ارزیابی حساسیت بارورفلکس کاروتیدی در بیماران مذکر بعد از انفارکتوس میوکارد

● زمینه و اهداف:
آزمایشها نشان داده اند که حساسیت بارورفلکس کاروتیدی (BRS) در بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد (MI) کاهش می یابد و آنان را در معرض خطر مرگ ناگهانی قرار می دهد. در این مطالعه ما رابطه بین کاهش (BRS) و طول سیکل قبلی را در بیماران مذکر، بعد از MI مورد مطالعه قرار دادیم؛ به این منظور ۱۵ تن از افراد مبتلا به انفارکتوس میوکارد را که برای بار اول انفارکتوس کرده بودند و محدوده سنی بین ۴۰ تا ۷۰ سال داشتند، انتخاب کردیم و به همین تعداد افراد سالم را که محدوده سنی مشابه داشتند و هیچ گونه بیماری خاص قلبی عروقی یا ریوی نداشتند انتخاب کرده و حساسیت بارورفلکس را در وضعیت درازکش و نشسته اندازه گرفتیم.
● روش بررسی:
برای انداره گیری حساسیت بارورفلکس کاروتیدی از روش مکش گردن Neck Suction Device)) طرح اکبرگ استفاده شد و به طور مداوم از افراد الکتروکاردیوگرام ثبت شد. تحریک با ۳۰- میلی متر جیوه فشار و مدت تحریک ۲۰ ثانیه بود.
● یافته ها:
طول سیکل پایه قلبی در افراد نرمال در حالت دراز کش و نشسته به ترتیب ۰.۱۳ ± ۰.۸۶۱۶ و ۰.۱۴۱± ۰.۸۶۱۹ ثانیه بود که بعد از تحریک به ترتیب به ۰.۱۲±۰.۹۵۲۹ و ۹۴۳۶ ± ۰.۹۴۳۶ ثانیه رسید (p<۰.۰۰۱) و در افراد بیمار طول سیکل قلبی پایه در حالت درازکش و نشسته به ترتیب ۰.۱۲۷ ±۰.۸۷۱۷ و ۰.۱۱± ۰.۸۲۱۵ ثانیه بود که بعد از تحریک به ۰.۱۵۳± ۰.۹۱۲۴ و۰.۱۵ ± ۰.۸۷۶۷ ثانیه رسید (p<۰.۰۵). اختلاف طول سیکل قلبی پایه در حالت درازکش و نشسته در افراد بیمار از لحاظ آماری معنی دار بود. میانگین اختلاف بین حالت درازکش ونشسته در افراد کنترل و بیمار معنی دار بود (۰.۰۱۱ ±۰.۵۱۱ و p<۰.۰۰۱ برای حالت درازکش و ۰.۰۱۱ ± ۰.۰۳۲ و p<۰.۰۰۱ برای حالت نشسته) همچنین حساسیت بارورفلکس با افزایش سن در هر دو گروه کاهش یافت (۰۷۳۶=r و p<۰.۰۰۱ برای کنترل، ۰.۶۶=r و p<۰.۰۵ برای بیمار) و تطابق در افراد بیمار نسبت به افراد کنترل کمتر بود (۹۰.=r و p<۰.۰۰۱ برای کنترل، ۰.۶۷۳=r و p<۰.۰۱ بیمار).
● نتیجه گیری:
این مطالعه کلینیکی پیشنهاد می کند که آنالیز حساسیت بارورفلکس در بیماران بعد از انفارکتوس میوکارد می تواند در تعیین پیش آگهی بیماران مهم باشد.

علی عابدی
سعید خامنه
مصطفی محمدی نقده
هادی ابراهیمی
جهان بخش‌ صمدی خواه

منبع : پایگاه اطلاعات علمی