شایعات کامپیوتری

برای بسیاری از مردم جهان، كامپیوتر هنوز یك معماست. آغاز این معما از همان روزهای اولیه بوجود آمدن این پدیده شروع می‌شود. زمانی كه تنها عده‌ای حرفه‌ای آن را می‌فهمیدند و شاید نمی‌خواستند دامنه‌ی این دانشِ اختصاصی فراتر رفته و كاربران بیشتری را در بر بگیرد. اما در هر صورت در طی این ۲۰ سال اخیر سازندگان نرم‌افزار و سخت‌افزار، تمام تلاش‌شان این بوده كه با استفاده از پیام‌های خطا، رابط‌های نرم‌افزاریِ بیشتر و حتی با برچسب زدن بر روی سیم‌‌هایی كه وارد كامپیوتر می‌شوند، آن را برای كاربرانِ عادی قابل فهم‌تر سازند.
با وجود همه‌ی تلاش‌‌هایی كه برای فهم بهتر كامپیوتر صورت گرفته، اما هنوز قسمت‌هایی وجود دارند كه بسیار تخصصی بوده و تنها افراد حرفه‌ای به آن وارد هستند و در اصل چون اطلاعات كاربران عادی در مورد این بخش‌ها بسیار كم است، حرف و حدیث‌های موجود در حول و حوش آنها نیز بیش از سایر قسمت‌ها می‌باشد.
در این مقاله سعی می‌كنیم به برخی از تصورات موجود درباره‌ی سخت‌افزارها، نرم‌افزارها و اینترنت اشاره كرده و سؤالات تردیدآمیزی را كه در این خصوص وجود دارند، پاسخ دهیم. درستی یا نادرستی مطالبی كه در مورد كامپیوتر شنیده‌اید می‌تواند در استفاده‌ی بهتر از آن شما را كمك كند. در ضمن توصیه می‌كنیم هر چیز واهمه‌انگیزی را كه درباره‌ی كامپیوتر می‌شنوید، باور نكرده و همواره با افزایش سطح علمی و آگاهی‌اتان خود را برای مقابله با هر شایعه‌ای آماده كنید.
● شایعات سخت‌افزاری
▪ آیا برای این كه كامپیوتر دیرتر خراب شود باید آن را در تمام مدت روز روشن نگه داشت؟
اگرچه چنین تصوری در ابتدا مضحك به نظر می‌رسد اما بسیاری از كاربران چنین روشی را دنبال می‌كنند و در تمام مدت استفاده از كامپیوتر آن را روشن می‌گذارند بدون توجه به این موضوع كه تمام اجزای داخل كامپیوتر الكتریسته مصرف می‌كنند. برای مثال یك مانیتور معمولی در هر ساعت ۱۳۰ وات برق مصرف می‌كند. اگر این مانیتور ۱۰ ساعت روشن بماند در طول ۲۵۰روز چیزی حدود ۳۲۵ كیلووات برق مصرف خواهد كرد.
بسیاری فكر می‌كنند روشن و خاموش كردن كامپیوتر از عمر آن می‌كاهد، در صورتی كه چنین نیست. برای مثال درایو دیسك‌سخت را در نظر بگیرید. اكثر مردم فكر می‌كنند اگر سیستمی زیاد راه‌اندازی شود، درایو دیسك‌سخت آن خراب می‌شود. در صورتی كه این تصور غلطی است. آقای Richard Van Dyke رییس‌ بخش مهندسی شركت Maxtor در این باره چنین می‌گوید: «اكثر شركت‌هایی كه درایودیسك سخت تولید می‌كنند پس از هر سری تولید، نمونه‌هایی از درایو را آزمایش كرده و چیزی حدود هزار بار آن را روشن و خاموش می‌كنند. نتایج این آزمایش‌ها نشان می‌دهند كه یكی دوبار خاموش كردن سیستم در طول روز هیچ ضرری برای آن نخواهد داشت. پس روشن نگه داشتن كامپیوتر در طولِ روز باعث مصرف زیاد جریان الكتریسته شده و هیچ سود دیگری ندارد».
