از شارژ روحی کشتی‌گیران المپیکی غافل نشوید

در حالی که کمتر از یک ماه به حضور کاروان ورزشی ایران در بیست و نهمین دوره بازی‌های المپیک زمان باقی مانده است؛ اما حال و روز اردوهای تیم‌های ملی تعریفی ندارد.
تا جایی که ورزشکاران المپیکی ما در رشته‌های مختلف که تعداد آنها قریب به ۵۵ نفر در ۱۴ رشته می‌رسد، هنوز به طور مستقیم مورد حمایت و شارژ روحی مسوولان سازمان تربیت بدنی و بخصوص کمیته ملی المپیک که متولی اصلی کاروان ورزشی ایران در پکن به شمار می‌آید واقع نشده‌اند.
تردیدی نیست تقویت آمادگی جسمانی و ارتقای قابلیت‌های فنی ورزشکاران، یکی از ویژگی‌های اصلی برای شناسایی و انتخاب بهترین و واجد شرایط‌ترین ورزشکاران اعزامی به بازی‌های مهم و پراهمیتی چون المپیک محسوب می‌شود؛ اما در این رهگذر و برای بهره‌گیری و استفاده بهینه از تمام توانایی‌های ورزشکاران اعزامی تنها معیار قرار دادن قابلیت‌های فنی و جسمانی گرچه ضروری است؛ اما کافی به نظر نمی‌رسد و ابزارها و عوامل دیگری هم برای شکوفایی استعدادها و نتیجه‌گیری کامل و موفقیت‌آمیز در عرصه رقابت‌های بین‌المللی، آسیایی، جهانی‌ و المپیک بیش از پیش احساس می‌شود.
مهمترین عنصری که می‌تواند به عنوان کاتالیزور قابلیت‌های روبه رشد یک ورزشکار را در عرصه مسابقه‌ها و هنگام رقابت و مبارزه به تکامل و انسجام رسانده و آماده نتیجه‌گیری کند، بالا بردن اعتماد به نفس و ارتقای مسائل روحی و روانی ورزشکاران در آستانه حضور در بازی‌های مهمی چون المپیک است.
نکته مهم و کارسازی که این روزها به طور کلی در فضای المپیکی ورزش ایران به شکلی کمرنگ و نامحسوس مورد توجه و اهمیت قرار گرفته و تمام هم و غم مسوولان ورزش، صرفا یک‌بعدی و فقط به جنبه‌های فنی و آمادگی جسمانی ورزشکاران خلاصه و محدود شده است.
اما مهمترین عاملی که می‌تواند مهارت‌های فنی و قابلیت‌های تکنیکی ورزشکاران را هنگام مسابقه به شکلی مطلوب و کارساز بروز دهد، توجه به مسائل روحی و روانی آنهاست؛ عامل مهم و تاثیرگذاری که در اردوهای تیم‌های المپیکی مورد غفلت مسوولان واقع شده و به عنوان حلقه گمشده و کمبود کاروان اعزامی به المپیک، نگرانی و دلواپسی‌ها را به وجود آورده است.
در میان رشته‌های ورزشی اعزامی به المپیک پکن، کشتی جایگاه ویژه‌ای دارد که انتظارات از هر ۲ رشته آزاد و فرنگی برای کسب افتخار و مدال‌های رنگارنگ از آن بسیار و بیش از سایر رشته‌هاست، اما از این رشته کهن، پرسابقه و پرافتخار در مسابقه‌های جهانی و المپیک که بیشترین مدال‌های رنگارنگ را طی ۲۸ دوره گذشته بازی‌های المپیک برای کشورمان به ارمغان آورده است بدرستی و در شان اعتبار و منزلتش حمایت و پشتیبانی نشده است.
با چنین شرایطی، در بازی‌های المپیک همه از کشتی انتظار مدال دارند تا تمام آبرو و اعتبار ورزشی خود را در گرو و سایه ورزش اول کشور یعنی کشتی احیا و موفق جلوه دهند. باید از مسوولان ورزش پرسید چگونه در این مقطع زمانی و فرصت کوتاه باقیمانده نسبت به حال و روز المپیکی‌های ورزش کشتی بی‌تفاوت و بی‌اعتنا هستند.
امیدواریم مسوولان بلندمرتبه ورزش در سازمان تربیت بدنی و کمیته ملی المپیک هر چه زودتر و پیش از آن که ضرب‌المثل نوشدارو پس از مرگ سهراب مصداق پیدا کند، کمر همت و حمایت از کشتی‌گیران را محکم ببندند و تا دیر نشده، عجله کنند و دستی به روح و روان اهالی کشتی بکشند.
در این روزهای واپسین تا المپیک پکن، انتظار داریم مسوولان ورزش به داد کشتی برسند تا در پایان رقابت‌های کشتی و توزیع جوایز حظش را ببرند و فخرش را بفروشند.

سعید میرزا شفیع‌

منبع : روزنامه جام‌جم