کاوش در گیتی با چراغ خاموش‌

امسال در حالی ایران هفته فضا را از ۱۳ مهر آغاز کرده است که سال گذشته، اخبار مهمی از قول عالی‌ترین مقامات کشور در حوزه فضا شنیده شد، از پرتاب دوباره پرتابگر سفیر تا آماده‌سازی ماهواره مدارگرد و اعلام خبر پرواز نخستین فضانورد ایرانی از ایران طی ۱۰ سال آینده، تنها بخشی از رویدادهای فضایی سال گذشته بود.
در چنین شرایطی، انتظار می‌رفت سازمان فضایی ایران که این روزها سومین دوره ریاست خود را از زمان تاسیس کمتر از ۵ سال قبل سپری می‌کند، برنامه‌های گسترده‌ای را نه تنها برای اندیشمندان و فعالان برگزار کند که توجه بیشتری به اطلاع‌رسانی درباره فضا و اهمیت آن برای مردم نشان دهد؛ چرا که هدف اصلی از برگزاری چنین برنامه‌هایی، ایجاد علاقه بین مردم عادی و توجیه آنها نسبت به اهمیت موضوع است.
یکی دیگر از اهداف مهم برپایی چنین برنامه‌هایی علاقه در بین کودکان و نوجوانانی است که قرار است در آینده وارد این حوزه‌ها شوند وگرنه متخصصان و دانشمندان و مدیران مرتبط هر روز سال با این موضوع مواجه‌اند.
امسال برخلاف ۲ سال گذشته که ارتباطات گسترده‌ای با رسانه‌ها برقرار می‌شد، سازمان‌های گوناگون به همکاری دعوت می‌شدند و برنامه‌‌های عمومی فراوانی تدارک دیده می‌شد.
هفته فضا در سکوت آغاز شد؛ در خبری که ۱۳ مهر، اولین روز هفته فضا بر سایت سازمان فضایی قرار گرفت در کنار اعلام برنامه‌هایی چون تورهای ایرانگردی برای آشنایی با فضا! برگزاری کارگاه‌های پخش فیلم‌های فضایی از سیما، از فراخوان ارسال پیشنهادها برای برگزاری هم خبر داده بودند که معلوم نیست این پیشنهادها که پس از آغاز هفته فضا جمع‌آوری می‌شوند، به کار چه کسی خواهد آمد؟
هفته فضا که با سالگرد پرتاب اسپوتنیک به فضا آغاز می‌شود، فرصتی برای آشتی مردم با صنعتی بسیار گرانقیمت و بسیار کاربردی است، سازمان‌های بزرگی چون ناسا، آژانس فضایی اروپا و... هر ساله میلیاردها دلار برای فعالیت ترویجی خود هزینه می‌کنند تا آینده این صنعت پیشرو را تضمین کنند.
در این دنیای پرشتاب که شرق و غرب برای فتح مرزهای بیشتری در فضا، در تلاشی شبانه‌روزی هستند؛ غفلت از چنین فرصت‌هایی بویژه برای کشوری مانند ایران که عزم جدی برای حضور در رقابت‌های علمی جهان دارد و براساس سند چشم‌انداز ، باید سال ۱۴۰۴ کشور برتر منطقه در حوزه‌های علمی باشد، (و فراموش نکنید که هندوستان از هم‌اکنون برنامه فضایی خود برای سفر به ماه را نهایی کرده است)‌ می‌تواند اثرات زیانبار فراوان داشته باشد که شاید جبران آن دشوار یا غیرممکن باشد.

پوریا ناظمی‌

منبع : روزنامه جام‌جم