کارت های بازی بوش می سوزند

آهنگ تصمیم گیری بوش با رد پی در پی لوایح پیشنهادی بر هم خورده است. در این حال شمار كاركنان و مشاوران قدیمی كه او را ترك كرده اند به قدری زیاد شده اند كه او نمی تواند اسامی نیروهای جدید در جلسه های اتاق بیضی شكل كاخ سفید را به ذهن بسپارد.
شرایط تصمیم گیری برای رئیس جمهور بسیار دشوار شده و بوش در چنین فضایی با تصمیم تازه خود مبنی بر بخشش حكم زندان لوئیس اسكوتر لیبی، خشم و كینه حریفان دموكراتش را برانگیخته است.
ماجرای عفو لیبی كلید یك بحران جدید را زد. با این ماجرا بوش به منتقدانش این پیام را داد كه او حتی یك وجب از حوزه اقتدار و اختیارات خود را به آنها واگذار نخواهد كرد.
همه امور سیاسی ایالات متحده اكنون معطل این نزاع است گو این كه ۲ نهاد اجرایی و قانونگذاری تصمیم گرفته اند در این ۲ سال باقی مانده قید هرگونه همكاری را بزنند. از همین روست كه بوش حتی با لایحه دموكرات ها برای تأمین بیمه درمانی میلیون ها كودك خانواده های فقیر، مخالفت كرده است. این همه در حالی است كه منابع آگاه از تشكیل یك دولت موازی از سوی تیم دیك چنی خبر داده و گفته اند معاون رئیس جمهور یك قوه جدید در دولت ، مانند آتلانتیس، پدید آورده است.
كلیه اقدامات اخیر بوش، حتی در موارد عادی، حاوی این پیام هستند كه او شیوه تهاجمی خود در حكومت را تغییر نداده است. اگر او بتواند افكار خود را عملی كند، بدون شك این كار را می كند، خواه كنگره از او حمایت كند و خواه نكند. بوش به ندرت روش خود در مواردی مانند مالیات و شكنجه زندانیان را تغییر می دهد، مگر این كه منتقدانش ثابت كنند كه قادرند مانع اقدامات او شوند. این همان چیزی است كه برای بار دوم در مورد تصمیم بوش برای لغو حكم زندان لیبی رخ داد. مطمئناً بوش این پیش بینی را كرده بوده كه حمایت از یك مجرم محكوم به زندان كه می تواند آبروی دولت او را ببرد، سبب نارضایتی دموكرات ها می شود. در هر حال از آنجایی كه مخالفانش نتوانستند جلوی تصمیمات خودمحورانه او را بگیرند بوش نیز مانع زندان رفتن لیبی شد.
قضیه عفو مغز متفكر نومحافظه كاران (اسكوتر لیبی) ارتباط عمیق با بحث كنگره درباره عراق دارد و این كه بوش از انتقادهای جدید دموكرات ها در عراق كلافه شده است. قضیه لیبی تلویحاً این پیام را داشت كه چنانچه مخالفان بتوانند برای بوش موقعیت سیاسی غیرقابل تحملی در عراق به وجود آورند، او نیز با توسل به هر ابزاری، از خود مقاومت نشان خواهد داد. در واقع رئیس جمهور راهی را پیش گرفته كه از دست دادن حمایت و پشتیبانی كنگره و مردم، برای او اهمیتی ندارد.
هیچ كسی در كنگره بیشتر از جمهوریخواهان از این سیاست بوش نگران نیستند. این در حالی است كه آنها قصد ندارند بر سر این موضوع از وی جدا شوند. سناتور ریچارد لوگار، برجسته ترین فرد فراكسیون به جمهوریخواهان بشدت مخالف هرگونه درگیری درون حزبی است او به ایالت ایندیانا تعلق دارد و زمانی ریاست كمیته روابط خارجی سنا را در بیشتر دوران ریاست جمهوری بوش به عهده داشت. لوگار در عین حال در سخنرانی خود، به طور قاطعانه فهرست اشتباهات سیاست بوش در عراق را برشمرد.
لوگار تأكید كرد كه ایالات متحده تا این سطح قادر به ادامه حضور خود در عراق نیست.
او افزود كه بهترین گزینه، خروج نیروهای آمریكایی از عراق، تمركز بر آموزش و تعلیم نیروهای بومی در این كشور و همچنین آغاز فعالیت های دیپلماتیك در منطقه در خصوص كلیه مسائل خاورمیانه است. اما لوگار در مواضع بعدی خود نشان داد كه او به رغم نقد شدید سیاست بوش، برای تغییر این سیاست از مسیر قانونگذاری در كنگره حمایت نخواهد كرد. لذا گفت بهتر است كنگره از رویارویی با رئیس جمهور خودداری كند و بوش را به بازنگری و تصحیح سیاست ها ترغیب سازد.
به این ترتیب، لوگار منطق اشتباه خود را مانند گذشته به عنوان رئیس روابط خارجی از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۶ تكرار كرد.
روش لوگار در واقع خط مشی غالب جمهوریخواهانی است كه در پس بحران های امروز به انتخابات آینده می اندیشند.
لذا لوگار مانند دیگر جمهوریخواهان ناراضی، به تصمیم بوش به تغییر روند در عراق امیدوار است. اما بوش، لوگار و دوستانش را ناامید خواهد كرد. چنان كه رئیس جمهور در مواجهه تازه بر سر مسأله عراق همچنان بر تصمیم خود پای فشرد.
درس جدال تازه دموكرات ها و كاخ سفید این است كه امروز تأیید كنگره برای بوش اهمیتی بیشتر از زمانی كه او در اوج محبوبیت بود، ندارد. بی تفاوتی بوش نسبت به خشم دموكرات ها در ماجرای لیبی به لوگار و سایر جمهوریخواهان ناراضی نشان می دهد كه حرف های خیرخواهانه و دوستانه تر آنها در مورد عراق نمی تواند روی بوش تأثیر بگذارد مگر آن كه با ندادن رأی لازم بر سر جنگ عراق او را به خود آورند.

ترجمه: آزاده حاج اسفندیاری
لس آنجلس تایمز - رونالد براون استین

منبع : روزنامه ایران