ال - کارنیتین

در دسته‌بندی، از ال - کارنیتین به‌عنوان یک محصول ثانوی آمینواسید به‌دلیل قابلیت سنتز شدن آن در صورت حضور موادغذائی مشخصی نام برده می‌شود. از عمده آمینواسیدهای مورد نیاز می‌توان به lysine و methoin اشاره کرد که البته حضور یکسری مواد غذائی همچون ویتامین C و آهن نیز از اهمیت خاصی برخوردار است. عمده‌ترین عملکرد ارنیتین کمک به حمل زنجیره‌های بلند اسیدهای چرب به داخل سلول‌های پروئینی یا همان میتوکندری می‌باشد.
از آنجائی که اکسید شدن چربی در داخل میتوکندری به‌وسیله پروسه بتا اکسیداسیون صورت می‌گیرد. بدون کارنیتین. چربی نمی‌تواند وارد سلول گردد و بدین ترتیب هیچ چربی‌سوزی و یا اکسید چربی انجام نمی‌شود. این خاصیت کارنیتین باعث شهرت آن به‌عنوان یک مکمل چربی‌سوز شده است.
مشکل اصلی در حمایت از کارنیتین به عنوان یک چربی سوز این است که دکتر افراد به اندازه کافی در بدنشان سنتز تولید کارنیتین جهت کمک به روند اکسید شدن چربی صورت نمی‌گیرد. حتی مشخص شده که بدن افراد چاق تمایل زیادی برای تولید بیشتر کارنیتین در قیاس با افراد ماهیچه‌ای دارد. شاید این به این خاطر باشد که افراد چاق نیازمند پروسه بیشتر چربی هستند.
کارنیتین برای اولین بار در سال ۱۹۰۵ از طریق گوشت استخراج شد. عمده کارنیتین در عضله ذخیره می‌شود. به‌گونه‌ای که میزان ان در عضله حدود ۵۰ تا ۲۰۰ برابر بیشتر از کارنیتین موجود در پلاسمای خون می‌باشد. بهترین منبع تأمین کارنیتین از طریق رژیم غذائی گوشت و محصولات لبنی می‌باشد.
مقدار متوسط دفع کارنیتین از طریق بدن به صورت روزانه حدود ۶۰ میلی‌گرم است که عمدتاً از راه ادرار و صفرا این کار صورت می‌گیرد در صورتی که فرد در رژیم غذائی‌اش از گوشت و محصولات لبنی استفاده نکد این میزان دفع تا کمتر از ۲۰ میلی‌گرم در روز کاهش می‌یابد. برخی شواهد دال بر این است که کولین Choline دارای ساختار شیمیائی مشابه با کارنتین می‌باشد و به نظر می‌رسد به حفظ کارنیتین در بدن کمک می‌کند.
هنوز بر سر مکمل کردن کارنتین به‌عنوان یک اکسید کننده چربی بحث و جدل وجود دارد. اما این ماده غذائی دارای خواصی است که کمتر شناخته شده‌اند. اینها خواصی هستند که باعث افزایش بازدهی تمرین می‌گردند.
کارنتین به کاهش سطح لاکتیت Loctate در طول تمرین کمک می‌کند و بدین ترتیب منجر به کاهش خستگی و افزایش استقامت در تمرین می‌شود. تحقیقات زیادی نشان داده است که کارنتین باعث ارتقاء روند ریکاوری پس از تمرین با شدت می‌شود. به افرادی که به‌صورت روزانه و برای مدت ۳ هفته ۳ گرم کارنتین داده شده بود درد عضلانی کمتری را پس از تمرین تجربه کرده بودند. ضمن اینکه میزانانزیم عضله مربوط به آسیب‌دیدگی عضلات بر اثر تمرین نیز در آنها کاهش یافته بود.
(تصور بر این است که این تأثیر از طریق افزایش استواری غشاء بین سلولی به‌وسیله کارنتین موجود در عضله صورت می‌گیرد.
کارنتین همچنین به کاهش تأثیر رادیکال‌های آزاد کمک می‌کند. رادیکال‌های عضلات محصولات ثانوی هستند که بر اثر متابولیسم اکسیژن ایجاد می‌گردند و موجب تورم عضلانی و تأخیر در ریکاوری کامل عضلانی می‌شوند. تمرینات سخت باعث می‌شود که به صورت موقتی سیستم ایمنی بدن تنزل پیدا کند و زمانی که این شرایط بروز نماید بدن مستعد ابتلاء به هر نوع بیماری عفونی می‌گردد. به‌نظر می‌ِس کارنتین در کمک به پایداری و افزایش قدرت سیستم ایمنی بدن پس از تمرین نقش مهمی دارد.
یکی از فواید دیگر کارنتین کمک به ارتقاء تسعه سلول‌ها قرمز ون جدید در بدن می‌باشد که بدین ترتیب بر میزان حمل اکسیژن به داخل عضلات نیز افزوده می‌شود. دوز صرفی کشنده کارنتین حدود ۶۳۰ گرم در روز می‌باشد که خوشبختانه شانس اینکه یک نفر بخواهد این مقدار را دریافت کند تقریباً غیرممکن است چون این احتمال وجود دارد که تنها در صورت دریافت ۶ گرم کارنتین دچار اسهال شوید.
میزان توصیه شده کارنتین دریافتی به صورت روزانه حدود ۲ تا ۴ گرم می‌باشد که می‌بایست آن را نیز تقسیم کرده و در وعده‌های مجزا دریافت کرد مصرف ۲ گرم کارنتین پس از تمرین هم به روند ریکاوری کمک می‌نماید و هم از احساس درد عضلانی بیش از حد پس از تمرین می‌کاهد.

منبع : مجله دانش ورزش