زانتی: پشیمان نیستم

تنها ۲۲ سال داشت که در سال ۱۹۹۵ از تیم کوچکی به نام بانفیلد به اینترمیلان ایتالیا پیوست. کمتر کسی فکر می کرد خاویر زانتی آرژانتینی بتواند روزی به باشگاهی مشهور به نام اینتر ملحق شود. در ۱۳ فصلی که در اینتر حضور داشته بازیکنان متعددی پیراهن این تیم را برتن کرده و پس از مدتی به جایی دیگر نقل مکان کردند اما پس از سال ها حضور در کالچو او هنوز مانند خاویر زانتی سابق، نماد اینتر محسوب می شد و خاویر زانتی در سال ۱۹۹۴ برای اولین بار در استادیوم ریورپلاته پیراهن تیم ملی آرژانتین را برتن کرد که اکنون با ۱۱۶ بازی ملی رکورد حضور در تیم آرژانتین را از آن خود کرده است. زانتی در نهایت شگفتی آرژانتین را در جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان همراهی نکرد چرا که پکر من اعتقادی به وی نداشت و اگر به آن پیکارها می رفت بی گمان زودتر به این مهم دست پیدا می کرد. تنها افتخاری که در کارنامه حرفه ای او وجود ندارد، قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا است.
در ادامه مصاحبه اختصاصی یوفا با خاویر زانتی را می خوانید:
▪ هواداران اینتر کاملا به این موضوع واقف اند که زانتی هرگز این تیم را به خاطر عدم موفقیت ترک نمی کند. آیا تا به حال به فکر جدایی افتاده ای؟
ـ نه ابدا. این فکر حتی لحظه ای هم به مغزم خطور نکرده است و با این که تا به حال چندین پیشنهاد نجومی از چند باشگاه مطرح دنیا داشته ام ترجیح داده ام در اینتر بمانم و منتظر موفقیت های آینده باشم و خوشبختانه تا به امروز پشیمان نشده ام. از طرفی ماندن یا نماندن فوتبالیستی در یک تیم فقط به درآمد او وابسته نیست بلکه فاکتورهای دیگری نیز مدنظر قرار می گیرند. اینتر یک باشگاه معمولی نیست و برای من مانند یک خانواده است. حال خود شما قضاوت کنید. با این شرایط که همه چیز برای من مهیا است و مشکلی نیز وجود ندارد، ترک میلان اشتباه بزرگی است که هرگز مرتکب نخواهم شد.
▪ چند وقتی است به عنوان بازیکن میانی به کار گرفته می شوی از حرکت های تند و تیزت که هر لحظه در یک نقطه از میدان بودی خبری نیست؟
ـ حقیقتا در هر دو پست راحتم و از عهده هر دوی آنها برمی آیم و مشکل برای بازی در هیچ کدام وجود ندارد. در واقع تغییر پست برای بعضی بازیکنان گاهی ضروری است و مشخصا از این که قابلیت ایفای نقش در چند پست را دارم، خوشحالم. نکته اینجاست که هیچ پستی آسان نیست و شاید بیننده از دور کار تعدادی از بازیکنان را دشوارتر فرض کند اما حقیقت چیز دیگری است و آن این که تمامی بازیکنان باید انرژی مصرف کنند تا بتوانند رضایت مربیان و هواداران را جلب کنند. به عبارت دیگر فیزیک بدنی حرف اول را می زند و باید تمرینات را جدی گرفت تا بتوان بازی خوبی ارایه داد.
▪ اولین بازیکن خارجی هستی که ۴۰۰ بازی در ایتالیا انجام دادی. تصمیمی برای بازنشستگی ات داری؟
ـ نه هنوز تصمیم خاصی نگرفته ام چرا که فکر نکنم به این زودی ها از فوتبال خداحافظی کنم و فعلا دوست ندارم راجع به چنین مسایل مهمی فکر کنم. هنگامی که موقع آن فرا برسد با خانواده ام در میان می گذارم و آینده ام را مشخص می کنم. به هر حال هر اتفاقی بیافتد من هر دو کشور ( ایتالیا ـ آرژانتین) را دوست خواهم داشت و فرق چندانی نمی کند در کجا زندگی کنم.
▪ تو توانستی با ۳۴ سال سن، در باشگاهی مطرح و تیم ملی ات بازی کنی. راز موفقیت را در چه می دانی؟
ـ راز چندان خاصی وجود ندارد که بخواهم شرح بدهم و فقط این را اضافه کنم که به عقیده کارشناسان نوع بازی من همواره در یک سطح بوده و کمتر دچار نوسان شده ام. شاید رازی که شما مدنظر دارید تداومی است که در کارم همیشه رعایت کردم و جوری برنامه ریزی کرده ام که بتوانم در تمام بازی های یک فصل به میدان بروم که همین امر اعتماد به نفس و روحیه خوبی به من داده است. از طرفی کمی هم خوش شانس بودم و خیلی کم مصدوم شدم.
▪ آیا بازی های تیم سابقت( بانفیلد) را تماشا می کنی؟
ـ نگاه می کنم و باید بگویم با علاقه فراوان هم نگاه می کنم. به علاوه دوستان صمیمی نیز در آنجا دارم که هنوز با هم در ارتباط هستیم. بسیاری از آنها را در سال ۱۹۹۵ در تیم ملی آرژانتین دیدم و روزهای به یادماندنی بود که هرگز فراموش نمی کنم.
▪ اگر امسال اینتر به مقام قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا برسد، ممکن است تغییر عمده ای در زندگی ات به وجود آید؟
ـ از نظر من تمامی رقابت های فوتبال اعم از داخلی و بین المللی اهمیت یکسانی دارد و همان طور که قهرمانی در کالچو برای من و باشگاهم ارزشمند است، به همان اندازه هم قهرمانی در جام حذفی مهم است البته اگر بتوانیم جام باشگاه های اروپا را نیز با موفقیت سپری کنیم قطعا نتیجه زحمات خود را می گیریم، اما به طور کلی من ۲ آرزوی بزرگ دارم که اولین آن قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپاست و دیگری قهرمانی در جام جهانی به همراه تیم ملی آرژانتین. البته قهرمان جام جهانی شدن واقعا دشوار است و زمان و هزینه بسیاری می بایست صرف شود.
▪ کدام یک از گل هایی که به ثمر رساندی را بیش از بقیه دوست داری؟
ـ گلی که در فینال جام یوفا سال ۹۸ به ثمر رساندم از بهترین گل هایم بوده که گلی استثنایی به شمار می آمد. از طرفی در آن سال ما قهرمان جام یوفا نیز شدیم. اما در میان گل های ملی ام، گلی که در جام جهانی ۹۸ فرانسه به تیم ملی انگلیس زدم برای من بسیار ارزشمند است.
▪ یکی از همگرو ه های شما در گروه G فنرباغچه ترکیه بود. این تیم را چگونه دیدی؟
ـ همان طور که می بینید فوتبال ترکیه هر روز نسبت به گذشته پیشرفت بیشتری نشان می دهد و این پیشرفت را هم در سطح باشگاهی و هم در سطح ملی می توان دید. فنرباغچه هم از تیم های مطرح این کشور است و بازیکنان مستعد و جوانی دارد که هنوز جا برای مطرح شدن دارند. به علاوه من نحوه بازی کردن آنها را می پسندم چرا که شبیه زیکو بازی می کنند.
هرگز عقب نمی کشند و ضدفوتبال کار نمی کنند و فوتبالی ساده و روان ارایه می کنند.

شیوا نوروزی

منبع : روزنامه جوان