▪ آیا ارزانتر و آسانتر نیست كه اجزای یك كامپیوتر را جداجدا خریداری كرده و سپس خودمان آن را سر هم كنیم؟
این كار چندان هم آسان نیست. برای انجام چنین عملی، شما به اطلاعاتی درباره‌ی روابط موجود بین اجزای سخت‌افزاری كامپیوتر نیاز دارید. یعنی شما باید بدانید كه كدام یك از اجزا داخلی با یكدیگر سازگارند. برای مثال در یك برد اصلی، شیاری برای قرار گرفتن CPU وجود دارد كه می‌تواند از نوع Slot۱ , Socket۷ و Socket ۳۷۰ باشد. اگر شما ندانید كه هر یك از این شیارها چه ویژگی‌هایی دارند به این ترتیب در انتخاب یك CPU كه بتواند با برد اصلی‌اتان سازگاری داشته و كار كند دچار مشكل خواهید شد. علاوه بر این، سر هم كردن یك كامپیوتر به مهارت فنی زیادی نیاز دارد. چرا كه شما مجبور خواهید بود در یك جای تنگ با یك سری پیچ و اتصال‌سازِ(Jumper) ریز، كار كنید. همچنین لازم است كه كاملاً به مهارت خود اعتماد داشته باشید. چون وقتی می‌خواهید بعضی از اجزا را جاگذاری كنید باید بدانید كه چه مقدار باید آن را فشار دهید تا آن قسمت نشكند.
از طرفی هزینه سرهم كردن یك كامپیوتر معمولا‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌"بیشتر از خریداری یك سیستم بسته شده است. چون شما اجزا را به صورت تك‌تك خریداری می‌كنید و خرید انبوه ندارید نمی‌توانید از تخفیف لازم برخوردار شوید. اما شركت‌هایی كه كارشان سرهم‌كردن كامپیوتر و فروش آن است می‌توانند از كارخانجات تولید كننده تخفیف گرفته و در نتیجه كامپیوتر‌هایشان ارزانتر تمام می‌شود. شما برای سرهم كردن یك كامپیوتر لازم است كه اجزایی مانند درایودیسك سخت،دیسك‌درایو، حافظه، پردازشگر، مانیتور، سیستم‌عامل، صفحه‌كلید، ما‌وس، برد اصلی، درایودیسكت، مودم، Case و سایر اجزای دیگر را خریداری كنید. یك چنین كامپیوتری برای شما گران تمام می‌شود. یك كامپیوتر آماده و خوب با ماركی شناخته شده چیزی حدود ۰۰۰/۶۵۰ تومان است در حالی كه هزینه بكار رفته در یك كامپیوتر سرهم‌بندی شده، حدوداً ۳ برابر می‌شود.
البته سرهم كردن یك كامپیوتر و تهیه‌ی اجزای داخلی آن توسط خودتان فوایدی نیز دارد؛ از جمله این كه دقیقاً چیزی را كه می‌خواهید، می‌خرید گرچه بعضی از شركت‌ها نیز وجود دارند كه به شما اجازه می‌هند كامپیوتر دلخواه‌تان را خودتان سفارش دهید. در میان این شركت‌ها می‌توان به Gateway و Dell اشاره كرد. برای تهیه كامپیوتر از این شركت‌ها فقط كافی است كه مدل و نوع هر جزء‌تان را تعیین كنید، پس از یك هفته كامپیوتر دلخواهتان سر هم‌بندی شده به شما تحویل داده می‌شود.
▪ آیا می‌توان با دستكاری كردن CPU سرعت آن را افزایش داد؟
برخی تصورمی‌كنند كه با زیاد كردن سرعت یك CPU می‌توانند بدون پرداخت مبلغی سرعت پردازش داده‌‌ها را افزایش دهند، غافل از این كه این عمل بیشتر می‌تواند موجب بد كار كردن سیستم ‌گردد.
منظور از افزایش سرعتCPU، دستكاری كردن آن به نحوی است كه سرعت آن بیشتر از سرعت اعلام شده توسط كارخانه‌ی تولیدكننده گردد. برای مثال با تنظیم مجدد اتصال‌سازهای (Jumpers) موجود بر روی یك پردازشگر Mhz۷۰۰ مدل Athlon می‌توان سرعت آن را به Mhz۸۰۰ رساند و علت این كه می‌توان با تنظیم اتصال‌سازها سرعت را كمی افزایش داد این است كه تولیدكنندگان پردازشگر معمولاً سرعتی كمتر از سرعت نهایی یك تراشه را برای آن اعلام می‌كنند. در اصل از نظر فنی هیچ مشكلی در ارتباط با افزایش سرعت پردازشگر نباید رخ دهد و البته افراد حرفه‌ای و وارد می‌توانند این كار را انجام دهند.
