای معروفیت بیشتری هستند می‌پردازیم و توضیحاتی مقدماتی را درباره این روش‌ها ارائه می‌دهیم.
□□□
به جز متون و دانش كهن كه مؤید وجود جریان و میدانی انرژیک(مغناطیسی) در بدن انسان هستند، امروزه دانشمندان نیز از طرق علمی و قابل اثبات به این نتیجه رسیده‌اند كه بدن انسان دارای یک میدان مغناطیسی است كه قابل عكس‌برداری هم می‌باشد و از این میدان با عنوان كالبد انرژیک یاد می‌شود. درواقع، همه وش‌های انرژی‌درمانی متمركز بر این كالبدند. به‌عبارتی درمانگران سعی دارند با شناخت كیفیات كالبد انرژیک انسان اعم از رنگ، درجه روشنایی، حفره‌ها و برجستگی‌ها و... و به‌كاربردن روش‌هایی برای تغییر، ترمیم و رفع كیفیات منفی، به سلامت انسان كمک كنند.
یكی از این روش‌ها «مغناطیس درمانی»‌ است. در مغناطیس‌درمانی شخص بیمار به‌مدت مشخصی در معرض میدان مغناطیسی ثابتی قرار می‌گیرد. طرفداران مغناطیس‌درمانی اعتقاد دارند خاصیت مغناطیسی به‌گردش خون كمک كرده و روی آهن موجود در هموگلوبین خون تاثیرگذار بوده و باعث تعادل الكترومغناطیسی بدن می‌شود. در مغناطیس‌درمانی از وسایلی هم‌چون دستبندهای مغناطیسی، جواهرآلات، تشك، پتو، النگو، كفش و ... استفاده می‌شود. یكی دیگر از روش‌های مغناطیس‌درمانی، درمان با آبی است كه دارای خاصیت مغناطیسی می‌باشد. برخی از سایكیک‌ها نیز برای تقویت نیروهای فراروانی خود، ساعاتی مشخص در روز را در یک میدان مغناطیسی قرار می‌گیرند. گرچه این روش باعث تسكین عده‌ای شده است اما نتایج سوء بسیاری نیز در برداشته. آمارها نشان می‌‌دهند میدان‌های قوی الكترومغناطیس موجب سرطان سینه، بارداری غیرعادی، ناهنجاری‌های كروموزومی و ... می‌شود. و این همان جایی است كه ارزش شفای همه جانبه الهی كه در هماهنگی كامل و بدون هیچ نقصانی است، نمایان می گردد.
روش دیگری كه متكی بر میدان الكترومغناطیسی بدن است، «پولاریتی» می‌باشد. پولاریتی در لغت به‌معنی تمایل قطبی، تضاد و تقارن است و منظور سیستمی است كه بر پایه پولاریزه یا قطبی كردن بدن استوار است. توازن انرژی پولاریتی به‌معنای ایجاد تعادل بین قطب‏های مثبت و منفی انرژی مغناطیسی است. قسمت بالای بدن انسان انرژی مثبت دارد حال آن‌كه پاها دارای انرژی منفی‏اند. سمت راست بدن مثبت و سمت چپ منفی است. وقتی قطب‏های مثبت و منفی در برابر هم قرار بگیرند، یک جریان جاذبه بین آنها برقرار می‏شود. به‌همین نحو انرژی پولاریتی هم به‌طور مغناطیسی در طول مسیرش، نیروی حیاتی قطبین بدن را هماهنگ می‏كند.
برخی از روش‌های انرژی‌درمانی،‌ پیوند میان كالبد انرژیک انسانی و انرژی جهانی را مورد توجه قرار داده‌اند. یكی از این روش‌ها «ریكی» است. در روش ریكی درمانگر دست‏هایش را بر روی نقاط خاص و پر اهمیتی كه شناخته شده‏اند قرار می‏دهد و یا آن را با فاصله بر بالای بدن نگه می‏دارد. در این شرایط بیمار جریان انرژی را به صورت سیاله‏ای گرم، سرد و یا یک جریان عجیب كه از بدن او گذر می‏كند احساس می‏نماید. این جریان انرژی بیشتر در ناحیه‏ای تمركز پیدا می‏كند كه نیاز به این انرژی دارد.
از جمله درمان‌های دیگر كه با اتكاء به میدانی انرژیک، به جز هاله انسانی، صورت می‌‌گیرد «درمان پرانیكی» است كه توسط «چوآكوك سویی»(۱) ابداع گردید. در این روش ادعا می‌شود كه درمانگر به‌وسیله پرانای موجود در هوا بر روی كالبد اختری(هاله) كار می‏كند و به‌وسیله تكنیک‏هایی جهت تقویت هاله، نسبت به پاكسازی كانال‏های اتریک اقدام می‌كند تا جریان طبیعی در آن دوباره برقرار گردد. به‌طور خلاصه در درمان پرانیكی درمانگر سعی می‌كند با استفاده از نیروی پرانا به درمان بیماران بپردازد.
