خوشبختی، فراســــوی ثـــــروت

جوانی دوره آرزوی‌های دور و دارز است. آرزوهایی كه ما را برای رسیدن به خود فرامی‌خوانند. در این دوره، رویا‌ها شكل می‌گیرند و تمام زندگی آینده ما را شكل می‌دهند. وقتی دختر جوانی بودم روی تخت دراز می‌كشیدم و تصاویری زیبا در برابر چشمانم شكل می‌گرفت. وقتی دختر جوانی بودم می‌خواستم ثروتمند شوم. فكر می‌كردم پول، فراوانی و امكانات به همراه می‌آورد. بنابراین در سن ۱۵ سالگی رهسپار سفر گنج شدم.سفرم خیلی ساده شروع شد. در یك گل‌فروشی كار پیدا كردم و در آن‌جا همكارم راهنمای من شد. او همیشه می‌گفت هر چه آرزویش را داشته باشم می‌توانم به دست بیاورم. كتاب‌های زیادی به من معرفی كرد و من همه را با ولع می‌خواندم. طبق مضمون این كتاب‌ها، راز رسیدن به هر چه كه می‌خواستم، در اندیشه و كلماتم نهفته بود. اگر اندیشه‌های درستی در سر می‌پروراندم و واژه‌هایم را درست انتخاب می‌كردم، می‌توانستم همه چیز داشته باشم.هر چه را كه خوانده بودم امتحان كردم، نتیجه مثبت بود. در ۱۶ سالگی یك ماشین خریدم و در ۱۹ سالگی مدیر دو مغازه گل‌فروشی شدم. خیلی ساده بود؛ افكار و واژه‌هایم را بر آنچه كه می‌خواستم، متمركز می‌كردم و همین به كارهایم هم تمركز و جهت می‌داد.
● یك قدم جلوتر
بعد از این موفقیت‌های كوچك، فكر كردم كه دیگر وقت آن رسیده كه قدم‌های بزرگ تری بردارم و چیزهای بزرگ‌تری بخواهم؛ به‌طور مثال ثروت زیاد طلب كنم. تنها كاری كه باید انجام می‌دادم این بود كه فكر ثروت را در سرم بپرورانم و جملات تاكیدی بگویم. فكر می‌كردم مثل تجربه‌های قبلی‌ام دیری نمی‌گذرد كه به آنچه می‌خواهم می‌رسم، اما این طور نشد و ماه‌ها تمركز، مرا به جایی نرساند.سعی كردم پیش فرض‌هایم را مرور كنم. آیا باید كار دیگری هم انجام می‌دادم؟ آیا رسیدن به هدفی بزرگ‌تر، سخت‌تر از رسیدن به چیزهای كوچك بود؟ در جستجوهایم به تجسم خلاق برخورد كردم. در ظاهر فكر كردن و تكرار كردن به تنهایی كافی نبود؛ باید تصویرسازی هم انجام می‌دادم. جملات تاكیدی‌ام را می‌گفتم و در ضمن كیف پولم را مجسم می‌كردم كه پول از آن سرازیر شده اما باز هم خبری نشد.شاید به كمك احتیاج داشتم. بالاخره هر چه باشد، نیروی دو نفر از یك نفر بیشتر است و وقتی عده‌ای دور هم جمع می‌شوند و بر یك چیز تمركز می‌كنند، چیزها زودتر به وقوع می‌پیوندند. پس موافقت چند نفر از دوستانم را جلب كردم و ما هفته‌ای یك بار دور هم جمع می‌شدیم تا با روش تجسم خلاق بر هدف خود متمركز شویم. حتی یك كاردستی بزرگ با تصویر همه اعضا درست كردیم كه در آن برنده مسابقه شده بودیم. مدتی به این كار ادامه دادیم اما باز هم اتفاقی نیفتاد. قضیه چه بود؟
● جستجوی درونی
وقتی جستجو برای یافتن راه‌حل در منابع بیرونی مثل كتاب و سمینارهای مختلف، نتیجه نداد. سعی كردم بیشتر مشاهده كنم و بیشتر گوش دهم. به تدریج توانایی‌ام در درك و دریافت، افزایش پیدا كرد و قطعه گمشده را پیدا كردم. در كتاب این لحظه طلایی، تعالیم معنوی خواندم: <صرفا به قصد دریافت حقوق و دستمزد كار نكنید. اگر خدا از كار شما راضی باشد، او خود به شما فراوانی نعمت خواهد داد و بدین سان شما نه تنها حقوق خود را دریافت خواهید كرد بلكه بیش از آن هم از راه‌های دیگر به دستتان خواهد رسید. شما باید به كار خود به عنوان یك فرصت خدمت كردن ‌بنگرید نه فقط به عنوان یك فرصت برای پول درآوردن. اگر با چنین نگرشی كار كنید آن وقت هر پولی را كه به دست می‌آورید پول حلالی خواهد بود كه به درستی فراهم شده و موجب خوشحالی و سلامتی شما خواهد شد.>این جمله باعث شد تا من ابعاد دیگری را هم در ذهنم مدنظر داشته باشم.از طرف دیگر من متوجه شدم آن چه به دست می‌آوردم به‌خاطر تصاویر خلق شده در ذهنم و افكارم و واژه‌های تاكیدی نبود بلكه من داشتم آن چه را كه در درونم می‌شناختم و احساس می‌كردم و آنچه را كه بودم با كمك آن واژه‌ها به ظهور می‌رساندم.من كشف كردم برای این كه بتوانیم به هر چیزی برسیم باید بتوانیم در عمق وجود خود با آن ارتباط برقرار كنیم و آن را با تمام نیروی خود، بدون هیچ شك و تردید بخواهیم.
