بازی‌های المپیک ۱۸۹۶ - آتن

● وزنه‌برداری المپیک
در یونان باستان، «هرکول» یک شخصیت برجسته حماسی بود و در تمامی صحنه‌های پهلوانی قادر مطلق. یونانی‌ها و رومی‌ها تصویر ورزشکاران برجسته خود را با ساختن مجسمه آنها جاودان می‌ساختند. در افسانه‌های باستانی ایران، مصر، چین و آشور قهرمانان به وسیله بلند کردن اشیای سنگین وزن، زور بازو و قدرت بدنی خود را به نمایش می‌گذاشتند. در یونان باستان «میلو» از شهر کروتن، مشت‌زن پرآوازه‌ای بود که نامش در تاریخ المپیادها جاودان باقی مانده است. او به مدت ۲۸ سال قویترین مرد المپیک باستان بود. بطوریکه از آثار مورخین استنباط می‌شود وقتی که مجسمه‌سازان سرشناس آن دوران مجسمه «میلو» را ساختند، او مجسمه ۱۲۰۰ کیلویی خود را تا ورزشگاه المپیک بر دوش حمل کرد.
در طول بازیهای المپیک باستان، میلو توانست با بلند کردن یک گاونر و گذاشتن آن روی شانه‌های خود و حرکت دادن آن در طول میدان المپیا (محل برگزاری بازیهای المپیک باستان) که در حدود ۱۸۶ متر بود، از کار برجسته خود را نشان داد تا شهرتی جاویدان به دست آورد. میلو، پهلوانی بود که کارهای بزرگی انجام می‌داد. هیچ‌یک پهلوانان عصر او نتوانستند مشت بسته او را باز نمایند. بعد از این «نیرو پردازی» بود که پایه و اساس وزنه‌برداری ریخته شد، چون میلو قدرت و پرورش عضلات خود را به طور مرتب و با گذشت زمان طی کرده بود. به این ترتیب که از جوانی، نخست گوساله‌ای را از زمین بلند می‌کرد و بالای سر روی دو دست قرار می‌داد. تا اینکه با گذشت زمان گوساله به تدریج بزرگ شد و او توانست گاو ۴ ساله‌ای را بر سر دست بگیرد. این روش پایه و اساس وزنه‌برداری نوین گردید. چرا که هیچ وزنه‌برداری نوآموزی قادر نیست یک روزه چندین کیلوگرم بر قدرت خود بیفزاید، بلکه این پیشرفت و ترقی با تمرین مرتب و منظم و رعایت اصول فنی و گذشت زمان میسر است.
نمایش قدرت و پهلوانی در اواخر قرن هجدهم و اوایل قرن نوزدهم در قاره اروپا وجهه ملی پیدا کرد و جوانان به شدت به طرف آن جذب شدند. این رشته ابتدا در آلمان به عنوان یک ورزش گسترش یافت و بعد کشورهای اروپای مرکزی و اسکاندنیاوی از آن تقلید نمودند و سپس به روسیه، فرانسه، ایتالیا و ارمنستان راه یافت. بازیهای المپیک نوین در سال ۱۸۹۶ زندگی دوباره پیدا نمود. وزنه‌برداری کلاسیک یکی از رشته‌های پیشگام اولین دوره بازیها بود. اولین دوره بازیهای المپیک ۶ تا ۱۵ آوریل ۱۸۹۶ (۱۷ تا ۲۶ فروردین ۱۲۷۵ شمسی) در شهر آتن، پایتخت یونان (بانی المپیاد باستان) برگزار گردید.
مسابقه وزنه‌برداری به عنوان یکی از ورزشهای جدید و جزئی از ژیمناستیک و بدون توجه به وزن شرکت‌کنندگان (بی‌وزن) صورت گرفت و حرکات آن نیز محدود به دو نوع بود. حرکت دو ضرب، یک دستی با دمبل و حرکت دوضرب دو دستی انجام می‌گرفت. در اولین دوره مسابقه‌های وزنه‌برداری بازیهای المپیک، وزنه‌برداران پنج کشور برای به گردن آویختن ۶ مدال المپیک با هم مبارزه کردند. در حرکت یک ضرب «لانگستون الیوت» از انگلستان با بلند کردن ۷۱ کیلوگرم برنده مدال طلای این حرکت شد. در حرکت دوضرب «ویگوین سن» از دانمارک به پیروزی نهایی رسید و مدال طلا بر سینه زد. او ۱۱۰ کیلوگرم با دو حرکت بالای سر برد و فاتح این حرکت و قویترین مرد بازیهای المپیک شد.
● نتایج پیکارهای المپیک ۱۸۹۶ یونان
▪ یک دو ضرب یک دستی
۱) لانگستون الیوت انگلستان ۷۱ کیلوگرم
۲) ویگوین سن دانمارک ۲۰۰/۵۷ کیلوگرم (وزن کمتر- مدال نقره)
۳) الکساندر روس نیکوپولوس یونان ۲۰۰/۵۷ کیلوگرم
▪ دوضرب دو دستی
۱) ویگوین سن دانمارک ۵/۱۱۱ کیلوگرم (وزن کمتر- مدال طلا)
۲) لانگستون الیوت انگلستان ۵/۱۱۱ کیلوگرم
۳) سوتریس ورسیس یونان ۱۰۰ کیلوگرم
۶ شرکت‌ کننده از ۵ کشور
۵ سال پس از برگزاری نخستین دوره مسابقه‌ های وزنه‌ برداری قهرمانی جهان، این رشته در برنامه نخستین بازیهای المپیک نوین قرار گرفت از سال ۱۸۹۶ تا ۲۰۰۴ تنها در سه دوره وزنه‌برداری در میان رویدادهای المپیک نبوده است: سالهای ۱۹۰۰ (پاریس)، ۱۹۰۸ (لندن) و ۱۹۱۲ (استکهلم).
شوروی سابق قدرتمندترین کشور در تاریخ این رقابتها بوده است. تیم وزنه برداری ایران هم از سال ۱۹۴۸ در المپیک حضور پیدا کرد و این حضور به جز در سالهای تحریم بازیها توسط ایران (۱۹۸۰ و ۱۹۸۴) و همچنین عدم اعزام تیم وزنه برداری در سال ۱۹۸۸، تا امروز ادامه داشته است که ماحصل آن کسب ۴ مدال طلا،‌۳ نقره و ۵ برنز بوده است، که توسط محمد نصیری (۱ طلا، ۱ نقره، ۱ برنز)، جعفر سلماسی (۱ برنز)، محمود نامجو (۱ نقره، ۱ برنز)، پرویز جلایر (۱ نقره)، علی میرزایی(۱برنز) اسماعیل علم‌خواه (۱ برنز)، حسین توکلی (۱ طلا) و حسین رضازاده (۲ طلا) بدست آمده است.

منبع : سایت پارس اسپورت