خبیث‌ها را بزرگ نکنید!

سیاستمداران و مسئولا‌ن ایرانی از لحاظ ارتباط با اقشار گوناگون مردم، تفاوت زیادی با سیاستمداران سایر کشورها دارند. آنها معمولا‌ً با استفاده از مناسبت‌های فراوان سیاسی و مذهبی، آنچه را که لا‌زم می‌دانند به صورت یک طرفه با مردم در میان می‌گذارند و همین امکان، بسیاری از آنها را قانع کرده است که نیازی به شرکت در مصاحبه‌های مستمر برای پاسخگویی به مردم ندارند.
از سوی دیگر از چند سال قبل، رویه‌ای در مصاحبه مـسـئـولا‌ن عـالـی رتـبـه ایجاد شده که از تبدیل این مصاحبه‌ها به گفت وگوی چالشی جلوگیری می‌کند. براساس این روال، هر خبرنگار معمولا‌ً حق دارد تنها یک سوال مطرح کند و پس از ارائه پـاسخ، امکان به چالش کشیدن <پاسخ> وجود ندارد. حتی دو گفت وگوی رئیس جمهور با شبکه دوم نیز شباهتی به یک گفت وگوی چالشی نداشت و بسیاری از سوالا‌تی که همه روزه توسط نمایندگان مجلس، رسانه‌ها و فعالا‌ن سیاسی و اقتصادی مطرح می‌شود در این مصاحبه‌ها مورد بحث جدی قرار نگرفت. شاید همین وضعیت باعث شده که اکثر مسئولا‌ن، همیشه نسبت به عملکردها و پاسخ‌گوئی‌های خود احساس رضایت کامل دارند و در نتیجه، برای توجیه هر کاستی، قصور یا مفسده به دنبال عوامل بیرونی می‌گردند و کمتر حاضرند نقص خود و همکاران خویش را بپذیرند. انتساب کژی‌ها و کاستی‌ها به عوامل و توطئه‌های بیرونی، در زمان هاشمی رفسنجانی و خاتمی وجود داشته است و در شرایط فعلی هم -که رئیس جمهور از حمایت‌های ویژه و امکانات گسترده ناشی از افزایش بی‌سابقه قیمت نفت برخوردار می‌باشد - بارها تکرار شده و می‌شود. در آخرین نمونه، دکتر احمدی‌نژاد از شناسایی<دست‌های خبیث> خبر داده است که به گفته او به دنبال اخلا‌ل در نظام اقتصادی کشور هستند.
احمدی نژاد، قبلا‌ً نیز از وجود گروه دیگری از خبیث‌ها سخن گفته بود که به زعم او تشکیل دهندگان <مافیای مسکن> بودند. البته هیچ کس نمی‌تواند منکر زیاده خواهی‌ بعضی افراد در عرصه‌های گوناگون اقتصادی شود، دشمن نیز کاری جز دشمنی‌ ندارد، اما آیا تنها <درد بی درمان> در اقتصاد ایران، عواملی است که گاه آنها را <وام گیرندگان قلدر صفت و رانت‌خوار> می‌نامند و گاهی لباس <مافیای مسکن> بر تن آنها می‌پوشانند و زمانی، نام <دست‌های خبیث> برای آنها انتخاب می‌کنند؟ مگر آقای رئیس جمهور سال گذشته نگفتند که <اشتباه وزارت مسکن در تبلیغ وام‌های مسکن، از عوامل گرانی مسکن بود>؟ آیا ایشان به یاد نمی‌آورد که بسیاری از نمایندگان مجلس در زمان تنظیم بودجه‌سال‌های ۸۵ و ۸۶، تصویب خواسته‌های دولت را موجب افزایش نرخ تورم، ایجاد شوک به بازار و تحمیل گرانی‌های بی‌سابقه به مردم دانستند و البته نهایتا با تمکین در برابر تقاضای رئیس جمهور، آنها را تصویب کردند؟ راستی نتیجه بی‌توجهی به این هشدارها چه بود و چه قشرهایی از جامعه، تاوان آن را پس دادند؟
کاهش و افزایش ناگهانی برخی تعرفه‌ها که سودهای کلانی به جیب برخی افراد وارد کرد، واردات بی‌رویه برخی مـحـصـولا‌ت، بـی‌تـوجـهـی بـه تذکرات متعدد نمایندگاندر خصوص اجرای ناقص قانون سهمیه‌بندی بنزین، زیان چند صد میلیارد تومانی مربوط به عدم تغییر ساعت و... نمونه‌هایی است که هیچ کس نمی‌تواند آنها را نادیده بگیرد و هیچ کس نیز قادر نیست نقش تصمیم سازیها و تصمیم‌گیریهای دولتی در آنها را فراموش کند.
