سه شنبه, ۱۱ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 30 April, 2024
مجله ویستا

گل آفتابگردان - I Girasoli


سال تولید : ۱۹۷۰
کشور تولیدکننده : ایتالیا و فرانسه
محصول : شامپیون، کنکوردیا و موس فیلم
کارگردان : ویتوریو دسیکا
فیلمنامه‌نویس : آنتونیو گوئرا، گئورگی مدیوانی و چزاره زاواتینی
فیلمبردار : جوزپه روتونو
آهنگساز(موسیقی متن) : هنری منسینی
هنرپیشگان : سوفیا لورن، مارچلو ماسترویانی، لودمیلا ساولیه‌وا، گالینا آندریوا، آنا کارنا، جرمانو لونگو و کارلو پونتی جونیز.
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۷ دقیقه.


«جووانا» (لورن) روزهای شاد ازدواجش با «آنتونیو» (ماسترویانی) را در اوایل جنگ جهانی دوم به یاد می‌آورد. این که «آنتونیو» برای نرفتن به جبهه جنگ خود را به دیوانگی زده، ولی با کشف حقه‌اش، دو راه بیشتر برایش باقی نمی‌ماند: محاکمه در دادگاه نظامی یا رفتن به جبهه شوروی. حالا جنگ تمام شده و «جووانا» هیچ خبری از همسرش دریافت نکرده است. او در جست‌وجوی «آنتونیو» به شوروی می‌رود، به تمام قبرستان‌ها و دفاتر سر می‌زند و از هرکس که می‌بیند، سراغ او را می‌گیرد، تا این که در دهکده‌ای کوچک، «آنتونیو» را کنار همسر جدیدش، دختری روس به‌نام «ماشیا» (ساولیه‌وا) و دختر کوچک‌شان می‌بیند. «آنتونیو» می‌گوید که «ماشیا» هنگام عقب‌نشینی نیروهای ایتالیائی در شوروی، جان او را نجات داده است. در بازگشت به ایتالیا «جووانا» برای فراموش کردن «آنتونیو»، تصمیم می‌گیرد با کارگر جوانی به‌نام «اتوره» (لونگو) زندگی کند و به‌زودی از او صاحب یک پسر می‌شود. در اینجا «آنتونیو» که نزد «ماشیا» شادمان است، به ایتالیا و دیدن «جووانا» می‌آید. «جووانا» او را به آپارتمانش دعوت می‌کند، اما صحبت از تغییرات این چند ساله و حضور پسر «جووانا» باعث می‌شود تا آنان تشخیص دهند که دیگر هرگز نمی‌توانند مانند گذشته باشند. «آنتونیو» به شوروی می‌رود و «جووانا»ی غمگین نزد «اتوره» باز می‌گردد.
* فیلم حاوی تمامی مایه‌های واپسین آثار دسیکا، یعنی چرخش از نئورآلیسم به سینمائی داستان‌گو و تماشاگرپسند است. لورن اینجا به اوجی جدید در بازیگری‌اش می‌رسد و به‌ویژه بازی او در تضادی در اماتیک با حضور کوتاه‌تر ولی زیبای ساولیه‌وای روسی قرار می‌گیرد. برخورد پایانی میان لورن، زنی که ماسترویانی ترک گفته و ساولیه‌وا، زنی که اینک همسر او است، توان هر دو بازیگر را به اثبات می‌رساند. تصویر موجز مسکو و شوروی پس از جنگ نیز عینی و مؤثر است. این فیلم حسابی اشک‌انگیز، در هر لحظه غم‌انگیزش به موسیقی نافذ منسینی متوسل می‌شود.


همچنین مشاهده کنید