وسوسه‌های ذهنی که می‌نویسد

بازی رینکوکیکوچی در فیلم بابل بعنوان نوجوان ناشنوا که با مشکلاتی در برقراری ارتباط مواجه است، آنقدر تاثیر گذار بوده که کیت بلانشت دیگر بازیگر این فیلم تا زمانی که برخورد مستقیم با او نداشته، گمان می‌برده رینکو به واقع ناشنوا است. رینکو کیکوچی بخاطر بازی در این فیلم نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین نقش مکمل زن شده است. این عنوان پس از ۴۹ سال نصیب یک بازیگر ژاپنی می‌شود.
▪ تایمز: چه چیزی باعث شد شما از بین ۱۰۰۰ متقاضی، بعنوان بازیگر این فیلم انتخاب شوید؟
ـ کیکوچی: من برای قبول شدن در این آزمون حدود یک سال زمان صرف کردم. این یک سال شامل یادگیری زبان نشانه و برقراری ارتباط و دوستی با دختران ناشنوا بود. از همه مهمتر زمانی که فیلمنامه بصورت صحنه به صحنه برای آزمون در اختیار من گذاشته شد، من شخصیت چیکو را با درک احساس‌های او برای خودم ساختم.
▪ تایمز: غیر از یادگیری زبان نشانه شما چه اقدام دیگری برای خلق این نقش انجام دادید؟
ـ کیکوچی: چیکو معمولا دامن کوتاه می‌پوشد. اگر من اینطور لباس بپوشم، احساس می‌کنم که مدام در معرض دید دیگران قرار دارم. اما چیکوی ۱۶ ساله اینطور نیست و به این شکل فکر نمی‌کند. او راحت و جسور است. تندخویی او، احساسات، فاصله‌اش با پدر، از دست دادن مادرش، اینها همه مشکلاتی است که او با آنها روبرواست و همیشه دنبال کسی است تا او را به آغوش بکشد، اما این لزومن به معنی برقراری ارتباط جنسی نیست، بلکه برای درک مقداری محبت و متعادل کردن احساساتش می‌باشد. این آن چیزی است که من در طول یکسال خلق کردم. آلخاندرو (ایناریتو) تنها یک هفته قبل از آغاز فیلم برداری به من گفت که تصمیم گرفته نقش را به من بسپارد. وقتی به این اتفاق فکر می‌کنم، این فوق‌العاده هیجان انگیز است (می‌خندد). اگرچه من به شدت استرس عدم قبولی در آزمون و از دست دادن این نقش را داشتم، اما در نهایت من خوش‌ شانس بودم و این موقعیت برایم ایجاد شد.
▪ تایمز: آیا مشکلی در زبان یا برقراری ارتباط با ایناریتو داشتی؟
ـ کیکوچی: اتفاقن مشکل برقراری ارتباط، زمینه اصلی فیلم است. مردم باید قادر به برقراری ارتباط با ابزاری غیر از کلمات باشند. این غیر همزبان بودن نه تنها به تمرکز من در اجرای نقش لطمه‌ای نزد، بلکه ایناریتو هم از من می‌خواست تا با زبان اشاره و به انگلیسی با او صحبت کنم.
▪ تایمز: آیا شخصیت چیکو مورد قابل توجه‌ای دارد که تو بتوانی به آن اشاره کنی؟
ـ کیکوچی: چیکو نیاز داشت تا به کسی تکیه کند. البته نه فقط برای برقراری رابطه جنسی، اگرچه ممکن است چنین نیازی هم تا حدی باشد. این یک نوع احساس زنانه است: جلب حمایت دیگری.
▪ تایمز: کار با ایناریتو چطور بود؟ تفاوت او با دیگر کارگردانان چیست؟
ـ کیکوچی: من به او اطمینان کامل داشتم. می‌دانستم وقتی او می‌گوید خوب است منظورش این است که واقعن خوب است. من هیچ وقت تحت تاثیر کارهای او نبودم و از چیزی تعجب نمی‌کردم. در چنین شرایطی تواتنستم آرامش داشته باشم و بر روی نقش تمرکز کنم.
▪ تایمز: چطور با بازی بدون لباس کنار آمدی؟
ـ کیکوچی: اگرچه بازی بدون لباس می‌تواند برداشتی سطحی داشته باشد، اما چیکو بدنبال چیزی فراتر از نیازهای سطحی بوده است. او بیشتر می‌خواست مرد مورد نظر خود را حفظ کند و در این کار ناموفق بود. من از ابتدا می‌دانستم که چنین صحنه‌ای در فیلم وجود دارد. بازیگران در مقابل تماشاگران می‌خندد، گریه می‌کنند و عشق می‌ورزند و همه اینها از جنبه یک بازیگر اجرا می‌شود. من احساس کردم این عریانی بی‌نهایت زیباست و در فیلم این صحنه به زیبایی خلق شده است. چیکو هیچ راه دیگری برای برقراری ارتباط نداشته و من بخوبی این را درک کردم.
▪ تایمز: آیا بار نامزدی دریافت جایزه اسکار را احساس می‌کنی؟
ـ کیکوچی: کار من با فیلم شروع شد و با خاتمه آن پایان یافت. بنابراین هر اتفاق دیگری که بیافتد من از آن لذت می‌برم. این مثل امتحان پذیرفته شدن برای نقش است. فرارتر از نتیجه، کل ماجرا باعث توقف شگفت زدگی من نخواهد شد. این شگفت انگیز است که من نامزد دریافت اسکار شده‌ام و بخاطر این موضوع بسیار خوشحال هستم. من در نهایت یک هنرپیشه ناشناخته ژاپنی هستم که به هالییود رسیده و به گرمی پذیرفته شده.

امیر مهرانی
منبع:‌ مجله تایمز

منبع : کافه نمایش