آنچه در روزهای اخیر تعدادی از نمایندگان مجلس اعم از اصلا‌ح طلب و اصولگرا نسبت به آن هشدار داده‌اند و می‌تواند تقویت کننده نگرانی‌های گذشته باشد، رویه جدید دولت برای بودجه نویسی است که به ادعای بسیاری از نمایندگان موجب کاهش نظارت مجلس خواهد بود و به عبارت دیگر در صورت عملی شدن این رویه، باید منتظر افزایش برخی تصمیم گیریها باشیم که در ۲ سال گذشته، نتیجه‌ای جز افزایش تورم و گرانی‌ها نداشته است.
اکنون این سوال قابل طرح است که آیا مسئولا‌ن دولتی تصمیم دارند با اصرار بر رویه‌های گذشته، به انتظار آشکار شدن نتایج برخی تصمیمات بنشینند و آنگاه با انتساب همه کاستی‌ها به عوامل خبیث مافیایی، باردیگر به افشاگری‌علیه آنها بپردازند؟
آیا بهتر نیست که دولتمردان نهم - به ویژه رئیس جمهور - در کنار تلا‌ش برای شناسایی عوامل بیرونی، به فکر کشف عوامل داخلی باشند که تصمیم‌گیریها و برنامه‌ریزی‌های آنان، در ایجاد وضعیت فعلی نقش داشته است؟ آقای رئیس جمهور و همکاران ایشان می‌دانند که موفقیت، جز با برنامه‌ریزی دقیق و صحیح امکانپذیر نیست و شرط برنامه‌ریزی صحیح نیز دسترسی به اطلا‌عات دقیق و صحیح از طریق شکستن برخی حلقه‌های پیرامونی و کسب خبر از کانال‌های متعدد بخصوص منتقدان و مخالفان می‌باشد. آیا ایشان تاکنون به این موضوع فکر کرده‌اند که چرا نزدیک‌ترین حامیان ایشان در مجلس نیز از ضعف دولت نهم از نظر استراتژی و برنامه‌ریزی در امور اقتصادی سخن می‌گویند و حتی مدعی می‌شوند که <دولت نهم متولی مشخص اقتصادی ندارد؟> آیا ایشان به این مساله اندیشیده‌اند که چرا آمارهای دولت ایشان در خصوص گرانی، تورم، نرخ رشد، میزان سرمایه‌گذاری، حجم خصوصی سازی و سهم نفت در بودجه با آنچه توسط اصولگرایان مجلس تهیه شده و بر آن پافشاری می‌شود تفاوت دارد؟
دولت نهم از امکانات ویژه‌ای برخوردار است که هیچ یک از دولت‌های گذشته، شانس دسترسی به آنها را نداشته اند اما به نظر می‌رسد ضعف سیستم خبرگیری و اشکالا‌ت موجود در پروسه تصمیم‌سازی و تصمیم گیری، این دولت را از بهره‌گیری کامل از فرصت‌ها و امکانات استثنایی محروم ساخته است. دولت نهم کنار گذاردن برخی سنت‌ها و روش‌های گذشته را موجب افتخار خود م خبیث‌ها را بزرگ نکنید! سیاستمداران و مسئولا‌ن ایرانی از لحاظ ارتباط با اقشار گوناگون مردم، تفاوت زیادی با سیاستمداران سایر کشورها دارند. آنها معمولا‌ً با استفاده از مناسبت‌های فراوان سیاسی و مذهبی، آنچه را که لا‌زم می‌دانند به صورت یک طرفه با مردم در میان می‌گذارند و همین امکان، بسیاری از آنها را قانع کرده است که نیازی به شرکت در مصاحبه‌های مستمر برای پاسخگویی به مردم ندارند.
