جلوگیری از دهیدراتاسیون جوجه های یکروزه

جوجه های یكروزه به علت اینكه پیوسته آب بدن خود را از دست می دهند، سریعاً دهیدراته می شود. این حالت حتی در هچری، اتاق انبار و یا در حین جابجایی طولانی مدت هم رخ می دهد. معمولاً برای كاهش خطر دهیدراتاسیون، افزایش رطوبت نسبی در مدت انبار یا انتقال جوجه های یكروزه توصیه می شود اما این روش در عمل مناسب نیست.
دمای مطلوب بدن جوجه یكروزه حدود °C ۴۰.۵-۴۰ می باشد. در این دما جوجه احساس راحتی می كند و بدنبال آب و غذا می رود. اما تغییر دمای بدن از این حد نرمال (بالا یا پایین) موجب ناراحتی و سستی پرنده می شود. پرندگان توانایی محدودی در كنترل و تنظیم دمای بدن خود دارند، بویژه وقتی سن آنها پایین باشد. پرندگان در سنین بالاتر با استفاده از انرژی غذا بدن خود را گرم نگه می دارند. اما، جوجه های یكروزه با ازدحام در یك گوشه سالن از اتلاف حرارت بدن خود جلوگیری می نمایند كه در این حالت به آب و غذا دسترسی نخواهند داشت.
وقتی پرنده مسن یا جوجه یكروزه احساس گرما بكند، نخست بالهای خود را تكان می دهد تا حرارت بدن خود را كنترل بكند. اگر این عمل كافی نباشد، با عمل تبخیر آب گرما را از بدنش دفع می كند. از آنجائیكه پرندگان نمی توانند عرق بكنند، آب بدن خود را از راه له له زدن تبخیر می كنند. اگر پرنده احساس راحتی بكند (دمای مناسب بدن) تنفس از طریق بینی انجام می گیرد و این عمل در مدت ۲۴ ساعت باعث اتلاف ۲-۱ گرم رطوبت خواهد شد.
وقتی دمای بدن جوجه به °C۴۱ افزایش یابد (°C ۰.۵ بیش از حد نرمال) پرنده شروع به له له زدن می كند، این عكس العمل پرنده موجب افزایش اتلاف رطوبت از بدن می شود و در وضعیت حاد، جوجه ممكن است در مدت ۲۴ ساعت بیش از ۵ گرم و حتی گاهی بیش از ۱۰ گرم رطوبت بدن خود را از دست بدهد. در این حالت اگر ما رطوبت نسبی سالن را افزایش دهیم در حقیقت مانع از دست رفتن رطوبت بدن جوجه شده ایم اما از طرفی دیگر با این كار مانع خنك كردن پرنده توسط خودش شده ایم. در صورتی كه پرنده احساس راحتی بكند و از طریق بینی نفس بكشد، تغییرات رطوبت نسبی تاثیر اندكی بر میزان اتلاف رطوبتی پرنده خواهد داشت.
نكته مهم در جلوگیری از دهیراتاسیون جوجه یكروزه، كنترل دمای بدن و پیشگیری ا زوقوع حالت له له زدن می باشد. اگر حرارت بدن پرنده در حد نرمال باشد، اتلاف رطوبتی بدن در مدت ۲۴ ساعت به ۲-۱ گرم خواهد رسید. در صورتیكه پرنده خوراك و كیسه زرده را بخورد، هضم مواد غذایی منجر به تشكیل آب متابولیكی خواهد شد و این آب برای جبران هر گونه اتلاف رطوبتی در حرارت مطلوب بدن كافی می باشد. در این حالت پرنده اندكی كاهش وزن خواهد داشت ما منجر به دهیراتاسیون آن نخواهد شد.
در مسافت های طولانی انتقال جوجه ها، تزریق ۲-۱ سی سی سرم به جلوگیری از دهیراتاسیون آنها كمك می كند اما به شرطی كه دمای بدن جوجه ها در حد نرمال باشد. اگر پرندگان در گرمای زیاد قرار بگیرند، مقدار رطوبتی كه از دست می دهند بیش از مقدار سرم تزریق شده جهت جبران آب تلف شده، خواهد بود. خوراندن مقدار اندكی غذا در حین جابجایی جوجه ها (حتی در فرم خشك) به پرنده در جذب كیسه زرده كمك می كند و لذا آب متابولیكی تولید می شود، اما به شرطی كه دمای بدن جوجه ها در حد نرمال باشد.
اگر خوراك آبدار باشد (میوه یا ژل مایع) اب بیشتری در اختیار پرنده قرار می گیرد و لذا زرده مصرف شده و آب متابولیكی تولید می شود، اما به شرطی كه دمای بدن جوجه ها در حد نرمال باشد. پس از رسیدن به فارم، بایستی توجه داشت كه جوجه ها سریعاً به آب دسترسی داشته باشند تا اتلاف آب بدن آنها جبران شود. در نتیجه تنها راه موثر در جلوگیری از دهیراتاسیون بدن جوجه ها حفظ دمای مطلوب بدن آنها می باشد.
منبع :Hybro.com

منبع : مؤسسه مرغداری ایران