ظهور عمیق تخیل و تجربیات با آموزش فن نویسندگی

لئونارد بیشاپ با چاپ پنجمین کتاب خود در زمینه داستان‌نویسی سعی در نفی نظر برخی از نویسندگان که داستان‌نویسی را قریحه ذاتی محض می دانند وتحت هیچ شرایطی اکتسابی بودن آن را نمی‌پذیرند داشته و برای اثبات ادعایش از ساده‌ترین و بدیهی‌ترین دلیل، یعنی زندگیش استفاده می‌کند. از پستی و بلندی زندگی‌اش که با تنگدستی و بد بیاری عجین شده بود، تا شخصیت عبوس، افسرده، همیشه خشمگین و نیمه باسوادی که به ندرت و به زحمت روزنامه می‌خواند.
توصیف و توضیحات خود را با ثبت نام در کلاسهای نویسندگی خلاق که منجر به مقهور شدنش به دانش هنرجویان و اساتید نویسندگی چون ویلیام استایرون، ماریو پوزو، جوزف هلر، نورمن می لر، جیمز بالدوین و... تمام می‌کند. بیشاپ در مورد نویسندگان می‌گوید‌: «نویسندگان آدمهای بزرگ، استثنایی و اَبر انسان نیستند.
آنها آدمهای معمولی‌اند که آثاری بزرگ خلق کرده‌اند. تنها وجه تشابه آنها با دیگران تحمل رنج و زحمت برای تبدیل چیزهای بی‌ارزش به گنجهای گرانبهاست.» وی با نگاشتن این کتاب در حقیقت روزنه‌ای بر روی علاقمندان به داستان‌نویسی باز کرده وثابت می‌کند‌، تنها ذوق و قریحه سرنوشت‌ساز نیست‌، بلکه گاهی اوقات آموزش بر استعداد ذاتی پیشی می‌گیرد.
● معرفی کتاب
این کتاب پنجمین کتاب لئونارد بیشاپ درباره داستان‌نویسی است که طی پانزده سالی که رسماً به کسوت اصحاب کلمه درآمده، به چاپ رسیده و در اختیار علاقمندان قرار گرفته است. در این کتاب می‌توان با مثالهای روشن و بدیهی به اعماق تجربیات و تخیل دست یافت و بدون کوچک‌ترین درنگ و تاملی در عرصه نویسندگی، باکسب آموزش لازم و کاربردی کردن این یادگیری گوی سبقت را از نویسندگان دیگر ربود. لذا اثر فوق منبعی قابل رجوع برای هر اهل علم
و قلمی است. تا به واسطه تمسک به درسهای آن ضعفهای ادبی و نوشتاری حتی اندک خود را مرتفع سازند.
● طرح کلی کتاب
کتاب درسهایی درباره داستان‌نویسی به ضمیمه مصاحبه با ایزاک سینگر و جوزف هلر، همراه بخشها و عناوین پربار به آموزش داستان‌نویسی می‌پردازد. این کتاب مجموعه ۳۱۵ درس درباره داستان نویسی است که با شیوه‌های جدید و درست صحنه‌پردازی، طرح‌ریزی، شخصیت‌پردازی، استفاده از زاویه دید، درگیری و روابط بین اشخاص داستان و گفت‌وگو نویسی را با مثالهایی روشن و ساده به نویسندگان و مشتاقان داستان نویسی آموزش می‌دهد.
تا ذوق و قریحه نویسندگی نهفته در وجود هر انسانی را با آموزش صحیح فن نویسندگی تقویت و عمق تخیل و تجربیات درونی آنان را به منصهٔ ظهور برساند. چنانچه برای پرهیز از تکرار اشتباهات نویسندگان گذشته‌، خواندن چنین کتابهایی را توصیه می‌کند.
این کتاب شامل ۱۹ عنوان کلی است که هر عنوان بخشهای متعددی را درباره داستان‌نویسی در بر می‌گیرد. لئونارد بیشاپ با آوردن مثالهایی روشن از وقایع روزمره، سعی در تفهیم ساده و روان اصول و فنون داستان‌نویسی دارد. در لابه‌لای مطالب آموزنده این کتاب از نگارش صحیح، امساک به درون نگری شخصیتها و آشنایی با افکار شخصیتهای داستان سخن می‌گوید.
وی معتقد است: فقدان استعداد، مهارت، اراده یا دقت، نویسنده را از نوشتن رمان باز نمی‌دارد، بلکه وقتی به کل رمانی که می‌خواهد بنویسد فکر می‌کند، ترس وجودش را فرا می‌گیرد. در این مواقع، برای غلبه بر ترس نویسندگان، مراجعه به رمانهای دیگر را پیشنهاد می‌کند. کتاب درسهایی درباره داستان‌نویسی به آموزش ساده با مثالهای روشن می‌پردازد.
آموزش و پرورش نویسندگی، تقویت ذوق و تخیل عمیق انسانی، ابداع و فکرها، انواع روشهای ادبی، پیش آماده‌سازی در شروع کار داستان‌نویس، ساختار صحنه با صحنه‌پردازی و توصیف، شخصیت‌پردازی، فصل بندی با نقش جداسازی هر بخش در کار نویسندگی و در پایان کتاب دو مصاحبه با ایزاک سینگر و جوزف هلر برای کامل شدن این مباحث ضمیمه شده است.
کتابهای بی‌شماری در زمینه آموزش داستان نویسی و فن نویسندگی در بازار هستند ولی این کتاب با مباحث روان و سلیس خود ارتباط نزدیکی را با مخاطبان خود ایجاد کرده است . ما معتقدیم نویسندگان و تمامی اهل قلم ما با مطالعه چنین آثار گرانبهایی می‌توانند گوهر گرانبهای وجودی خود را کشف وبا آموزش فن درست داستان‌نویسی‌ عمق تخیل و تجربیات خود را به منصه ظهور برسانند.

هانیه میرزایی

منبع : سورۀ مهر