اما اگر شما به عنوان یك كاربر معمولی بخواهید چنین كاری بكنید در حقیقت سیستم خود را در معرض خطر قرار داده و امكان دارد آن را دچار مشكلات فنی بیشماری نمایید. همچنین با این عمل پردازشگرتان گارانتی خود را نیز از دست می‌دهد و در پایان شما به خاطر كمی افزایش سرعت با پردازشگری مواجه خواهید بود كه كار نمی‌كند و راهی برای تعمیر آن هم وجود ندارد.
از افزایش سرعت یك پردازشگر استفاده‌های ناجور نیز به عمل می‌آید از جمله این كه برخی سرعت یك پردازشگر را افزایش داده و آن را به عنوان یك پردازشگر سرعت بالا به فروش می‌رسانند كه البته این امر غیر قانونی است. برای اطمینان از این كه پردازشگرتان به آن دسته از CPU هایی كه سرعتشان را دستكاری كرده‌اند تعلق نداشته باشد بهترین كار خرید سخت‌افزار از فروشگاه‌های مجاز و معتبر است.
گفته می‌شود كه اگر مقدار RAM از یك حد معینی بیشتر شود، عملكرد ویندوز دچار مشكل می‌گردد.▪ آیا چنین چیزی صحت دارد؟
این موضوع به سال ۱۳۷۴ بر می‌گردد. زمانی كه شركت Microsoft ویندوز ۹۵ را به بازار ارایه كرد و شركت Intel هم دو نوع مجموعه تراشه(Chipsets) را تولید نمود. این مجموعه تراشه‌ها عبارت بودند از ۴۳۰TX و ۴۳۰VX . این مجموعه تراشه‌ها محصولات خوبی بودند و پردازشگرهای Pentium را پشتیبانی می‌كردند، اما نقطه ضعف‌هایی نیز داشتند. یكی از این نقاط ضعف این بود كه حافظه‌ی L۲مرتبط با این مجموعه تراشه‌ها تنها قادر به شناسایی MB ۶۴ اول از حافظه‌ی سیستم بود.
بسیاری از كاربران با شنیدن این موضوع اشتباهاً این نتیجه‌گیری را كردند كه «عملكرد ویندوز هنگامی كه حافظه از حد معینی بیشتر شود دچار اختلال می‌گردد». در حالی كه چنین نتیجه‌گیری اصلاً درست نبود. چون تنها حافظه‌ی L۲ با این مشكل روبرو بود و سایر اجزای سیستم‌ چنین مشكلی نداشتند. در حقیقت چنین سیستم‌هایی نیز مانند سایر سیستم‌ها قادرند همانقدر از حافظه كه سیستم‌عامل‌شان می‌تواند پشتیبانی كند را دارا باشند. برای مثال ویندوز x۹ می‌تواند GB۲ از RAM را پشتیبانی كند.
البته وقتی حافظه‌ی L۲ به بازیابی داده‌ها از MB۶۴ اول می‌پردازد، سرعت آن خیلی بیشتر از زمانی است كه پردازشگر اطلاعات را از حافظه‌ای كه بعد از MB۶۴ اول قرار دارد بازیابی می‌كند. در هر صورت سرعت بازیابی اطلاعات توسط حافظه‌ی L۲ و پردازشگر از سرعت دستیابی اطلاعات از طریق حافظه‌ی مجازی بیشتر می‌باشد. سیستم از حافظه‌ی مجازی وقتی استفاده می‌كند كه خارج از حافظه‌ی اصلی اجرا شود.
برای پردازشگر دستیابی به حافظه‌ی مجازی كه بر روی درایو دیسك سخت قرار دارد، زمان بیشتری می‌برد تا دستیابی به حافظه‌ی موجود بر روی برد اصلی می‌توان با افزایش مقدار حافظه از اتكا پردازشگر به حافظه‌ی مجازی كاست. البته محدودیت‌ حافظه‌ی MB۶۴ شامل سیستم‌های امروزی نمی‌شود. اما در هر صورت همواره بهترین كار برای شما نصب حافظه به اندازه‌ای است كه برنامه‌های كاربردیتان به آن نیاز دارند. این مقدار حافظه‌ برای كاربران مختلف فرق می‌كند و معمولاً از MB۳۲ تا MB۱۲۸ می‌باشد.
