کشتی بونتی - The Bounty

سال تولید : ۱۹۸۴
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : برنارد ویلیامز
کارگردان : راجر دانلدسن
فیلمنامه‌نویس : رابرت بولت، برمبنای رمان ناخدا بِلای و آقای کریستیان نوشته ریچارد هو
فیلمبردار : آرتور ایبتسن
آهنگساز(موسیقی متن) : وانگلیس
هنرپیشگان : آنتونی هاپکینز، مل گیبسن، لارنس اولیویر، ادوارد فاکس، دانیل دی لوئیس، فیلیپ دیویس، لیام نیسن، وی کوکی کا، ته‌ویت ورنت و برنارد هیل.
نوع فیلم : رنگی، ۱۳۳ دقیقه.


«ستوان ویلیام بلای» (هاپکینز) برای توضیح ماجرای شورش در کشتی بتنی احضار می‌شود مأموریت «بلای» رساندن کشتی حامل نوعی گیاه برای تهیه غذای ارزان قیمت برای بردگان، از طریق تاهیتی به جزایر وست اینگیز بود. «بلای» در این سفر با دوست ثابق خود افسری به‌نام فلچرگیریستیان (گیبسن) همراه می‌شود. کشتی آنان بیست و سه دسامبر سال 1787 به‌راه می‌افتد اما یکی از افسران زیر دست «بلای» به‌نام «جانفلایر» (دیلوئیس) با انتخاب مسیری جدید شروع به مخالفت با «بلای» می‌کند. طوفان شرایط و مسیر را به هم می‌ریزد و «کریستیان» جای «فلایر» را می‌گیرد و کشتی را به سوی تاهیتی هدایت می‌کند. «بلای» و همراهانش، پادشاه تاهیتی (کا) را تعقیب به کاشت گیاه مورد نظر می‌کنند و همگی به قصد کاشت آن در جزیره مستقر می‌شوند. کار خوب پیش نمی‌رود و نظم و ترتیب نظامی فراموش می‌شود. «کریستیان» به دختر پادشاه، مائوآتوآ (ورنت) دل می‌بازد و در همین بین با ایجاد اختلاف در میان افراد دشمنی بین «بلای» و «کریستیان» اوج می‌گیرد. با آماده شدن محصول «بلای» اعلام می‌کند که قصد دارد از طریق کیپ‌هورن باز گردد. در حالی خدمه کشتی مایل به ترک تاهیتی نیستند. شورش به رهبری «کریستیان» آغاز می‌شود. و «بلای» و نه تن از افرادانش در قایقی در آب رها می‌شوند. «کریستیان» بونتی را به ساحل تاهیتی باز می‌گرداند و پادشاه از ترس تلافی شاه انگلستان با اقامت آنان در جزیره مخالفت می‌کنند. «مائوآتوآ» که اکنون «کریستیان» فرزندی در شکم دارد، عاقبت از پدر اجازه می‌گیرد تا با آنان راهی انگلستان شود. بونتی پس از سفری سخت به پیتکیرن آیلند می‌رسد. بلای و همراهانش نیز که چهل روز تحت شرایط طاقت فرسا در آب شناور بودند نیز بالاخره به خشکی می‌رسند و پس از مدتی به لندن باز می‌کردند. سرانجام دادگاه نظامی بلای را عفو می‌کند.
* سومین اقتباس سینمائی از یک قصه پر آوازه (پس از نسخه‌های فرانک‌لوید در 1935 و لوئیس مایلستون در 1962) حتماً دیدنی (به‌دلیل عظمت خود کشتی بونتی که با هزینه یک میلیون دلار ساخته شد و بازی‌های کیبسن و هاپکینز) و شنیدنی (به‌دلیل موسیقی با شکوه و انگلیس) است اما از خلاقیت و انرژی (به‌دلیل کارگردانی بی‌روح گاملدسن بی‌بهره است). (ای کاش همان‌طور که قرار بود) دیویدلین با دین‌ود لورنتیس دچار مشکل نمی‌شد و با این نسخه سوم بونتی کارنامه‌اش را می‌بست.