زنبورهای عسل

وسط جهنم
كلنی زنبورهای عسل یك مدل زنده از یكپارچگی و همكاری فداكارانه است. زنبورها برای مراقبت از ملكه‌شان، جست وجوی غذا، پرستاری از نوزادان و حفظ كل كلنی با هم كار می‌كنند. هنگامی كه نوزادان كلنی در خطر سرمازدگی قرار می‌گیرند، زنبورهای كارگر بلافاصله به داد آنها می‌رسند و حلقه‌ای را دور تا دور لاروها تشكیل می‌دهند. سپس با لرزاندن عضلات پروازشان باعث تولید گرما می‌شوند. بدین ترتیب دمای مركز حلقه به سرعت بالا می رود و نوزادان را در شرایط مناسب قرار می‌دهد. اما این عمل مراقبت خواهرانه، كاربردهای دیگری هم دارد و ممكن است به عنوان اسلحه‌ای مرگبار به كار گرفته شود. معمولاً كلنی زنبورهای عسل توسط زنبورهای شكارچی و زنبورهای سرخ، كه زنبورهای عسل را برای تغذیه بچه‌هایشان شكار می‌كنند، دائماً مورد حمله قرار می‌گیرد. از این رو هنگامی كه زنبورهای گشتی نزدیك شدن زنبور مهاجم را تشخیص می‌دهند، بی درنگ دورتادور آن حلقه زده و همان حلقه آتشین معروفشان را تشكیل می‌دهند. در درون حلقه، دما تقریباً به ۴۵ درجه سانتی گراد (۱۱۳ درجه فارنهایت) می رسد كه این مقدار گرما برای كشتن زنبور مهاجم كافی است.اما خود زنبورهای عسل چگونه برای چنین دمایی تاب می‌آورند؟ تان كن متخصص زنبور عسل در باغ گیاهشناسی نواحی گرمسیری ژیشوانگ بانا و انستیتوی تحقیقاتی زنبور شرقی دانشگاه كشاورزی یونان در چین و همكارانش كشف كرده‌اند كه محدوده دمای مرگبار برای زنبورهای عسل در حدود ۹ درجه فارنهایت بالاتر از دمای كشنده زنبورهای مهاجم است و این اختلاف جزیی برای زنده ماندن آنها و كشتن دشمن كفایت می‌كند.

منبع : روزنامه شرق