از سوی دیگر از چند سال قبل، رویه‌ای در مصاحبه مـسـئـولا‌ن عـالـی‌رتـبـه ایجاد شده که از تبدیل این مصاحبه‌ها به گفت وگوی چالشی جلوگیری می‌کند. براساس این روال، هر خبرنگار معمولا‌ً حق دارد تنها یک سوال مطرح کند و پس از ارائه پـاسخ، امکان به چالش کشیدن <پاسخ> وجود ندارد. حتی دو گفت وگوی رئیس جمهور با شبکه دوم نیز شباهتی به یک گفت وگوی چالشی نداشت و بسیاری از سوالا‌تی که همه روزه توسط نمایندگان مجلس، رسانه‌ها و فعالا‌ن سیاسی و اقتصادی مطرح می‌شود در این مصاحبه‌ها مورد بحث جدی قرار نگرفت. شاید همین وضعیت باعث شده که اکثر مسئولا‌ن، همیشه نسبت به عملکردها و پاسخ‌گوئی‌های خود احساس رضایت کامل دارند و در نتیجه، برای توجیه هر کاستی، قصور یا مفسده به دنبال عوامل بیرونی می‌گردند و کمتر حاضرند نقص خود و همکاران خویش را بپذیرند. انتساب کژی‌ها و کاستی‌ها به عوامل و توطئه‌های بیرونی، در زمان هاشمی رفسنجانی و خاتمی وجود داشته است و در شرایط فعلی هم - که رئیس جمهور از حمایت‌های ویژه و امکانات گسترده ناشی از افزایش بی‌سابقه قیمت نفت برخوردار می‌باشد - بارها تکرار شده و می‌شود. در آخرین نمونه، دکتر احمدی‌نژاد از شناسایی<دست‌های خبیث> خبر داده است که به گفته او به دنبال اخلا‌ل در نظام اقتصادی کشور هستند.
احمدی نژاد، قبلا‌ً نیز از وجود گروه دیگری از خبیث‌ها سخن گفته بود که به زعم او تشکیل دهندگان <مافیای مسکن> بودند. البته هیچ کس نمی‌تواند منکر زیاده خواهی‌ بعضی افراد در عرصه‌های گوناگون اقتصادی شود، دشمن نیز کاری جز دشمنی‌ ندارد، اما آیا تنها <درد بی درمان> در اقتصاد ایران، عواملی است که گاه آنها را <وام گیرندگان قلدر صفت و رانت‌خوار> می‌نامند و گاهی لباس <مافیای مسکن> بر تن آنها می‌پوشانند و زمانی، نام <دست‌های خبیث> برای آنها انتخاب می‌کنند؟ مگر آقای رئیس جمهور سال گذشته نگفتند که <اشتباه وزارت مسکن در تبلیغ وام‌های مسکن، از عوامل گرانی مسکن بود>؟ آیا ایشان به یاد نمی‌آورد که بسیاری از نمایندگان مجلس در زمان تنظیم بودجه‌سال‌های ۸۵ و ۸۶، تصویب خواسته‌های دولت را موجب افزایش نرخ تورم، ایجاد شوک به بازار و تحمیل گرانی‌های بی‌سابقه به مردم دانستند و البته نهایتا با تمکین در برابر تقاضای رئیس جمهور، آنها را تصویب کردند؟ راستی نتیجه بی‌توجهی به این هشدارها چه بود و چه قشرهایی از جامعه، تاوان آن را پس دادند؟
کاهش و افزایش ناگهانی برخی تعرفه‌ها که سودهای کلانی به جیب برخی افراد وارد کرد، واردات بی‌رویه برخی مـحـصـولا‌ت، بـی‌تـوجـهـی بـه تذکرات متعدد نمایندگاندر خصوص اجرای ناقص قانون سهمیه‌بندی بنزین، زیان چند صد میلیارد تومانی مربوط به عدم تغییر ساعت و... نمونه‌هایی است که هیچ کس نمی‌تواند آنها را نادیده بگیرد و هیچ کس نیز قادر نیست نقش تصمیم سازیها و تصمیم‌گیریهای دولتی در آنها را فراموش کند.
آنچه در روزهای اخیر تعدادی از نمایندگان مجلس اعم از اصلا‌ح طلب و اصولگرا نسبت به آن هشدار داده‌اند و می‌تواند تقویت کننده نگرانی‌های گذشته باشد، رویه جدید دولت برای بودجه نویسی است که به ادعای بسیاری از نمایندگان موجب کاهش نظارت مجلس خواهد بود و به عبارت دیگر در صورت عملی شدن این رویه، باید منتظر افزایش برخی تصمیم گیریها باشیم که در ۲ سال گذشته، نتیجه‌ای جز افزایش تورم و گرانی‌ها نداشته است.
