ما را دعوت نکنید، لطفاً!

فرض کنید شخصی شما را به میهمانی دعوت و با تبلیغات بسیار شما را امیدوار به خوردن یک وعده غذای حسابی می‌کند ولی وقتی که زمان شام خوردن فرامی‌رسد، دست و پای شما را با زنجیر می‌بندد و جلوی شما انواع غذاهای رنگین را به نمایش در می‌آورد.
مسلماً شما دفعه بعد دعوت این میزبان ظالم را نخواهید پذیرفت چون علاوه بر بی‌احترامی که به شما شده است، شما سیر نشده‌اید! مصداق همین مسئله هم در کشور ما اتفاق افتاده است.
میزبانی به عظمت وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات هر از چند گاهی میهمانی‌های عظیمی بر پا می‌کند ولی دست و پای میهمانانش که همان کاربران اینترنت هستند را با قفل و زنجیر می‌بندد.
جالب است که میهمانان تازه واردی که هنوز طعم تلخ این میهمانی را نچشیده اند و یا چشیده اند و به روی خود نمی‌آورند هنوز از برپایی چنین میهمانی‌هایی ابراز شادی می‌کنند.
پنجشنبه گذشته (۳ مرداد) مطلب بسیار جالبی در صفحه اول یک روزنامه دولتی به چاپ رسید که تیترش می‌توانست هر خواننده‌ای را شگفت زده کند: خب! خدا را شکر.
عاقبت مشکل اینترنت در ایران حل شد! شما هم اگر جای ما بودید یکه می‌خوردید و با دیدن تیتر « رؤیای سرعت در اینترنت محقق میشود»، فکر می‌کردید که یا وزیر وزارت ICT تغییر کرده یا سیستم مدیریتی این وزارتخانه بالاخره به این نتیجه رسیده که اینترنت چیز خوبی‌است و قصد دارد جبران مافات کند!
تیتر مطلب را که کنار بگذاریم به لید آن می‌رسیم: « تحولات حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات هر روز و هر ساعت وارد مرحله ای جدید می‌شود و کاربران و مخاطبان این حوزه به لطف این تحولات، لحظه به لحظه خدماتی با کیفیت تر، سرعت بالاتر و صدالبته با هزینه کمتر را دریافت میکنند.
مسئولان حوزه ارتباطات کشورمان در تلاش هستند بزودی پای یکی از این تحولات شگرف در حوزه اینترنت را به ایران باز کنند. « وای مکس» قرار است سرعت و ضریب نفوذ اینترنت را معنایی نو ببخشد.»
جالب‌تر اینکه در ادامه این مطلب آمده: « وای مکس (WIMAX) سرعت دانلود را به ۵۱۲ کیلوبایت تا ۳ مگابایت در ثانیه میرساند.»
نویسنده محترم این مطلب که این قدر از این تحول خوشحال شده، مثل اینکه نمی‌داند در ایران به حکم یک ابلاغیه بی‌نظیر، سرعت اینترنت برای کاربران خانگی به ۱۲۸ کیلو بیت محدود شده است.
حالا سرویس وای مکس ۵۱۲ کیلوبایت و یا حتی هزار مگابایت سرعت داشته باشد، وقتی مسئولان حوزه ارتباطات، دست کاربران را با قفل و زنجیر بسته اند که دیگر احتیاجی به تعریف از سرویس‌های پر سرعت نداریم!
از سوی دیگر، ما در کشوری زندگی می‌کنیم که وزیر ارتباطاتش معتقد است همین سرعت ۵۶ کیلوبیتی برای کار بران خانگی کافی است.
پس دیگر چه احتیاجی به سرویس‌هایی مانند وای مکس؟ سرویسی مانند وای مکس بدون شک تسهیلات فراوانی را در اختیار کاربران قرار می‌دهد که مهم‌ترینش سهولت دستیابی به اینترنت است نه سرعت بالا. این یعنی نویسنده محترم آن گزارش دچار خطایی فاحش شده و مهم‌ترین مزیت اینترنت بی‌سیم یا همان وای مکس را اشتباه گرفته است.
با این حال، همین تیتر انحرافی نشان می‌دهد برای دست‌اندرکاران روزنامه محترم دولت هم، سرعت اینترنت یک دغدغه مهم است. فقط اشتباه اینجاست که این ماجرا ربطی به وای‌مکس ندارد.
لطفا سری به سایت www.speedtest.com بزنید و میزان سرعت‌های ارائه شده از سوی کشورهای مختلف را با یکدیگر مقایسه کنید.
باور می‌کنید که ما در منطقه تنها از افغانستان سرعت بالاتری داریم؟ پس چه فرقی می‌کند که وای مکس ارائه شود یا نشود.
وقتی دست کاربران ایرانی بسته است، چگونه می‌توانند بر سر سفره وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات بنشینند و بخورند و بنوشند؟ چنین میزبانی همان بهتر که مهمانی را دعوت نکند.

عمید نمازی خواه

منبع : روزنامه همشهری