برای این كه بتوانیم چنین ارتباطی برقرار كنیم لازم است بشناسیم و به فهم درآوریم. در نتیجه این فهم است كه اندیشه و متعاقب آن، عمل، تغییر می‌كند، تردیدها كنار می‌روند و ایمان پدیدار می‌شود.
● سرشار از ایمان
وقتی به گذشته و به دختری نگاه می‌كنم كه به راحتی به ماشین و شغل دلخواهش رسید، فردی سرشار از ایمان را می‌بینم اما بر عكس، وقتی آن بخش از زندگی‌‌ام را كه به دنبال ثروت هنگفت بودم مرور می‌كنم، نقطه مخالف ایمان را می‌بینم و آن شك و تردید است. اگر تردید داشته باشیم، هیچ اندیشه یا كلام یا تصویر مثبتی به كارمان نمی‌آید. وقتی پر از شك و تردید هستیم، به خواسته‌مان هر چه كه باشد نمی‌رسیم.هدف، زمانی خودش را نشان می‌دهد كه به فراوانی و بركاتی كه در جهان هست و می‌تواند در اختیار ما قرار بگیرد ایمان داشته باشیم. اكنون كه من تردیدهایم و فكر فقدان را كنار گذاشته‌ام؛ اكنون كه به توانایی‌ام در به وجود آوردن و رسیدن ایمان دارم، به هدف خود رسیده‌ام، اما عجیب این‌جاست كه هر چه به ثروت بیشتری می‌رسم، كمتر به آن توجه می‌كنم. من ابتدا سفرم را با انگیزه‌ای مادی شروع كردم. سرانجام در جستجویم به نقطه‌ای رسیدم كه فهمیدم بالاتر از ثروت هم هست. ثروت شاید چیزی جز باریكه‌ای از دریای پرعظمت هستی نباشد. پس حالا كه می‌‌توانم دریا را طلب كنم، به باریكه آب قانع نمی‌‌شوم. وقتی دختری جوان بودم آرزوهایم بزرگ به نظر می‌‌رسید هر چند شاید خیلی بزرگ نبود اما وقتی می‌‌شود به اقیانوسی پهناور و بی‌انتها رسید قانع شدن به بركه‌ای كوچك، عاقلانه به نظر نمی‌‌رسد. می‌‌توان محكم‌تر گام برداشت، بیشتر كوشید چون نتیجه ثروت معنوی، بیكران است و چنین ثروتی به هر تلاشی می‌‌ارزد.
● رمـــزهای خـوشبــــختی
▪ عجیب است كه گل با تمام وجود، هستی خود را فریاد می‌زند، اما ما با تمام وجود، هستی با شكوه خود را نادیده‌ می‌گیریم و از خوشبختی فاصله می‌گیریم. ویكتور هوگو می‌گوید: نمی‌دانید اعتماد به نفس تا چه حد باعث اعتماد به هر چیز دیگری می‌شود.
▪ پروانه روی گل زیبا فرود آمده است و میزبان، با آغوش باز از او استقبال می‌كند، این دو همیشه همدیگر را دوست دارند و به هم هدایای تازه می‌دهند. این عملكرد از رمزهای خوشبختی است. كارنگی می‌گوید: برای جلب علاقه دیگران باید به آنها اظهار علاقه‌مندی كرد.
▪ شاید پروانه با گل قهر كند... چرا قهر؟! اگر پروانه زیبا به همراه گلی باشد، زیباتر به چشم نمی‌آید؟ یك مثل چینی می‌گوید: مهربانی‌های كوچك را فراموش نكن و خطاهای كوچك را به یاد نداشته باش.
▪ به راستی چرا همیشه میوه‌ها را می‌خوریم، اما از زیبایی آنها بهر‌ه‌مند نمی‌شویم؟ همیشه برای جسم غذا می‌خوریم، اما روح، تشنه‌ اندیشه می‌ماند. یك مثل انگلیسی می‌گوید: زیبایی در چشم‌های بیننده است.
▪ در دنیا هدیه‌ای زیباتر از گل وجود ندارد؛ گل است كه فضای خالی دوست را پر می‌كند و شادی به همراه دارد؛ گلی كه نشان‌دهنده قشنگ‌ترین احساسات است و این همان هدیه است در دستان شما...
ابوسعید ابوالخیر می‌سراید:
سرمایه عمر آدمی یك نفس است
آن یك نفس از برای یك‌هم نفس است
با هم نفسی‌گر نفسی بنشینی
مجموع حیات عمر آن یك نفس است

منبع: Conscious Creation Journal

منبع : مجله خانواده سبز