خانه سینما در «آخرین نما»

ای آنکه به اقبال تو در عالم نیست
گیرم که غمت نیست‏، غم ما هم نیست!؟
۱) چه حکایتی است که جامعه ایران باید همواره از گسست روشنفکرانش با واقعیت جامعه رنج ببرد!؟ آیا نگاه نافذ روشنفکران به حقایق امور باعث شده تا آنان همواره ساز ناکوکی را با روند طبیعی جامعه به صدا درآورند، یا دانش و تجربه‌هایشان آنان را محق ساخته تا راهی ولو در تضاد با خواست و اراده مردم را در پیش گیرند!؟
۲) تا برگزاری بیست و هشتمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی تنها چند ماه باقی است. انقلابی که شعار آن فرهنگ‌سازی و گسترش آن در سراسر گیتی بوده و قرار است زمینه‌ساز انقلاب مصلح جهان (عج) باشد. هم از این رو است که معمار کبیر انقلاب اسلامی امام خمینی (ره) فرمودند:«فرهنگ مبداء همه خوشبختیها و بدبختیهای یک ملت است. راه اصلاح یک مملکت، فرهنگ آن مملکت است. اصلاح باید از فرهنگ شروع شود» و درست به همین خاطر است که رهبر فرزانه انقلاب در مناسبت‌های مختلف از دغدغه‌های خود نسبت به مسائل فرهنگی کشور سخن گفته و از دولت و سایر سازمان‌ها و نهادهایی که به نحوی در ساخت و هدایت فرهنگ جامعه نقش ایفا می‌کنند، اصلاح امور را خواستار می‌شود.
۳) جهان‌ امروز، جهان‌ تصویر است‌. به عبارتی جذابترین‌، مؤثرترین‌، کارآمدترین‌ و ماندگارترین‌ شیوهٔ‌ بیان و ارائه اطلاعات به مخاطبان تصویر است‌ و بی‌شک عمده‌ترین‌ مصداق‌‌ تصویر نیز در عصر حاضر، سینما است. امروزه سینما وسیله‌ای القاگر است که با بهره‌گیری از جادوی تصاویر متحرک به یک پدیده تاثیرگذار در زندگی بشر تبدیل شده است. به واقع ویژگی‌های منحصر به فرد سینما باعث شده تا اندیشمندان سراسر دنیا برای انتقال باورها و دستاوردهای خود دست به دامن این ابزار کاملا استراتژیک شوند.
۴) «خانه سینما» به عنوان یکی از مهمترین مراکز تصمیم‌ساز در عرصه سینمای کشور قرار بوده تا در جهت رشد و هدایت سینمای کشور و به قولی فرهنگ عمومی جامعه فضاسازی کند. هم از این رو بوده که با کمک‌های گسترده مالی و معنوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پا به عرصه وجود گذاشته است. اما عملکردهای نه چندان مطلوب این نهاد محترم اگر چه از همان بدو تاسیس ( به این موضوع در نقد جشن‌های خانه سینما تا کنون بارها اشاره شده است) بیانگر سیاست‌های غیرمسئولانه بنیان‌گذاران آن بوده لکن تصمیمات روزهای اخیر این نهاد آنچنان تعجب برانگیز بود که لحظه‌ای در ذهن نگارنده چنین نقش شد: ما را به خیر تو امیدی نیست، لطفا شر مرسان!!
۵) در خبرهای روزهای گذشته آمده بود که بزرگداشت «فریدون گله» در خانه سینما برگزار می‌شود. این نشست به همت کانون کارگردانان سینمای ایران و انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران به مناسبت دومین سالگرد درگذشت این کارگردان سینمای ایران برگزار شده و جمعی از منتقدان و سینماگران در مورد سینمای فریدون گله صحبت می‌کنند. علی معلم، جواد طوسی، غلامعباس فاضلی، علیرضا رئیسیان، فریدون جیرانی و سیروس الوند، سخنرانان این مراسم بودند.
نخستین پرسشی که در این میان مطرح می‌شود آن است که منتقدان و کارگردانان محترم سینمای ایران که افتخار برگزاری چنین مراسمی را داشته‌اند، به درستی فریدون گله را می‌شناسند؟ آیا این اساتید محترم می‌دانند که گله در کارنامه سینمایی خود نام چه تعداد آثاری را به ثبت رسانده که قلم از بیان شرح آنها شرم دارد؟ آیا آنان می‌دانند که فیلم‌های «زیر پوست شب»، «دشنه» و «ماه عسل» به عنوان سکسی‌ترین آثار رژیم پهلوی محسوب می‌شد؟ آیا این روشنفکران محترم ضمن برگزاری جلسه نقد و بررسی آثار آن مرحوم به این موارد نیز اشاره می‌کنند؟
راستی وقتی این آقایان دانشجویان خود را به تماشای آثار این کارگردان تشویق می‌کنند، در هنگام مواجه شدن با صحنه‌های مستهجن آن آثار که بخش عمده‌ای فیلم‌ها را به خود اختصاص می‌دهد، چه پیشنهاد می‌کنند؟
۶) بیست و هشت سال از انقلاب گذشته است لکن هنوز برخی در خوابند و یا خود را به خواب زده‌اند. امروز بررسی و نقد آثار فریدون گله یا فیلم «سلطان قلبها» معضل فرهنگ کشور ما محسوب نمی‌شود که عده‌ای علی‌رغم در اختیار داشتن مهمترین مراکز تصمیم‌سازی فرهنگی و ارتزاق از بودجه بیت‌المال ناجوانمردانه و خام دستانه به پیکر آن حمله می‌کنند. اشخاصی که با تکیه بر مسند خانه سینما خود را سینماگران مطلق‌العنان کشور می‌دانند، تا کنون چه تحفه‌هایی را به سینما و فرهنگ کشور هدیه داده‌اند که امروزه خود را محق در چنین کارهایی می‌دانند. مسئولان جدید خانه سینما چه زود سرنوشت مسئولان گذشته را فراموش کرده‌اند!!
اما سخنی با مسئولان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد. آیا هنوز زمان آن فرا نرسیده که چاره‌ای بیاندیشید و طرحی نو دراندازید تا زین پس شاهد چنین وقایع نامطلوب و ناپخته‌ای در عرصه هنر کشور نباشیم.
ترسم نرسی به کعبه ای اعرابی
این ره که تو می‌روی به ترکستان است

مهرداد بهمنی

منبع : رجا نیوز