خصوصیات شهر سالم

رشد سریع جمعیت شهرها به دلیل نرخ بالای موالید و مهاجرت به همان نسبت مصرف منابع در آنها و انتشارآلودگی از آنها را افزایش داده و امروزه نه تنها تعادل اقتصادی و اجتماعی درون شهرها را برهم زده است بلکه موجب عدم تعادل اکولوژیک منطقه ای که در آن قرار گرفته اند نیز شده و عرصه های طبیعی را روزبه روز بیشتر بر زیستمندان آن تنگ کرده است. این امر درست خلاف اصول توسعه پایدار برای شهرها و محیط زیست می باشد. لذا برای دستیابی به توسعه متوازن و پایدار شهرها و محیط زیست در درازمدت، نیاز به بازنگری روابط موجود بین اجزاء سیستم های درون شهر، شهر با محیط زیست خود، شهر با سایر شهرها و مناطق جهان می باشد.
شهرها بستری برای توسعه راهبردهای کلانی هستند که از آن طریق می توان بهداشت و سلامتی را ارتقاء بخشید و روابط و تعاملات انسانی را بهبود و ترمیم نمود.
علم اکولوژی نیز در شهرها، به خصوص شهرهای بزرگ، حیات پدیده های طبیعی را در ارتباط با تکنولوژی و تمدن بشری و محیط زیست انسانی تجزیه و تحلیل می کند. اکولوژی شهری به عنوان برنامه عملی به نحوه برخورد با زمین، گیاهان، جانوران و به خصوص با آب موجود در شهر می پردازد. اینکه در مصرف مواهب طبیعی صرفه جویی کنیم، مسئولانه و همراه با وسواس به زمین حاصلخیز شهری، به آب مشروب و گوارا، به گیاهان و جانوران که ساکنان اصلی و قدیمی شهر بوده اند بنگریم و به وضع قوانین عادلانه برای همزیستی با آنها بپردازیم، کاملا ضروری به نظر می رسد. در تعریف شهر سالم نظریات متعددی آمده است و از آن جمله می توان به این تعریف اشاره داشت؛ شهر سالم شهری را گویند که در وهله نخست بستر و امکانات زندگی را برای انسان، حیوان و گیاه مهیا سازد. چنین شهری باید بتواند شرایط بقاء و ادامه حیات خود را در اختیار داشته باشد.

حسین جعفریان
کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری

منبع : روزنامه کیهان