فقط حسین رضازاده

حسین رضازاده و یوردان گئورگی ایوانف. اولی به شهادت تمامی دلایل موجود اول وآخر همه موجودیت وزنه برداری ما است و ما فعلاً همه عیارهایمان را با او مورد سنجش قرار می دهیم. اگر رضازاده در آخرین شب پیكارهای وزنه برداری قهرمانی جهان در دوحه بار دیگر بتواند طلای جهانی خود را تكرار كند، به نوعی بسیاری از كاستی ها و ناملایمات در این رشته كم رنگ می شود و اندیشه های اجرایی موجود همچنان به راه خود ادامه می دهد. این چیزی است كه احتمال وقوع آن كاملاً قابل پیش بینی است و از هم اكنون بایستی برق طلای زرین دیگری را روی سینه سنگین وزن شایسته ایرانی بر دیدگان خود رؤیت كرد.
البته دقیقاً این همان چیزی است كه ایوانف هم بدون هیچ ملاحظه ای آن را بر زبان می آورد و می گوید: ایران در حال حاضر در وزنه برداری فقط حسین رضازاده را دارد و من با صراحت اعلام می كنم به جز این وزنه بردار، هیچ ملی پوشی در پیكارهای جهانی دوحه حتی شانس برای مقام چهارم و پنجمی هم ندارد.
اما آقای یوردان گئورگی ایوانف سرمربی تام الاختیار تیم ملی خودش دومین چهره خبرساز روزهای اخیر وزنه برداری است. او در این دوره از مسابقه های جهانی نامدارانی نظیر نصیری نیا، توكلی، باقری، فلاحتی نژاد و... را به همراه ندارد و قبل از آنكه بخواهیم از اعتماد و اعتقاد این مربی به برنامه ها و كارهایش سخنی گفته باشیم، باید به این نكته اشاره كنیم كه او قطعاً برای كسب نتیجه ای مناسب در دوحه و ادامه فعالیتش در ایران با مشكلاتی جدی مواجه خواهد شد. البته امتیاز ویژه ایوانف فعلاً این است كه او تمام و كمال حمایت و پشتیبانی مسئولین طراز اول وزنه برداری را به همراه دارد و به همین دلیل هم مصمم است كه به حركت به سوی اهداف مورد نظرش حتی در صورت ناكامی در مسابقات جهانی خیلی جدی ادامه دهد.ایوانف بلغاری قبل از حضورش در میدان جهانی دوحه در آخرین اظهاراتش به این نكته اشاره كرد كه حضور فلاحتی نژاد و بیرانوند جو اردو را به هم ریخت و به همین دلیل هم آنها را اخراج كردم. او پیش از این هم وزنه برداران دیگری را به دلیل بی انضباطی و یا اینكه نمی توانند به حد نصاب های مورد نظر این مربی برسند از اردو بیرون رانده بود. سؤال این است كه آیا چنین تصمیم ها و حركت های یكسویه ای می تواند مناسب احوال كنونی وزنه برداری ما باشد یا نه؟ این درست است كه ایوانف ۱۰ سال قبل هم با اولین حضورش در ایران همین كار را كرد و تقریباً بسیاری از نامداران روز وزنه برداری ایران را كنار گذاشت و با گروهی جوان كم تجربه كارش را ادامه داد. او ماند و مقاومت كرد و دست آخر نتیجه هم گرفت. شاگردان بزرگ او هر كدام در میدان های مختلفی بزرگی نشان دادند و بر كرسی افتخار هم ایستادند.
