بازگشت تردیدآمیز کینگ کونگ

اوایل پاییز امسال مشخص شد كه هزینه های فیلم كینگ كونگ پیتر جكسون بیشتر از پیش بینی های قبلی است. او توافق كرده بود كه فیلم را با بودجه ۱۷۵ میلیون دلاری بسازد ولی در نهایت مدیران استودیو یونیورسال متوجه شدند كه هزینه های فیلم بیش از ۲۰۷ میلیون دلار است و مدت زمان فیلم حدود سه ساعت خواهد بود. در حالت عادی چنین اخباری می تواند باعث وحشت و هراس و حتی اقدامات ناگهانی از سوی هر استودیویی شود ولی در مورد كینگ كونگ شرایط كاملاً متفاوت بود و یونیورسال در عوض اخراج یا انتقاد از جكسون به او تبریك گفت. استیسی اسنایدر مدیر بخش فیلم استودیو یونیورسال به نشریه ورایتی گفت: ما انتظار یك فیلم طولانی را داشتیم و كینگ كونگ یك اثر درخشان است اما در پشت صحنه یونیورسال با جكسون به توافق رسید كه جبران بخش عمده این افزایش هزینه ۳۲ میلیون دلاری به دوش كارگردان باشد. با این همه به اعتقاد اكثر كارشناسان، حتی با وجود دست و دلبازی یونیورسال، كینگ كونگ همچنان یك ریسك اقتصادی محسوب می شود و سه گانه ارباب حلقه ها از جكسون حدود ۲۷۰ میلیون دلار هزینه داشت اما مسؤولان نیولاین با پیش فروش این مجموعه به توزیع كنندگان محلی در سراسر جهان بخشی از هزینه ها را جبران كردند ولی یونیورسال چنین سیاستی را در پیش گرفت و حالا با در نظر گرفتن هزینه های گزاف تبلیغات، فیلم باید فروشی معادل ۶۰۰ میلیون دلار در جهان داشته باشد تا از لحاظ اقتصادی توجیه پذیر باشد. در چنین شرایطی اسنایدر و سایر مدیران یونیورسال بیش از حد روی نام و اعتبار جكسون تكیه می كنند و قبل از هر فیلم دیگری، سرنوشت تایتانیك جیمز كامرون در گیشه را برای خود متصور می شوند؛ فیلمی كه مدت زمانش ۱۹۵ دقیقه بود، هزینه های آن از میزان برآورد شده بیشتر بود و در حین تولید مشكلات فراوانی داشت اما فروشی بالغ بر ۱‎/۸ میلیارددلار در جهان داشت.رابرت میچل تحلیلگر بازار فیلم از نشریه اسكرین اینترنشنال می گوید: گرچه همه در انتظار تكرار موفقیت سه گانه ارباب حلقه ها از سوی پیتر جكسون هستند ولی این قضیه بعید است چون ارباب حلقه ها جاذبه ای نوستالژیك برای سینما روهای قدیمی داشت ولی همین عده شاید علاقه زیادی به تماشای یك فیلم با وجود هیولایی عظیم الجثه نخواهند داشت. از سوی دیگر كینگ كونگ پیترجكسون از وجود ستاره های گیشه هم بی بهره است و در حالی كه تایتانیك بر حضور لئوناردو دی كاپریو تكیه می كرد و تام كروز بار فیلم جنگ دنیاها را در گیشه بر دوش گرفت، شخصیت اصلی فیلم جكسون یك گوریل عظیم الجثه است. به عقیده میچل فیلم كینگ كونگ در سال ۱۹۳۳ هم یك ریسك مالی بزرگ برای استودیو R.K.O محسوب می شد و درآن زمان استودیو R.K.O در شرف بازنشستگی بود و دیوید سلزنیك مدیر استودیو برای ساخت كینگ كونگ ناچار برحذف چند پروژه این استودیو بود. شخصیت اصلی نسخه قدیمی كینگ كونگ مریان كوپر بود كه از بزرگترین محققان آن دوره هالیوود محسوب می شد. او علاوه بر معلومات شخصی اش، از سفرنامه ها و كتابهای تحقیقاتی كاشفانی چون پل دوچایلو استفاده كرد و قبل از ساخت فیلم هم همراه فیلمبردارش ارنست شود ساك چند فیلم مستند از مناطق مختلف آمریكای لاتین ساخت و آن گونه كه رودی بلمر (تاریخ نویس سینما) در مستندی در سال ۱۹۹۳پیرامون كینگ كونگ می گوید كوپر حتی قصد داشت كه سكانس های جنگل را در فضای واقعی و با گوریل های واقعی از ساحل غربی آفریقا كار كند. سلزنیك، كوپر را برای نظارت بر چند كار جدید به R.K.O آورد كه از آن جمله پروژه مخلوق بود كه قرار بود قبل از كینگ كونگ ساخته شود و می توان آن را نمونه قدیمی پارك ژوراسیك تلقی كرد كه داستان جولان دایناسورها در جزیره ای در اقیانوس آرام بود. قرار بود ویلیس اوبراین نابعه تكنیك انیمیشن استاپ موشن سازنده این فیلم باشد ولی با منتفی شدن این پروژه، كوپر او را به عنوان خالق گوریل مشهورش انتخاب كرد. علی رغم حمایت كامل سلزنیك از كوپر، سایر مدیران R.K.Oاو با بدبینی به پروژه كینگ كونگ نگاه می كردند و حتی عنوان فیلم را نپسندیده بودند و «كونگ» را كلمه ای چینی تلقی می كردند! آنها كوپر را مجبور كردند تا چند دقیقه از فیلم را به شكل آزمایشی ساخته و نمایش دهد و پس از تماشای گوریل