در برخی دیگر از انواع روش‌های انرژی‌درمانی،‌ برخلاف روش‌هایی كه ذكر شد، درمانگر نیاز به تماس مستقیم با بیمار ندارد و سعی می‌كند بدون تماس مستقیم، اقدام به تاثیرگذاری بر هاله درمانگری و اجرای روش درمان كند. روش «رادیونیك» روشی از همین دسته است كه مستلزم تشخیص بیماری از راه دور می‏باشد، به انضمام جعبه‏ای سیاه با طرحی ویژه كه نمونه‏های انرژی نامتعادل را ردیابی می‏كند و بعد از آن، درمانگر امواج شفابخش مناسب را به‌وسیله تنظیم جعبه، از راه دور انتقال می‏دهد. روش درمانی رادیونیک بر این قاعده استوار است كه همه موجودات از طریق حوزه وسیع انرژی اطراف به‌هم مربوط هستند.
انواع دیگری از درمان كه بدون حضور مستقیم درمانگر انجام می شود، «درمان خارج از بدن» و «درمان غیرحضوری» است، كه نسبت نزدیكی با هم دارند. در روش درمان غیرحضوری درمانگر توجه خود را معطوف به‌تصویر ذهنی از كسی می‏كند كه در آنجا حضور ندارد و یا از تكنیک‏های دیگری استفاده می‏نماید، اما در درمان خارج از بدن، ادعا بر این است كه كالبد اختری درمانگر از بدن او جدا شده و در مكانی كه بیمار حضور دارد، به ‌انتشار امواج شفابخش و درمان می‏پردازد.
علاوه بر روش‌هایی كه بر میدان‌های انرژیک غیر از كالبد انسانی تكیه دارند، روش هایی نیز هستند كه بر یاری موجودات انرژیک و روحی در درمان بیماری‌ها تكیه می‌كنند. در این روش‌ها درمانگر معتقد است كه می‌تواند با فراخوانی ارواح و جلب كمک و یاری آنها،‌ به درمان بیماران بپردازد. ارتباط با ارواح برای درمان بیماری‏ها از گذشته‏های دور در مكاتب و فرهنگ‏های مختلف و در میان سرخپوستان آمریكا، قبایل آفریقا، شمن‏ها، مردم تبت (...) متداول بوده است. این طریق از درمان نیازمند درمانگری است كه با قلمرو ارواح در ارتباط باشد تا انرژی شفابخش الهی بتواند از طریق ارواح به دستان او برسد. اغلب اوقات نوعی از ارواح قادرند از طریق میدان نیرویی كه به وسیله درمانگر ایجاد می‏شود، حضور یابند. آنگاه درمانگر خود را در اختیار اشارات روح قرار می‌دهد تا دستانش را هدایت كند. این اشارات مانند مغناطیسی قوی است كه دست درمانگر را در هاله بیمار جلو و عقب می‏برد و یا آن را بر روی نقطه به‏خصوصی معلق نگاه می‏دارد. میزان درمان به‌كیفیت میدان انرژی درمانگر بستگی دارد؛ و این خود باز دلیلی بر دخالت عامل انسانی است كه عاری از خطا و اشتباه نمی‌باشد. لذا این نوع درمان نیز به نتایج قطعی و همه جانبه دست پیدا نمی‌كند.
برخی دیگر از انواع انرژی‌درمانی به‌صورت گروهی انجام می‌شود. «درمان گروهی» روشی است كه در آن بیش از یک نفر برای شخص خاصی انرژی شفابخش می‏فرستند. درمان گروهی می‏تواند به شكل حضوری یا از راه دور انجام پذیرد. در درمان غیرحضوری، گروه ممكن است به طور هم‏زمان یا در زمان‏های متفاوت انرژی بفرستند، آنها ممكن است همگی در یک مكان حضور داشته باشند، یا اینكه هر یک از آنها از خانه خود انرژی را منتقل نمایند.
«حلقه درمانی» نیز روش دیگری از درمان گروهی است. دایره، نماد ابدیت و كمال است. با شكل دادن یک دایره می‏توان یک حلقه انرژی به‏وجود آورد. برای انجام این كار می‏توان به‏شكل دایره نشست یا ایستاد و دستان را روی شانه‏ها یا كمر فردِ سمت چپ خود قرار داد و بعد انرژی را جاری كرد. اگر گروه آرام، هماهنگ و متحد باشند، تأثیر دلپذیرتری به همراه خواهد داشت. این شیوه، روشی برای به جریان انداختن انرژی در یک گروه است. اگر تعداد بیشتری درمانگر حضور داشته باشند، می‏توان حلقه را به‌یک مارپیچ گسترش داد كه مركب از انرژی و قدرتی است كه در این نماد وجود دارد.

تهیه و تحقیق: میترا صالح‌زاده
Email address: [e-mail]
پی‌نوشت:
۱- Choa Kok Sui (Master Choa)
منبع:
كتاب طب مكمل، تألیف: ترگل شعبانخانی، نشر حم، تهران، ۱۳۸۳

منبع : فصلنامه علوم باطنی