ایوانف بعد از بازی های المپیك ۲۰۰۰ سیدنی از ایران رفت و بعد از بازی های المپیك ۲۰۰۴ آتن مجدداً به ایران بازگشت. او آمد تا دوباره با وزنه برداری ایران به افتخار تازه ای برسد. همان راه گذشته را پیش گرفت و این بار نیز پایان دوران قهرمانی گروهی دیگر از وزنه برداران نامی را اعلام كرد. سؤال بزرگ حالا این است كه آیا این بار هم این حركت ایوانف می تواند در دراز مدت نتیجه بخش باشد و وزنه برداری سرزمین ما دوباره به عزت و اقتدار برسد.در تفسیر حركت تازه ایوانف دو دیدگاه متفاوت وجود دارد. دیدگاه اول آن را مغایر با اصول و سیاست ورزش كنونی ایران دانسته و معتقد است كه با گذشت ۱۰ سال از اولین حركت های این مربی كهنه كار بلغاری در ایران تا به امروز بسیاری از اصول و دیدگاه های مدیریتی و اجرایی در كشور تغییر یافته و این نكته بسیار مهمی است كه ایوانف به خوبی از آنها آگاه نیست، بنابراین برنامه های كنونی وی نمی تواند به همان گونه ای كه در گذشته مفید و سازنده بوده است امروز نیز مفید واقع شود. البته گروهی كه از چنین مواضعی برخوردارند دلیل دیگری هم بر مواضع مطروحه خود دارند و آن این است كه كسانی كه امروز ایوانف آنها را در حد و اندازه های حضور در تیم ملی نمی داند و رأی بر اخراج آنها صادر كرده است، دقیقاً شاگردان خود او هستند. پس به خوبی می توانند با ایجاد جبهه ای مخالف مقابل وی برنامه های او را ناكارآمد سازند. شكل گیری این حركت بسیار خطرناك و غیرمفید است.دیدگاه دوم حضور دوباره ایوانف در ایران را غنیمت شمرده و معتقد است كه با روند كنونی و در شرایطی كه بسیاری از قهرمانان ریز و درشت سال های اخیر وزنه برداری ایران به مرز بازنشستگی رسیده اند، حضور وی و شناخت كاملش از وضعیت موجود این ورزش بسیار تعیین كننده و مناسب است. در این میان رعایت اصول انضباطی و دقت عمل وی در تمرینات و حركت های مدرن وی امتیازهای دیگری است كه مدعیان دیدگاه دوم آن را ملاك قرار داده و از حضور دوباره ایوانف در كنار ملی پوشان وزنه برداری دفاع می كنند. آنچه را كه پیش از برگزاری رقابت های جهانی دوحه می توان مورد توجه و نظر قرار داد و آن را تجزیه و تحلیل كرد این است كه عملكرد ایوانف در این میدان با توجه به اینكه تیم ایران با تركیبی ناقص در صحنه مسابقات حاضر می شود، هرگز نمی تواند معیاری تعیین كننده و مشخص برای ارزیابی كامل از توانایی ها و خلاقیت های دوباره این مربی شناخته شده بلغاری باشد.
تبادل افكار با ایوانف
با توجه به اینكه در بازگشت دوباره یوردان گئورگی ایوانف به ایران كمیته های المپیك و مسئولان بلندپایه آن نقشی تعیین كننده و مؤثر داشته اند، طبیعی به نظر می رسد كه عملكرد وی مورد توجه و دقت آنها نیز باشد. به همین دلیل نصر الله دهنوی یكی از وزنه برداران اسبق تیم ملی از سوی كمیته ملی المپیك مأمور شده است كه از عملكرد ایوانف به عنوان ناظر گزارشاتی را ارائه كنند. دهنوی می گوید: من به طور دقیق علت كارهای ایوانف را نمی دانم، اما فدراسیون باید در مورد كارهایی كه وی انجام می دهد دخالت مستقیم داشته باشد. وی اضافه می كند كه ما مخالف جوانگرایی نیستیم، اما جوانگرایی هم اصولی دارد كه باید رعایت شود.توجه به چنین اظهاراتی هم جای تعمق دارد. از سخنان دهنوی می توان این برداشت را داشت كه آنها هم در مقابل حركت های تازه ایوانف مات و مبهوت شده اند. جالب اینجاست كه این گروه هم هیچ دلیل منطقی برای حذف ایوانف از تیم ملی ندارند. پس چه باید كرد؟به نظر می رسد كه بهترین روش برای پایان دادن به بحران های موجود این باشد كه بعد از پایان مسابقه های جهانی دوحه همه كسانی كه به نحوی با این ورزش سروكار دارند، اعم از قهرمانان و مربیان قدیم و جدید به صورت رو در رو با ایوانف بلغاری به تبادل نقطه نظرات و عقاید خود بپردازند. حرف های خود را به او بزنند و حرف های دل او را هم بشنوند. با ایجاد محیطی صمیمی و در كنار هم می توان با وزنه برداری ایران دوباره بلند پروازی كرد.
