جائی ‌که حقیقت هست - WHERE THE TRUTH LIES

سال تولید : ۲۰۰۵
کشور تولیدکننده : کانادا و انگلستان
محصول : رابرت لنتوس
کارگردان : آتوم اگویان
فیلمنامه‌نویس : آتوم اگویان، برمبنای رمانی نوشتهٔ روپرت هولمز
فیلمبردار : پل ساروسی
آهنگساز(موسیقی متن) : مایکل دانا
هنرپیشگان : کوین بیکن، کالین فرت، آلیسن لومن، دیوید هیمن، ریچل بلانچارد، موری چایکین، سونیا بنت و آرسنیه خانجیان
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۶ دقیقه


در نیمهٔ دههٔ ۱۹۵۰، ̎لانی ماریس̎ (بیکن) و ̎وینس کالینز̎ (فرت) زوج کمدین بسیار محبوبی بودند که در اوج شهرت، ناغافل و نامنتظر از یک‌دیگر جدا شدند. پانزده سال پس از جدائی آنها، ̎کارن اوکانرِ̎ روزنامه‌نگار ̎لومن̎ که به خاطر گزارش‌های افشاگرانه‌اش شهرتی به‌هم زده، می‌خواهد کتابی دربارهٔ علت واقعی جدا شدن ̎ماریس̎ و ̎کالینز̎ بنویسد و در کمال شگفتی باخبر می‌شود که ̎کالینز̎ قبول کرده در برابر مبلغ یک میلیون دلار با او در نوشتن کتاب هم‌کاری کند. اما مسئلهٔ مهم این است که ̎کالینز̎ باید در مورد حادثه‌ای توضیح دهد که در وقت خود سروصدایش را خوابانده بودند: پیش از جدا شدن ̎کالینز̎ و ̎ماریس̎ جسد زن جوانی به نام ̎مورین̎ را در وان حمام اتاق هتل‌شان پیدا می‌کنند و با آن که در این زمینه، گناهی به گردن کمدین‌ها نیفتاده ولی شایعات مربوط به این حادثه، سال‌ها رهای‌شان نکرده است. در حالی‌که ̎کالینز̎ و ̎اوکانر̎ کتاب‌شان را تمام می‌کنند، خبردار می‌شوند که ̎ماریس̎ نیز از سوی دیگر اعلام کرده که می‌خواهد کتابی دربارهٔ زندگی حرفه‌ای‌شان بنویسد. ̎اوکانر̎ که کنجکاو است بداند ̎ماریس̎ چه برای گفتن دارد، خود را معلم مدرسه‌ای جا می‌زند و با او ملاقات می‌کند و به گونه‌ای پیش‌بینی‌ نشده، رابطه‌ای عاطفی با او برقرار می‌کند. در حالی‌که ̎اوکانر̎ قصد داشته حقیقت ماجرا را دربارهٔ بخش‌های مشکوک و رسواکنندهٔ گذشتهٔ آن دو مرد بداند، متوجه می‌شود که انگار دو طرفِ ماجرا را به جان هم انداخته است.
● فیلم پُرزرق‌وبرق و به ظاهر جسورانه‌ای دربارهٔ یک زوج هنری موفق در صنعت نمایش و تلویزیون و ماجراهای سیاه پشت پرده و رسوائی‌های اخلاقی‌شان در فاصلهٔ سال‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۷۰ که اشارات یا شباهت‌هائی به زوج دین مارتین و جری لوئیس، گروه رت‌پک و دیگران دارد. فیلم‌نامهٔ چند صدائی و متکلف اگویان که برمبنای رمان جنائی شاد و شنگول‌تر هولمز نوشته شده و میان سه شخصیت اصلی و روایت‌هایشان از مرگ مرموز ̎مورین̎ رفت و آمد می‌کند دارای اشکالات اساسی در تداوم و باورپذیری موقعیت‌هاست که ظاهراً اگویانِ کارگردان آنها را جدی نگرفته است. بنابراین، به‌رغم فیلم‌برداری لوکس و مجلل ساروسی، فضاسازی‌ها دقیق نیستند و شخصیت‌پردازی‌ها منسجم و منطقی به نظر نمی‌رسند. فیلم نه به اندازهٔ کافی رُک و بی‌پرده است و نه کاملاً رازآلود و گنگ، و اشاره‌ای که فرت در اوایل فیلم دربارهٔ خودشان به لومن می‌کند دربارهٔ فیلم و سازندگان آن هم صادق است: ̎ما همیشه تبلیغ شده‌ایم، هیچ‌وقت تحلیل نشده‌ایم!̎ در این میان شخصیت ̎لانی ماریس̎ با بازی ممتاز بیکن از همه کامل‌تر و جذاب‌تر است؛ خواننده و شومن محبوب و دوست‌داشتنی که در واقع آدم‌ بی‌رحم پست و متزلزلی است و اتفاقاً این روی سکهٔ شخصیتش از روی دیگر بهتر و باورپذیرتر از کار درآمده. و لومن که نقش‌آفرینی ضعیفی ارائه می‌دهد تنها در صحنهٔ برنامهٔ تلویزیونی که با همین فیزیک در نقش کودکی خود ظاهر شده جلوهٔ عجیبی پیدا کرده است. از بازیگران فرعی، هیمن و بلانچارد جالب‌توجه‌اند و ترانه‌هائی از آرت بلیکلی، سانتانا، لوئیس پریما، چارلز مینگوس و ماها ویشنا ارکسترا حاشیهٔ صوتی این فیلم بی‌روح و خشک را پُر کرده‌اند. جالب‌ترین صحنه‌ها: صحنه‌ای که دختر مدرسه‌ای‌ها در اجرای نمایشی از آلیس در سرزمین عجایب آهنگ ̎خرگوش سفید̎ جفرسن ایرپلین را می‌خوانند، پنهان کردن جسد ̎مورین̎ در یخچال خرچنگ‌ها، و صحنه‌ای که به آشکار شدن راز ̎وینس̎ و مرگ ̎مورین̎ می‌انجامد...