لیگ دسته اول بعد از پایان ماه رمضان

● بی برنامگی از حالا شروع شد
لیگ دسته اول فوتبال ایران همواره منشأ حوادث و اتفاقاتی بوده که هر کس آنها را در داخل شنیده تعجب نکرده و هر کس هم که از بیرون کشور این اتفاقات را دیده، اسم این لیگ را محلات هم ندانسته چه برسد به لیگ دسته اول! حقیقت لیگ یک هم همین است چرا که با وجود امیدواری تیم‌ها برای صعود به لیگ برتر تیم‌های حاضر به سه گروه متفاوت تقسیم‌بندی می‌شوند و بر همین اساس هم کارهای خود را رتق و فتق می‌کنند.
۱) تیم‌‌های سرمایه‌دار و مدعی درجه یک جواز لیگ برتر؛ این دسته از تیم‌ها از امکاناتی بسیار پیشرفته بهره‌مندند که حقیقتاً در حد لیگ برتر است و حال یا از بد حادثه در این دسته قرار گرفته‌اند و یا اینکه تازه با اسپانسری قدر و قدرتمند داعیه لیگ برترشدن را پیش گرفته‌اند. این قبیل تیم‌ها معمولاً به‌دنبال اسمی‌ها بوده و سعی در جذب نفراتی دارند که حداقل اسمشان خلا وجود تیم را در لیگ یک پر کند حال یا این افراد توانایی بالا آوردن تیم را داشته باشند و یا بالعکس فقط جنبه ویترینی داشته باشند.
۲) تیم‌های پشتوانه‌دار و رابطه‌ای؛ این قبیل تیم‌ها که معمولاً خیلی کم هم در لیگ یک باقی می‌مانند و بلافاصله پس از یک و یا حداکثر دو فصل به لیگ برتر راه پیدا می‌کنند بسیار مرموز عمل می‌کنند و معمولاً آرایشی در کادر مدیریتی خود دارند که جای هیچ‌یک از نفرات مشخص نیست و بعضاً پست‌هایی در این قبیل باشگاه‌ها تعبیه می‌شود که به هیچ شکل ممکن با عقل جور در نمی‌آید. این گونه تیم‌ها فقط به‌دنبال متخصص بالا آوردن تیم می‌گردند و نفرات خود را بر همین اساس نیز جذب می‌کنند.
با این حال هر کس دیگری هم که در روابط پشت پرده و چیزی فرای آنچه که به چشم می‌آید دارای رابطه‌های محکم هم باشد را جذب تیم خود می‌کنند. البته در خصوص این قبیل تیم‌ها این نکته را باید عنوان کرد که هزینه‌های بیرونی‌شان بیشتر از هزینه‌های داخلی بوده و با ایمان به اهمیت این موضوع اقدام به این کار می‌کنند.
۳) تیم‌هایی که هستند تا باشند!؛ این قبیل از شرکت‌کنندگان در لیگ یک هم اگر بگوییم به هیچ عنوان زور صعود کردن به لیگ برتر را ندارند، سخنی به گزاف نگفته‌ایم چرا که اغلب با حمایت‌ اسپانسرهایی اداره می‌شوند که کج‌دار و مریز به حمایت از تیم خود می‌پردازند و عده‌ای هم با همین پول‌ها روزگار خود را در پست‌ها و منصب‌های طراحی‌شده می‌گذرانند و هیچ نارضایتی هم به‌رغم سروصداهایی که برای متهم‌نشدن به بی‌قیدی می‌کنند، ندارند. این گونه تیم‌ها اکثراً منبع درآمد دلالان و واسطه‌ها هستند چرا که از هر کجا که بازیکنی رانده و به اصلاح مانده شود در انتهای لیست این باشگاه قرار می‌گیرد و در نهایت هم تمام تلاش تیم‌هایی با این شرایط برای بقا در جدول و عدم سقوط به لیگ دسته دوم است.
