استفاده ابزاری از زن در سینما

امروز نقش تأثیرگذار هنر به خصوص هنر هفتم که آمیزه ای از ویژگیهای مثبت سایر هنرها را نیز در خود جای داده بر کسی پوشیده نیست. این بدان معناست که اهل هنر می توانند همانند یک استاد دانشگاه یا معلم مدرسه، سهم به سزایی در رشد و شکوفایی و تعلیم و تربیت و یا برعکس اضمحلال و فروپاشی بنیان های اخلاقی و اعتقادی و حتی زیرساخت های علمی جامعه برعهده داشته باشند. این موضوع بیانگر جایگاه رفیع هنر، به خصوص فیلم و تئاتر در آموزش و ترویج معرفت های مورد تأیید جامعه است. این در حالی است که برخی افراد معلوم الحال، آگاهانه یا ناآگاهانه در تلاشند تا با سواستفاده از این موقعیت، خواسته بیگانگان و یا افکار مسموم خود را به نام مدافع حقوق مردم و به ویژه زنان، از طریق سینما به جامعه تحمیل نمایند.
تعداد معدودی از فیلمسازان، به خصوص در سال های اخیر همواره تلاش نموده اند تا به نام زن، اما به کام دشمنان خارجی این مرز و بوم و مردان منحرف، به جای کمک به کاهش معضلات و ناهنجاری های آموزشی، اخلاقی و اجتماعی، با رویکردی فمنیستی و ابزاری نسبت به جنس مؤنث فیلم بسازند.
این دست از کارگردانان به بهانه های مختلف، از جمله بیان مشکلات جامعه بانوان و وضعیت اسفبار آن ها در ایران- که عمدتاً با واقعیت بیرونی تناسبی ندارد و ساخته و پرداخته ذهن بیمار و مغرض خود آن هاست- فیلم هایی را با دستمایه قرار دادن موضوعاتی چون محدودیت در روابط و تعاملات اجتماعی زنان، نادیده گرفتن حقوق زن در جامعه ایران، القای ظلم و سلب آزادی اجتماعی نسبت به زن در جامعه ما و امثال این موارد به نمایش گذاشته اند. اما مشخص است که هدف اصلی آن ها استثمار جنس زن برای مخاطب بیشتر و فروش بالاتر است.
این القائات کاذب در حالی صورت می گیرد که تهیه کنندگان این گونه فیلمها با بزرگ نمایی بیش از حد معضلات عمومی و عادی جامعه در آثارشان و با نمایش و ترویج بی غیرتی و بی بندوباری در روابط بین زن و مرد در فیلم هایشان، نه تنها کمکی به رفع مشکلات زنان در جامعه نمی کنند، بلکه با دامن زدن به مسائلی که شاید توسط تعداد محدودی از افراد منحرف در جامعه بروز می یابد، کانون خانواده را در معرض تعمیم این ناهنجاری ها و خطر تزلزل و فروپاشی بیشتری قرار می دهند.
بررسی مضمون و محتوای فیلمهایی مانند: زن زیادی، همیشه پای یک زن در میان است، زنها فرشته اند و زن دوم که با سوءاستفاده از واژه مقدس زن به طور مستقیم شأن و منزلت و جایگاه والای زنان در جامعه را مورد هدف قرار داده و همچنین فیلم هایی مانند: هوو، توفیق اجباری، سالاد فصل، آب و آتش، کافه ستاره، چه کسی امیر را کشت و سایر فیلمهای مشابه که بطور غیرمستقیم به موضوع زن پرداخته اند، علی رغم اینکه به ظاهر مشکلات زنان و نقش او در خانواده و جامعه را مورد توجه قرار داده اند، اما در واقع در بسیاری از آنها بطور کاملا زیرکانه و در برخی از موارد بطور کاملا ناشیانه و شاید ناآگاهانه به تبلیغ و ترویج روابط نامتعارف و بعضاً غیراخلاقی بین زن و مرد اقدام شده است.
روند ترویج بی بندوباری در این فیلمها بگونه ای است، که برخلاف عرف و ارزش های اسلامی و اجتماعی که متضمن حفظ کانون خانواده هاست، به زنها می آموزد که حد و مرزی برای برقراری روابط بین زن و مرد وجود ندارد و حتی زن ها می توانند برای طرح مشکلات مربوط به حریم خصوصی خانواده و رفع اختلافات خانوادگی، به جای کمک خواستن از ریش سفیدان و بزرگان فامیل، بدون هیچ محدودیتی از مردان نامحرم و غریبه کمک خواسته و به ظاهر حتی در پی یافتن راه حل برای رفع مشکلاتشان، با آنان در هر مسیر و راهی تا ناکجاآبادها همراه شوند.

هدایتی

منبع : روزنامه کیهان