فریاد آزادی - Cry Freedom

سال تولید : ۱۹۸۷
کشور تولیدکننده : انگلستان
محصول : ریچارد آتن‌بارو
کارگردان : آتن‌بارو
فیلمنامه‌نویس : جان بریلی.
فیلمبردار : رانی تیلر
آهنگساز(موسیقی متن) : جرج فنتن و جوناس گوآنگوآ.
هنرپیشگان : کوین کلاین، پنه‌لوپی ویلتن، دنزل واشینگتن، جان هارگریوز، الک مکاون، کوین مک‌نالی، زیکس موک، ایان ریچاردسن، جوزف سایمن، تیموتی وست و مایلز آندرسن.
نوع فیلم : رنگی، ۱۵۸ دقیقه.


وقتی «دانلد وودز» (کلاین)، سردبیر نشریه «ایست‌لندن دیلی دیسپچ» در مقاله‌ای از «استیو بیکو» (واشینگتن) - مبارز سیاه‌پوست و یکی از عناصر فعال سازمان دانشجویان آفریقای‌جنوبی - انتقاد می‌کند، زن سیاه‌پوست جوانی، «دکتر رامفل» (سایمن) با عصبانیت به دیدارش می‌آید و اصرار می‌کند که برای شناختن «بیکو» به دیدنش برود. «بیکو» به شهر دورافتاده کینگ ویلیامز تاون تبعید شده، ولی وقتی «وودز» به دیدنش می‌رود، از چنگ محافظان می‌گریزد و او را با خود به یک درمانگاه روستائی و شهرکی سیاه‌پوست‌نشین می‌برد تا شرایط سخت زندگی سیاه‌پوستان را در آفریقای‌جنوبی ببیند. «وودز» که تحت تأثیر عقاید «بیکو» قرار گرفته، به ویران کردن مرکز انجن سیاه‌پوستان به دست سفیدپوستان (از جمله نیروهای پلیس) انتقاد می‌کند و بارها مورد تهدید پلیس قرار می‌گیرد. وقتی پلیس مدعی می‌شود که یکی‌شان در زندان خودش را دار زده است. تابستان 1977. «بیکو» تلاش می‌کند تا برای سخنرانی در یک میتینگ دانشجویان به کیپ تاون برود، ولی در راه دستگیر می‌شود. در زندان می‌میرد و پلیس اعلام می‌کند مرگ او بر اثر اعتصاب غذا بوده است. اما «وودز» و دو نفر از همکارانش با دسترسی به جسد «بیکو»، عکس‌هائی می‌گیرند که نشان دهنده جراحت‌های بی‌شمار است. «وودز» تلاش می‌کند تا به پرونده مرگ «بیکو» رسیدگی شود، و وقتی می‌خواهد برای سخنرانی به آمریکا بورد، آنجا کتابی درباره «بیکو» می‌نویسد، ولی در می‌یابد که برای چاپش باید از کشور خارج شود. همسرش، «وندی» (ویلتن)، میلی به رفتن ندارد. ولی با تدام مزاحمت‌های پلیس، او هم راضی می‌شود و «وودز» سفری طولانی و پُرمخاطره را به سوی مرز لسوتر آغاز می‌کند. سرانجام به سلامت از مرز عبور می‌کند و «وندی» و فرزندان‌شان هم به او می‌پیوندند. با وجود تهدیدهای بعدی دولت آفریقای‌جنوبی که می‌خواهد هواپیمای‌شان را با ضد هوائی بزند، آنان به سلامت به سوی انگلستان پرواز می‌کنند.
* فریاد آزادی ملغمه‌ای است تا تماشاگران با سلیقه‌های متفاوت بتوانند هرآنچه را که دوست دارند در آن پیدا کنند؛ ملغمه‌ای از فیلم‌های ملودرام خانوادگی، حادثه‌ای، تعقیب و گریزی، خبرنگاری، حماسی معاصر و سیاسی. اما از جنبه سیاسی، یک فیلم «مترقی» به‌شمار نمی‌آید، چرا که بیشتر درباره «وودز» است تا «بیکو» و بیشتر درباره تحویل فکری یک روزنامه‌نگار سفیدپوست است تا مبارزات یک انقلابی سیاه‌پوست. با این همه، فارغ‌ از ضعف‌های فیلم، و البته آتن‌بارو، بازی‌های واشینگتن و کلاین نظرها را جلب می‌کند.