تمامی این موارد را ذکر کردیم تا بدانید که در لیگ دسته اول با چه پایه‌ریزی‌های متفاوتی تیم‌ها پا به میدان می‌گذارند و چقدر دور از انتظار و به اصطلاح سرراهی بدان نگریسته می‌شو‌د. در خصوص داوری این رقابت‌ها هم می‌توان یک کتاب نوشت چرا که فدراسیون فوتبال این لیگ را مجرای آزمون و خطای داوران جوان و تازه وارد کرده و اگر داوری چند هفته‌ای در این رقابت‌ها خوب سوت بزند و بدرخشد بلافاصله راهی لیگ برتر می‌شود!
با این حال فرصت برای داورانی مهیا می‌شود که اکثراً دارای اشتباهات فراوانی هستند و حال خدای ناکرده اگر بخواهند قدمی هم چپ بگذارند پیش‌بینی کنید چه وقایع بغرنجی در این میان رخ خواهد داد. کمااینکه اشتباهات داوران تا به حال کم جنجال نیافریده و کم بازی به خاطر این سهل‌انگاری‌ها به تعطیلی نکشیده است. از روابط پشت پرده در لیگ یک هم نباید فراموش کنیم چرا که بسیار مهم و نقش اساسی و تعیین‌کننده‌ای برای شرکت‌کنندگان در لیگ دارد به‌صورتی که طبق گفته قبل دسته دوم از طیف‌هایی که در این رقابت‌ها به میدان می‌روند با اتکا بر همین اساس روند تیمی خود را به جلو می‌برند و با تلاش اندک به حداکثر بهره‌وری از نتایج به‌دست آمده می‌رسند.
کسب اطلاعات تیم مقابل از بازیکنان روبه‌رو و وعده‌ وعید‌های فصل بعد و حتی پول‌های زیرمیزی همان‌طور که پیش از این نتایج بسیاری از بازی‌ها را به سود تیم‌های خاصی برگردانده یک امر کاملاً متداول در این بازی‌ها محسوب می‌شود که نمونه شکایت‌های تیم‌های آسیب دیده از این ماجراها و ارسال CD و فیلم‌های مستند از این قبیل ادعاها به فدراسیون که نمونه‌اش هم در فصل قبل ملاحظه شد، سندی بر این مدعاست.
زمان انجام لیگ دسته اول هم هر ساله مورد بی‌مهری‌های معناداری از سوی مسؤولان سازمان لیگ قرار گرفته و با اختیار آقایان به عقب یا جلو کشیده می‌شود. طبق آخرین اخبار امسال هم در اقدامی شگرف تاریخ شروع جام آزادگان به پایان ماه مبارک رمضان موکول شده واز ۲۲ مهرماه استارت این رقابت‌ها زده خواهد شد.
با نگاهی اجمالی به این تصمیم به راحتی درخواهیم یافت که فصل بهار و تابستان با شرایط مساعدش برای انجام بازی‌ها و حتی استقبال تماشاگران با این تصمیم به‌هدر رفته و شرایطی پدیدار شده که به مراتب سخت‌تر و بحرانی‌تر برای تیم‌هایی است که زمین چمن مناسبی ندارند و در مواقع ریزش باران و برف چاره‌ای جز تعطیل کردن مسابقه‌شان نمی‌بینند.
دانشگاه آزاد زنجان را که فصل گذشته فراموش نکرده‌ایم، این تیم برای انجام بازی خانگی خود مقابل تراکتورسازی دو بار به خاطر ریزش برف سنگین دیدارش به تعویق افتاد تا در نهایت با انجام یک بازی سوری و خالی از انگیزه لازم باز هم در شرایطی نامتعادل اقدام به میزبانی کند.
به‌هر حال امیدواریم اتفاقات لیگ دسته اول و نامهربانی‌های خاص آن هر چه زودتر پایان پذیرد هرچند سالی که نکوست از بهارش پیداست.

منبع : روزنامه پاس جوان