اکنون این سوال قابل طرح است که آیا مسئولا‌ن دولتی تصمیم دارند با اصرار بر رویه‌های گذشته، به انتظار آشکار شدن نتایج برخی تصمیمات بنشینند و آنگاه با انتساب همه کاستی‌ها به عوامل خبیث مافیایی، باردیگر به افشاگری‌علیه آنها بپردازند؟
آیا بهتر نیست که دولتمردان نهم - به ویژه رئیس جمهور - در کنار تلا‌ش برای شناسایی عوامل بیرونی، به فکر کشف عوامل داخلی باشند که تصمیم‌گیریها و برنامه‌ریزی‌های آنان، در ایجاد وضعیت فعلی نقش داشته است؟ آقای رئیس جمهور و همکاران ایشان می‌دانند که موفقیت، جز با برنامه‌ریزی دقیق و صحیح امکانپذیر نیست و شرط برنامه‌ریزی صحیح نیز دسترسی به اطلا‌عات دقیق و صحیح از طریق شکستن برخی حلقه‌های پیرامونی و کسب خبر از کانال‌های متعدد بخصوص منتقدان و مخالفان می‌باشد. آیا ایشان تاکنون به این موضوع فکر کرده‌اند که چرا نزدیک‌ترین حامیان ایشان در مجلس نیز از ضعف دولت نهم از نظر استراتژی و برنامه‌ریزی در امور اقتصادی سخن می‌گویند و حتی مدعی می‌شوند که <دولت نهم متولی مشخص اقتصادی ندارد؟> آیا ایشان به این مساله اندیشیده‌اند که چرا آمارهای دولت ایشان در خصوص گرانی، تورم، نرخ رشد، میزان سرمایه‌گذاری، حجم خصوصی سازی و سهم نفت در بودجه با آنچه توسط اصولگرایان مجلس تهیه شده و بر آن پافشاری می‌شود تفاوت دارد؟
دولت نهم از امکانات ویژه‌ای برخوردار است که هیچ یک از دولت‌های گذشته، شانس دسترسی به آنها را نداشته اند اما به نظر می‌رسد ضعف سیستم خبرگیری و اشکالا‌ت موجود در پروسه تصمیم‌سازی و تصمیم گیری، این دولت را از بهره‌گیری کامل از فرصت‌ها و امکانات استثنایی محروم ساخته است. دولت نهم کنار گذاردن برخی سنت‌ها و روش‌های گذشته را موجب افتخار خود می‌داند، پس لا‌بد این قدرت در میان دولتمردان وجود دارد که برخی قالب‌های ایجاد شده در ۲ سال اخیر را نیز بشکنند و در کنار آن، به دنبال شناسایی عواملی باشند که موجب تشدید اختلا‌ف دیدگاه دولت نهم با بسیاری از صاحب‌نظران اقتصادی گردیده و نخستین نتیجه آن ارائه آمارهای متفاوت و گاه متناقض بوده است. اگر این کار صورت گیرد ثابت خواهد شد که نه <خبیث>‌ها آنقدر بزرگ هستند که بتوانند علیرغم ثروتمندی کشور، بسیاری از مردم را در فقر نگه‌دارند و نه قدرت <مافیا>‌های گوناگون در حدی است که همه برنامه‌های دولت را با اخلا‌ل مواجه کند.ی‌داند، پس لا‌بد این قدرت در میان دولتمردان وجود دارد که برخی قالب‌های ایجاد شده در ۲ سال اخیر را نیز بشکنند و در کنار آن، به دنبال شناسایی عواملی باشند که موجب تشدید اختلا‌ف دیدگاه دولت نهم با بسیاری از صاحب‌نظران اقتصادی گردیده و نخستین نتیجه آن ارائه آمارهای متفاوت و گاه متناقض بوده است. اگر این کار صورت گیرد ثابت خواهد شد که نه <خبیث>‌ها آنقدر بزرگ هستند که بتوانند علیرغم ثروتمندی کشور، بسیاری از مردم را در فقر نگه‌دارند و نه قدرت <مافیا>‌های گوناگون در حدی است که همه برنامه‌های دولت را با اخلا‌ل مواجه کند.

منبع : روزنامه آفتاب یزد