شاه آرتور - KING ARTHUR

سال تولید : ۲۰۰۴
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : جری بروکهایمر
کارگردان : آنتوان فوکوآ
فیلمنامه‌نویس : دیوید فرانتسونی
فیلمبردار : اسلاوومیر ایدزیاک
آهنگساز(موسیقی متن) : هانس زیمر
هنرپیشگان : کلایو اوئن، یوئان گریفاد، ماس میکلسن، جوئل اجرتن، هیو دنسی، ری وینستون، ری استیونسن، کیرا نایتلی، استیون دیلین و استلان اسکارسگارد
نوع فیلم : رنگی، ۱۴۰ دقیقه


̎آرتور̎ (اوئن̎ شوالیهٔ دلاور و مسیحی باایمان، در تنگنای غریبی گیر افتاده: از یک‌سو مایل است به رُم سفر کند و در خدمت مذهب و ایمانش درآید و از سوی دیگر، به شدت به سرزمینی که در آن به دنیا آمده، پای‌‌بند است. در حالی‌که انگلستان در کام شورش و بی‌قانونی فرو غلتیده، ̎آرتور̎ نیز به اتفاق گروهی از شوالیه‌ها که می‌خواهند نظم و قانون را بر سرزمین‌شان حاکم کنند، وارد میدان مبارزه می‌شود. آنان ضمناً امیدوارند رفقای خود، از جمله ̎لانسلو̎ (گریفاد)، ̎گالاهاد̎ (دنسی)، ̎تریسان̎ (میکلسن)، ̎گاوین̎ (اجرتن)، ̎بورز̎ (وینستون) و ̎داگونت̎ (استیونسن) را آزاد کنند. در همین حال ̎آرتور̎ و افرادش با ̎مرلین̎ (دیلین) متحد می‌شوند. ̎مرلین̎ جادوگری است که شوالیه‌های یاغی‌اش اغلب علیه نیروهای اشغال‌گر رُمی جنگیده‌اند. در حالی‌که جبههٔ متحدی‌ علیه ارتش‌های مهاجم ساکسون تشکیل داده‌اند، ̎آرتور̎، ̎مرلین̎ و ̎گینیویر̎ (نایتلی) مصمم‌اند انگلستانی یک‌پارچه را احیا کنند و پادشاهی با ابهت نیز بر آن حاکم براند.
● در این روایت ̎آرتور شاه̎ برخلاف فیلم‌های قبلی که در دنیای رؤیائی شوالیه‌ها و جادوگر بدجنس و ملکهٔ بی‌تاج و تخت می‌گذراند، چهره‌ای جدی به خود گرفته و فیلم، آگاهانه اسطورهٔ ̎آرتور̎ را در یکی از لحظات تاریخی خشن و پُر از خون و خونریزی قرار داده است. در تهیه و تدارک فیلم خست به خرج نداده‌اند و بازی‌ها نیز همگی خوب و چشم‌گیرند. شاه آرتور تماشاگر بزرگ‌سال را مخاطب قرار داده و از این‌رو، کسانی را که منتظر فیلمی تاریخی/ عاشقانه در مایه‌ەای کاملات (جاشوآ لوگان، ۱۹۶۷) هستند، سرخورده می‌کند. در این محصول ایرلندی/ بریتانیائی، حتی یک آمریکائی نیز شرکت ندارد و بیشتر به یک فیلم اروپائی می‌ماند تا فیلمی هالیوودی. و فیلم‌نامهٔ فرانتسونی حالت فصلی دیگر از حکایت چند و چونیِ سقوط امپراتوریِ رُم‌اش را دارد و این‌بار در قرن پنجم میلادی اتفاق می‌افتد (دوره‌ای که تقریباً هیچ‌گاه در سینما به تصویر کشیده نشده) یعنی زمانی‌که رُم، خود مورد تهاجم نیروهای بربر قرار گرفته و خیال دارد به اشغال بریتانیا ـ که از سال ۶۰ میلادی در تصرف خود داشت ـ پایان دهد. یک‌بار دیگر، فوکوآ از قالب ژانری که کار کرده فراتر رفته و جسورانه وارد قلمروئی تیره و تار شده است. از نگرش کاملات یا اکسکالیبور (جان بورمن، ۱۹۸۱)ی در این‌جا خبری نیست و رابطهٔ ̎آرتور̎ و ̎گینیویر̎ بیش از آن رُمانتیک باشد، حساب شده است و فقط اشارهٔ ظریفی به رابطهٔ مخفیانهٔ ̎گینیور̎ و ̎لانسو̎ شده است.