آگنس الهی - Agnes Of God

سال تولید : ۱۹۸۵
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : پاتریک پالمر و نورمن جویسن
کارگردان : جویسن
فیلمنامه‌نویس : جان پیلمایر، برمبنای نمایش‌نامه‌ای نوشته خودش.
فیلمبردار : سون نیکویست
آهنگساز(موسیقی متن) : ژرژ دلرو
هنرپیشگان : جین فاندا، آن بنکرافت، مِگ تیلی، آن پیتونیاک، وینستن رکرت، گراتین گلیناس و گای هافمن.
نوع فیلم : رنگی، ۹۸ دقیقه.


صومعه‌ای در مونترآل. در اتاق راهبه نوآموزی به‌نام «آگنس» (تیلی) جسد یک نوزاد تازه متولد شده که خفه شده است پیدا می‌شود. دادگاه، روان‌شناسی به‌نام «مارتا لیوینگستن» (فاندا) را مسئول بررسی وضعیت روانی «آگنس» می‌کند. «مارتا» کاتولیکی است نه چندان معتقد، مطلقه و با سابقه سقط جنین که دیگر نمی‌تواند بچه‌دار شود. به‌زودی او با مدیره صومعه. «مادر روحانی میریام روت» (بنکرافت) اختلاف‌نظر پیدا می‌کند. «مادر روحانی روت» از نیاز انسان به معصومیت و معجزه که تنها راه ارتباط انسانِ درگیر در دنیای مادی با خداست، صحبت می‌کند. «آگنس» می‌گوید بارداری‌اش و همچنین پدر احتمالی نوزاد را به خاطر نمی‌آورد. اما بعدتر «مارتا» موفق می‌شود با جلب اعتماد «آگنس» و به کمک هیپنوتیسم بفهمد که «آگنس» از مادرش که زنی الکلی و مبتلا به اختلال روانی بوده، می‌ترسد. «مارتا» همچین این فرضیه را که «پدر مارتینو»ی سال‌خوردده (گلیناس) که در صومعه رفت و آمد دارد، پدر نوزاد است، رد می‌کند. «مارتا» با بررسی پرونده‌های سرّی می‌فهمد که «آگنس» فرزند خواهر نامتعادل «مادر روحانی روت» است. «آگنس» در طی درمان به بارداری و تولد نوزاد اعتراف می‌کند ولی وقتی می‌خواهد درباره آنچه برای نوزاد اتفاق افتاده بگوید، «مادر روحانی روت» حرف او را قطع می‌کند و می‌گوید هنگامی که برای درخواست آمبولانس رفته، «آگنس» بچه‌ را کشته است. دادگاه «آگنس» را عفو می‌کند و او را برای مراقبت به صومعه می‌سپارد. در انتهای دادگاه، «آگنس» اجازه می‌گیرد تا صحبت کند: او برای شش روز از دور، به مردی علاقه‌مند شده و عاقبت در روز هقتم مرد پیش آمده است... «مارتا» نیز در آخر چنین نظر می‌دهد که توضیحاتی منطقی نمی‌تواند این امکان را که بارداری «آگنس» یک معجزه بوده، توجیه کنند.
* اقتباسی از نمایش‌نامه کمینه گرایانه و بسیار تحسین شده پیلمایر که با وجود برخی نقایص فیلم‌نامه‌ای، از گفت‌وگوها و بازی‌های فوق‌العاده‌ای برخوردار است و به همین دلیل موفق می‌شود با وجود داستان پیچیده فلسفیف روانی، جنائی‌اش با تماشاگر به خوبی ارتباط برقرار کند. تیلی و بنکرافت هر دو عالی هستند؛ همچنین موسیقی دلرو و فیلم‌برداری نیکویست بسیار موفق.