غذاهای سنتی بروجردی ها

● کباب بروجرد:
کباب بروجرد به لحاظ کیفیت، یکی از بهترین کبابهای ایران است. علت این امر استفاده از گوشت مرغوب و دقت کباب پزها و مشتریان است. کباب بروجرد مشتمل بر انواع کباب برگ، کوبیده و چنجه است که بویژه کباب کوبیده بروجرد بسیار خوشمزه است. کباب بروجرد همراه با نان سنگک، دوغ محلی و سبزیجات ارائه می شود و چنانچه آن را از غذاخوری های معتبر تهیه کنید خاطره آن برای همیشه با شما می ماند.
● آش ترخینه:
ترخینه مخلوطی از گندم و دوغ است که خشک شده و در بازارهای شهرهای غربی ایران فروخته می شود. ترخینه بروجرد از کیفیت بالایی برخوردار است و آش ترخینه بروجرد نیز بسیار گواراست.
● گده ترخینه:
شبیه آش ترخینه است به همراه شکمبه گوسفند و گاو (سیرابی و شیردان).
▪ آش ماسوا:
▪ آش دوغ:
▪ شام کباب:
▪ دلمه برگ انگور:
▪ حلیم گندم:
▪ آش بادمجان:
▪ گوشتاب:
▪ خورش کنگر:
▪ ماست و کنگر:
▪ ماست و اسفناج:
▪ شیربرنج:
▪ آش ورکواز:
▪ آش همه تره ای:
▪ حلواجات: حلوا ارده، ارده شیره، حلوا مغزی، حلوا شکری، ترحلوا
● شیره: شیره انگور ناحیه بروجرد و ملایر معروف است. شیره در تهیه انواع شیرینی ها کاربرد دارد. برف و شیره نوعی دسر زمستانی است که به هنگام بارش برف و با آمیختن شیره و برف تازه تهیه می شود.
● کلوچه بروجردی: کلوچه بروجردی معروف به کلوچه قندی نوعی شیرینی بسیار خوشمزه است که با آرد گندم، رنگهای طبیعی، مغز بادام و روغن حیوانی تهیه می شود. کلوچه قندی بروجرد کیفیت بالایی دارد و یکی از بهترین سوغاتی های خوراکی بروجرد است. اگر نوروز در بروجرد باشید می توانید این کلوچه خوشمزه را در خانه بسیاری از بروجردی ها پیدا کنید.
● سمنوی بروجرد: سمنو یک خوراکی شیرین ایرانی است که از جوانه گندم تهیه می شود و یکی از عناصر اصلی سفره هفت سین نوروز ایرانی هاست. بروجردیها در تهیه سمنو مهارت ویژه دارند و سمنوی بروجرد از کیفیت بالا و طعم و رنگ مطبوعی برخوردار است. معمولا با شروع اسفند بسیاری خانواده ها اقدام به رویاندن جوانه های گندم می کنند و سپس در یکی دو هفته آخر سال شروع به پختن سمنو می کنند. تهیه سمنو و فروش آن، یکی از مشاغل رایج در بروجرد در هفته های آخر سال است و تعدادی از خانواده ها بطور سنتی این حرفه موقت را هر ساله ادامه می دهند. روش تهیه سمنو: سمنو در دو مرحله تهیه می شود: یک – رویاندن جوانه گندم و تهیه شیره؛ دو – پختن سمنو.
▪ تهیه شیره سمنو. برای به دست آوردن شیره گندم، بسته به اندازه، آن را در لانجین (تاغار سفالی)، دیگ یا كاسه ای ریخته و با آب (ترجیحا آب باران) خیس می كنند و دو سه روزی آن را در همین حالت رها می کنند تا کاملا گندم خیس بخورد. پس از آن ، دانه های خیس خورده را در پارچه تمیزی می ریزند و می پیچند و چند روزی در همین وضعیت رها می کنند تا دانه های گندم کاملا جوانه بزند. سپس گندم جوانه زده را در سینی های بزرگی می ریزند و می گسترند تا جوانه ها بلند تر شوند. معمولا برای جلوگیری از گرد و غبار و نگهداری رطوبت، پارچه نازكی را روی سینی می كشند و هر روز كمی آب به آن می پاشند. با پیدا شدن سفیدی در جوانه‌ها، مرحله کاشت چوانه به پایان می رسد. سپس جوانه ها را از سینی بیرون می آورند و در ظرف دیگری با آب فراوان می شویند تا گرد و غبار و بوی نامطبوع آن زدوده شود. پیش از آنكه این جوانه ها خشک شوند آنها را در هاونهای بزرگ و کوچک می كوبند تا له شوند و سپس این تفاله ها را در پارچه پاكیزه ای ریخته و می پیچند و با فشارشیره آن را در چند مرحله می گیرند . شیره به دست آمده با مقداری آرد گندم و آب مخلوط می شود و به این ترتیب خمیر مایه سمنو برای پختن آماده می شود.
▪ پختن سمنو. برای پختن سمنو اجاق و دیگ بزرگی تهیه می شود و شیره سمنو که از قبل آماده شده در آن ریخته می شود. با تاریک شدن هوا، حاضران شروع به روشن کردن آتش و گرم کردن شیره می کنند. ممکن است این مرحله با ذکر صلوات و یا نذر کردن توسط حاضران همراه باشد. پختن سمنو به پختن رب گوجه شبیه است و با داغ شدن شیره و غل زدن آن، باید به مدت چند ساعت کاملا مراقب آن بود و با به هم زدن مرتب آن، مانع از ته گرفتن و یا تغییر رنگ و بوی آن شد. سمنوی مرغوب و تازه معمولا شکلاتی رنگ است. با پخته شدن کامل سمنو، شعله آتش را کم کرده و با ذغال موجود دیگ سمنو را گرم نگه می دارند تا سمنو دم بکشد یا به اصطلاح جا بیفتند.
▪ کاک بروجردی
▪ نان برنجی
▪ نان شیرمال
▪ نان قندی
▪ نان بربری
▪ نان گوشه ای
▪ نان کلوا

منبع : سایت بروجرد