نبرد مرگبار - Mortal Kombat

سال تولید : ۱۹۹۵
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : لارنس کاسانوف و لاری ایپلیان.
کارگردان : پل آندرسن
فیلمنامه‌نویس : کوین درونی، برمبنای بازی‌های ویدئوئی خلق شده توسط اد بون و جان توبایس.
فیلمبردار : جان ر. لیونتی.
آهنگساز(موسیقی متن) : جرج ا. کلینتن.
هنرپیشگان : کریستوفر لامبر، رابین شو، لیندن اشبی، بریجت ویلسن، کاری هیرویوکی تاگاوا و تالیسا سوتو.
نوع فیلم : رنگی.
صدا : ۱۰۱ دقیقه.


"جانی کیج" (اشبی)، قهرمان ورزش‌های رزمی و بازیگر سینما از سوی "شانگ تسونگ" (تاگاوا)، صاحب و مدیر یک مرکز آموزش فنون رزمی در یک جزیره دورافتاده در چین که دارای قدرت‌های ماوراءالطبیعه است، برای یک مبارزه نهائی دعوت می‌شود. در عین حال او از "لیوکانگ" (شو)، که "شانگ" قبلاً برادر او را در یک مبارزه کشته است و از دختری به‌نام "سونیا" (ویلسن) که او هم از بزرگ‌ترین قهرمانان کاراته است، برای مبارزه دعوت کرده است. همه در موعد مقرر به محل می‌رسند. نبردها آغاز می‌شود، اما قهرمانان اصلی تک‌تک در مبارزه شکست می‌خورند. آخرین قهرمان "شانک"، "گورو"، یک غول چهار دست است که او هم در مبارزه شکست می‌خورد. "جانی"، "لیو" و "سونیا" با کمک هم سرانجام "شانگ" را شکست می‌دهند و باعث آزادی بسیاری از کسانی می‌شوند که در طلسم او در بند کشیده شده بودند.
٭ یکی دیگر از تولیدات سال ۱۹۹۵ که برمبنای بازی‌های کامپیوتری معروف روز ساخته شده است، می‌کوشد تا قصه‌ای پررمز و راز از ترکیب پس زمینه‌ای از قصه‌های حکمت‌آموز و عرفان شرق را با قصه‌ای پررمز و راز از ترکیب پس‌زمینه‌ای از قصه‌های حکمت‌آموز و عرفان شرق را با قصه گوئی بسیار ساده "نوع" فیلم‌های رزمی درهم بیامیزد. اما آن‌چه در انتها باقی می‌ماند ـ و اتفاقاً جذاب هم هست ـ یک رشته مبارزه تن به تن، دو به یک، سه نفر با هم و انواع دیگر مبارزه‌‌های رزمی با فنون مختلف در یک پس‌زمینه فانتزی، درست شبیه خود بازی کامپیوتری اصلی است. پس تماشاگر با یک غار یا جزیره فرضی روبه‌رو است با انواع و اقسام خطرهائی که انتظارش را می‌کشد و یک رشته بزن بزن با فنون ورزش‌های رزمی شرقی آسیا. همین. تنها اشکال کار این است که کارگردان ـ برعکس سنت رایج این گونه فیلم‌ها، از "اژدها"های دوره بروس‌لی گرفته تا انواع فیلم‌های جکی‌چان و چاک نوریس ـ صحنه‌های مبارزه را یا از زوایائی درشت کار را اجرا می‌کند که نه جذابیت دارد و نه به درستی قابل دیدن است. در تمام طول تماشای فیلم، بیشتر یاد و خاطره همان "اژدها"های بروس‌لی در ذهن‌ها هست، که حتی مبارزه‌ها را با حرکت آهسته نشان می‌داد، تا اعجاز سینما بیشتر به رخ کشیده شود.