▪ آیا ویروس می‌تواند باعث خرابی درایو دیسك‌سخت شود؟
شما می‌دانید كه ویروس‌ها می‌توانند موجب حذف و خرابی فایل‌های ذخیره شده بر روی درایو دیسك سخت شده و حتی ساختار سازمان‌یافته‌ی آن را تغییر دهند و به این ترتیب دسترسی به داده‌ها را دچار اختلال نمایند. اما آیا واقعاً می‌توانند از نظر فیزیكی باعث خرابی درایو دیسك‌سخت‌ شوند؟ چنین چیزی خیلی بعید به نظر می‌رسد؛ در حقیقت تاكنون كه این اتفاق نیافتاده است. حتی اگر ویروسی موجب شود كه درایو دیسك‌سخت بر روی یك بخش (سكتور) بارها بنویسد، چنین به نظر می‌رسد كه شاید این بخش دچار خرابی شود اما این احتمال بسیار غیر ممكن می‌باشد.
چرا كه درایوهای دیسك‌سخت به گونه‌ای طراحی شده‌اند كه می‌توان میلیون‌ها بار بر روی آنها نوشت. مهمترین چیزی كه در مورد ویروس‌ها باید به خاطر داشت این است كه آنها به داده‌ها حمله می‌كنند و با سخت‌افزار كاری ندارند. حتی وقتی كه ویروسی به درایو دیسك‌سخت حمله كرده وساختار منظم آن را مختل می‌نماید و یا تنظیمات اصلی سیستم‌عامل را تغییر داده به نحوی كه دیگر نمی‌توان به داده‌ها دسترسی پیدا كرد و یا كامپیوتر را راه‌اندازی نمود، باز هم این نرم‌افزار است كه مورد هجوم و حمله واقع شده است. نه سخت‌افزار. برای مقابله با ویروس‌‌ها تنها راه‌حل، استفاده از نرم‌افزار ضد ویروس مناسب با ویروس وارد شده می‌باشد.
▪ هر چند وقت یكبار باید برنامه‌های كمكی كه برای نگهداری از دیسك هستند مانند Def-ragmenter را اجرا كرد؟
اگر شما به طور مرتب برنامه‌هایی مانند Scandisk و Disk Defragmenter را اجرا می‌كنید دلیلی ندارد كه برای آن برنامه‌ریزی كنید و در ضمن دفعات اجرای چنین برنامه‌هایی به میزان و نحوه‌ی استفاده از كامپیوتر بستگی دارد. برای روشن‌تر شدن مطلب، یك ماشین را در نظر بگیرید؛ اگر شما فقط در سطح شهر رانندگی می‌كنید و دائماً مجبورید ماشین را روشن و خاموش كرده و یا ترمز كنید در آن صورت بعد از هر ۲۵۰۰ مایلی كه رانندگی كردید باید به تعویض روغن و فیلتر ماشین اقدام نمایید.
اما اگر بیشتر در بزرگراه رانندگی می‌كنید و مدت رانندگی‌تان نیز طولانی است در آن صورت بعد از هر ۳۵۰۰ یا ۴۰۰۰ مایل باید روغن و فیلتر را تعوض كنید. نگهداری از كامپیوتر نیز به همین نحو است. اگر شما از كامپیوترتان زیاد كار می‌كشید یعنی مكررا‌"به نصب و یا حذف برنامه‌های كاربردی و یا گرفتن و بارگذاری كردن تعداد زیادی فایل از اینترنت می‌پردازید در آن صورت ‌باید برای نگهداری از درایو ‌دیسك‌سخت برنامه‌ای نیز داشته باشید. اما اگر از كامپیوترتان تنها برای یكسری امور جزیی مانند بررسی پیغام‌های e-mail و یا آگاهی از وضعیت دسته چك‌تان استفاده كنید،در آن صورت می‌توانید فواصل اجرای برنامه‌های نگهداری‌كننده‌ی دیسك را طولانی‌تر نمایید. برای مثال برنامه‌ی Scandisk را ماهی یكبار و Disk Defragmenter را سالی دوبار اجرا نمایید.
▪ آیا همیشه یك مگابایت برابر است با ۱۰۴۸۵۷۶ بایت ؟
این محاسبه درست است مگر وقتی كه بخواهیم ظرفیت درایو دیسك سخت را اندازه‌ بگیریم. چون در صنایع مربوط به درایو دیسك‌سخت از سیستم ‌اندازه‌گیری ویژه‌ای استفاده می‌شود كه یك مگابایت را برابر با یك میلیون بایت محاسبه می‌كند. اگر چه دو عدد ۱۰۴۸۵۷۶ و یك میلیون بایت از نظر مقدار با یكدیگر فرق می‌كنند اما چون بر اساس دو سیستم اندازه‌گیری متفاوت بیان شده‌اند در اصل یكی هستند. با مثالی می‌توان این موضوع را توضیح داد: همه می‌دانیم كه نقطه‌ی انجماد آب ۳۲ درجه‌ی فارنهایت و صفر درجه‌ی سیلسیوس است و با وجود این كه این دو درجه از نظرظاهری با یكدیگر فرق می‌كنند اما در اصل بیانگر یك دما هستند. در مورد ظرفیت درایو دیسك سخت نیز به همین نحومی‌باشد یعنی دو عدد ۱۰۴۸۵۷۶ بایت و یك میلیون بایت معرف یك ظرفیت هستند كه در دو سیستم مختلف اندازه‌گیری شده‌اند.