حسین رضازاده: جواب آلمانی ها را در دوحه می دهم
رئیس فدراسیون وزنه برداری آلمان در هفته ای كه گذشت، به یكی از روزنامه های آلمانی گفته بود كه رضازاده در مسابقات جهانی سال ۲۰۰۵ كه در دوحه برگزار می شود، با پیراهن تیم ملی وزنه برداری آلمان وزنه خواهد زد. حسین رضازاده هم در جواب گفت: عشق من ایران و ولایت است و این ها را با هیچ دنیایی عوض نخواهم كرد؛ من سرباز ایران هستم. مدال طلای فوق سنگین در وزنه برداری جهان بسیار باارزش است. باارزش تر از آن وقتی است كه در بازی های المپیك با كسب این مدال، می توان یكی از سه عنوان مهم المپیك یعنی قوی ترین مرد جهان را نیز به خود اختصاص داد. این عنوان كه برای هر كشور و هر قاره ای بسیار بااهمیت است، با لطف خدا و با همت بالای حسین رضازاده، پس از بازی های المپیك سیدنی برای ایران به دست آمد. او در این بازی ها به سلطه سالیان دراز آلمان ها و روس ها به این مدال و این عنوان پایان داد و اینك همه كشورهای دنیا به هر قیمتی به دنبال كسب این عنوان و مدال هستند.
با این حال، حسین رضازاده دارنده دو مدال طلای جهان، دو مدال طلای المپیك، ركورددار دسته فوق سنگین و قوی ترین مرد جهان می گوید: «همه دنیا دوست دارند مدال طلای فوق سنگین را داشته باشند، همچنین همه آنها و به خصوص آلمان ها و روس ها می خواهند علاوه بر مدال طلا، عنوان قوی ترین مرد جهان را نیز داشته باشند. این كشورها به هر قیمتی در پی كسب این عنوان و مدال ها هستند.» وی ادامه داد: «به عنوان مثال، پس از بازی های المپیك سیدنی، رئیس كمیته ملی المپیك آلمان به هاشمی طبا گفته بود كه شما با چه امكانات و برنامه ای به مدال طلای المپیك به عنوان قوی ترین مرد جهان دست یافته اید؛ در حالی كه كشور آلمان با امكانات بسیار فراوان و پیشرفته و داشتن قهرمانانی همچون رونی ولر از شما شكست می خورد و نمی تواند به این عنوان دست یابد. این افتخاری بزرگ برای مردم ایران است.»
رضازاده در ادامه به پیشنهاد تابعیت آلمان ها اشاره كرد و گفت:«آلمان ها هم از مدتی قبل به دنبال من هستند، تا كنون نیز به صورت غیر رسمی صحبت هایی كرده اند؛ در این راستا به احتمال فراوان در مسابقات جهانی دوحه نیز با دست پر می آیند تا هر طور كه شده و همان طور كه از قبل هم اعلام كرده اند، من را از آن خود كنند و آنها هنوز هم فكر می كنند كه من برای آنها وزنه خواهم زد. پیشنهاد آنها به قدری وسوسه انگیز است كه می تواند هر انسانی را منحرف كند. »قوی ترین مرد جهان افزود:« اما من تا كنون به عشق ایران، هموطنانم و ولایتم، وزنه زده ام؛ این اولین پیشنهاد وسوسه انگیز برای من نیست. پیش از این نیز ترك ها با ده میلیون دلار به من پیشنهاد تابعیت كرده بودند، همه خوب می دانند كه مبلغ ده میلیون دلار به طور كلی می توانست زندگی من را متحول كند. اما، من جواب آنها را همان موقع دادم و جواب آلمان ها را نیز در مسابقات جهانی دوحه خواهم داد. مدال طلای فوق سنگین و عنوان قوی ترین مرد جهان برای ایران است و تا زمانی كه توان دارم، این عنوان را از دست نخواهم داد. من در دوحه جواب آنها را می دهم. »

محمدرضا منصوریان

منبع : روزنامه همشهری