اعجاب آور اوبراین بود كه مدیران سخت گیر R.K.O به كوپر چراغ سبز نشان دادند. گذشته از این هنوز مشخص نیست كه ادگار والاس نویسنده مرموز انگلیسی تا چه حد بر فیلم كوپر تأثیر گذار بود، او چند روز پس از تحویل اولین نسخه فیلمنامه كینگ كونگ درگذشت و كوپر چندماه بعد اعلام كرد كه حتی یك خط از نوشته ها و دیالوگ های والاس در فیلم استناد نشده ولی چند دهه بعد در اوایل دهه ۱۹۸۰ و پس از مزایده نسخه دستنویس والاس در یكی از حراجی ها، مشخص شد كه بخشی از ایده های والاس در فیلم كوپر وجود داشته است. تدوین فیلم كوپر هم در موفقیت فیلم تأثیر زیادی داشت و فیلم از اكران آزمایشی تا اكران عمومی در سال ۱۹۳۸ دچار تغییرات مثبت زیادی شد و نتیجه نهایی فیلمی بود كه در آن كینگ كونگ بیشتر یك جنتلمن بود تا یك گوریل جنگلی و موجبات سمپاتی تماشگران با او را فراهم می آورد و هنر تدوین در این نسخه به حدی بود كه می توانست تماشاگران را تأمین كند تا وجود كینگ كونگ را باور كنند و حتی به نوعی داستان فیلم را عاشقانه بدانند. منتقد نشریه ورایتی در همین زمینه درسال ۱۹۳۸ می نویسد: تنها وقتی تماشاگران به حركات ماشین گونه گوریل عادت می كنند و حضور حیوانات عظیم الجثه را می پذیرند و فضای فیلم را بپذیرند، می توانند از آن لذت ببرند.
ری هری هاوزن پدرخوانده جلوه های ویژه در سینما نیز اكران فیلم در سال ۱۹۳۸ را به خاطر می آورد. در سردر سینما مجسمه بزرگی از كینگ كونگ دقیقاً مشابه آنچه كه در فیلم می دیدیم به چشم می خورد. این مجسمه متحرك بود و با هوای فشرده كار می كرد و در كنار او درختان و بوته ها و حتی فلامینگوهای صورتی حضور داشتند. قبل از اكران فیلم در سینمای چینی ها در لس آنجلس، عده ای با لباس بومی ها به اجرای برنامه می پرداختند و سرانجام با موسیقی مكس اشتایز فیلمی آغاز می شد كه شما را به ناكجاآباد می برد و شما از روزهای پردردسر دوران ركود اقتصادی با بزرگترین رؤیایی همراه می شدید كه تا به حال برروی پرده سینما خلق شده بود. كینگ كونگ درآمدی فوق العاده برای استودیو R.K.O به همراه داشت. برخی این فیلم را پدر تمامی فیلم های علمی - تخیلی قدیمی و مدرن می دانند و برخی نیز آن را الگوی اصلی فیلم های (B.Movies) علمی - تخیلی تاریخ سینما می دانند و به همین دلیل است كه پیترجكسون باید نگران باشد كه فیلم های الگوبرداری شده و یا حتی بازسازی های صورت گرفته از این قصه به ندرت به موفقیتی دست یافته اند. تهیه كنندگان ژاپنی در اواسط دهه ۱۹۶۰ چند فیلم از جمله فرار كینگ كونگ و كینگ كونگ علیه گودزیلا را ارائه كردند ولی این فیلم ها به جز بازار ژاپن در سایر كشورها موفق نبودند اما در اواسط دهه ۱۹۷۰ دنیودی لاوزتیس پس از فروشی چشمگیر فیلم آرواره ها این تصور را داشت كه اگر یك كوسه سفید می تواند به این خوبی مردم را به سینماها بكشاند، یك گوریل بزرگ شاید عملكرد بهتری داشته باشد و برای كینگ كونگ خود در سال ۱۹۷۶ چند چهره جوان (جسیكا لانگ در نقش فی ورای و جف بریچز در نقش كاشف جوان) را برگزید ولی فیلم در گیشه شكست سختی خورد چون جان گیلرمن هرگز نتوانست معصومیت غریب شخصیت های اصلی در نسخه كوپر را مجدداً خلق كند.بنابراین نباید بعید دانست كه جكسون هم اشتباه مشابهی را مرتكب نشده باشد. او با بودجه ای بیش از ۲۰ میلیون دلار قصد خلق دنیای فانتزی مشابه ارباب حلقه ها را داشته و در فیلم او آمریكای دوران ركود اقتصادی و جزیره اسكلت ها به یك اندازه اهریمنی همچون فیلم كوپر، هر دو مكان تهدیدآمیز هستند. با وجود صحنه هایی چون حضور كینگ كونگ در میدان تایمز و پرتاب كردن تاكسی ها به این سو و آن سو، رژه دایناسورها و یا پرواز حشرات غول پیكر به نظر می رسد كه جكسون قصد راضی كردن تماشاگران قدیمی آثار ژانر وحشت را داشته اما در كنار آن تأكیدی نیز به رابطه عاطفی شخصیت های آدریان برودی و نائومی واتس دارد. این نشانه ها شاید بخشی از سینمادوستان را از این فیلم راضی كند ولی بدون شك مدیران استودیو یونیورسال تفسیر دیگری از موفقیت دارند و فیلم باید هشتمین عجایب جهان درگیشه سینماها باشد تا هزینه های سرسام آور این استودیو را جبران كند.

ترجمه امیررضا نوری زاده ـ نویسنده :جفری مك ناب

منبع : روزنامه ایران