چنین تفاوتی كه البته تولیدكنندگان درایو دیسك‌سخت درباره‌ی آن چیزی نمی‌گویند، موجب می‌شود كه معمولاً ظرفیت درایو دیسك‌سخت همواره كمتر از چیزی باشد كه برای آن اعلام گشته است. برای محاسبه‌ی ظرفیت واقعی درایو دیسك‌سخت‌تان به ترتیب زیر عمل كنید: ظرفیت درایو دیسك‌سخت كه بر حسب گیگابایت است را بر عدد تقسیم كنید تا ظرفیت واقعی درایوتان برحسب گیگابایت به دست آید.
▪ آیا این درست كه همواره به حافظه و یا فضای ذخیره سازی بیشتر نیاز است وهیچ‌گاه نمی‌توان به یك حد معینی از آنها اكتفا كرد؟
چنین سخنان اغراق‌آمیزی معمولاً از جانب فروشندگان كامپیوتر و یا افرادی است كه می‌خواهند به داشتن اطلاعات زیاد در خصوص فن‌آوری تظاهر كنند. چنین سخنی مانند این است كه به شما بگویند هیچ وقت پول كافی نخواهید داشت. البته ما هیچ وقت از پول سیر نمی‌شویم اما دلهره‌ی این را كه پولمان كم باشد هم نداریم. با افزایش به حافظه و یا فضای ذخیره‌سازی نهایتاً به جایی می‌رسید كه بیشتر از آن حد برایتان كاربردی ندارد. این حد برای اكثر كاربران مقدار ۱۲۸ مگابایت RAM و GB۲۰ درایو دیسك‌سخت است.
یك PC با چنین حافظه و فضای ذخیره‌سازی می‌تواند از هر گونه برنامه‌ی كاربردی و یا مجموعه داده پشتیبانی كند. علاوه بر این برای داشتن این مقدار حافظه و فضای ذخیره‌سازی نیازی به ارتقاء سایر بخش‌های سخت‌افزاری نیست و تنها باید هزینه‌ای حدود ۰۰۰/۴۰۰ تومان را تقبل كنید. یك چنین حافظه‌ و فضای ذخیره‌سازی را معمولاً افرادی بكار می‌برند كه كارهای گرافیكی بسیار زیادی انجام می‌دهند و یا بازی‌های فراوانی را بر روی درایو‌دیسك‌سختشان ذخیره می‌كنند كه تعداد این افراد بسیار كم است.
▪ اگر CD در داخل درایو CD-ROM برای مدت زیادی باقی بماند و پس از استفاده از آن خارج نگردد ، صدمه‌ای به درایو وارد می‌شود؟
چنین كاری را تنها با یك دیسك‌نوری (Optical Disk) و یا یك دیسك‌ ویدیویی دیجیتال(DVD) می‌توان انجام داد و در مورد سایر رسانه‌های ذخیره‌سازی همواره باید بعد از مصرف آنها را از درایوشان خارج نمود.
برای مثال وقتی یك دیسكت را در درایو فلاپی رها كنید، چون درپوش (شاتر) دیسكت وقتی كه در داخل درایو است باز می‌باشد امكان دارد كه قسمت مغناطیسی و یا حتی رابط‌های الكترومغناطیسی آن به گرد و غبار آلوده گردند كه همین امر می‌تواند موجب خرابی داده‌های ذخیره‌شده بر روی دیسك شود. همین موضوع می‌تواند در مورد دیسك‌های LS-۱۲۰، دیسك Zip و دیگر رسانه‌های ذخیره‌سازی كه دارای درپوش (شاتر) هستند صادق باشد. بهترین كار این است كه دیسك‌های مغناطیسی‌اتان را وقتی از آنها استفاده نمی‌شود در یك قفسه‌ی پلاستیكی نگهداری كنید.